حجتالاسلام والمسلمین علیاصغرعطارانطوسی، مشاور آموزشهای مجازی دانشگاه جامعةالمصطفی(ص)، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، بیان کرد: حوزههای علمیه باید وارد فضای مجازی شوند و نه تنها میتوانند در حوزه تولید محتوا فعال باشند بلکه در نگارش آئیننامه تربیت فضای مجازی، آداب حضور در فضای مجازی و اخبار فناوری اطلاعات و فقه فناوری اطلاعات ورود داشته باشند.
وی در پاسخ به این پرسش که دانشگاه جامعةالمصطفی و حوزههای علمیه تا چه اندازه به حوزه فضای مجازی ورود کرده است؟ گفت: متأسفانه کم کاری در بحث تولید محتوای فضای مجازی دیده میشود و احساس میکنم که حوزههای علمیه و مراکز و پژوهشکدهها فضای مجازی را به حال خود وا گذاشتهاند و آن را جدی نگرفتهاند درحالی که برای جهانی شدن فرصت بینظری است. همچنین مسئولان برجسته در سطح شورای فضای مجازی هم چندان این فضا را جدی نگرفتهاند و با وجود آنکه دغدغه مقام معظم رهبری از شورای عالی فضای مجازی تولید محتواست، متأسفانه در برنامهریزیهایشان شاهد هستیم که کمترین سنخیت را با موضوع تولید محتوا دارد.
وی با اشاره به تولید محتوا در دانشگاه مجازی المصطفی به زبانهای مختلف تصریح کرد: اما فعالیتهای ما چندان مورد حمایت مسئولان امر قرار نمیگیرد و انتظار میرود که شورای عالی فضای مجازی حداقل از دانشگاه جامعةالمصطفی حمایتی داشته باشد. البته در شورای عالی فضای مجازی هم جنب و جوشی در سطح دغدغه رهبری برای یک هماهنگی و مدیریت محتوای فضای مجازی شاهد نیستیم.
وی ادامه داد: شورای عالی فضای مجازی؛ با این جایگاه ویژه و ممتاز در کشور در سطح شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ساماندهی این موضوع تشکیل شده است، اما متأسفانه کار فضای مجازی در سطح تولید محتوا هیچ تناسبی و هیچ ارتباطی با شورای عالی فضای مجازی یا مرکز ملی فضای مجازی ندارد و هیچ حمایت معنوی و مالی از فعالان تولید محتوا نمیشوند.
این فعال عرصه مجازی گفت: شعار بسیار است و در عمل خبری نیست. بنظرمیرسد بود و نبود شورای عالی فضای مجازی چندان فرقی نمیکند. البته هریک کارها و تلاشهایی انجام دادهاند که مشهود است اما اصلا در قد و قواره این فضا و گستره وسیع و متنوع و جهانی نیست.
مشاور آموزشهای مجازی دانشگاه جامعةالمصطفی(ص) به بیان راهکاری این مشکلات پرداخت و افزود: اگر میخواهیم این فضا به لحاظ محتوایی درست واقع شود، باید همه اعضای هیئت علمی دانشگاهها، مراکز علمی، دینی و حوزوی بسیج شوند و موظف شوند تا ساعاتی را در فضای مجازی به تدریس بپردازند و در تولید محتوای فضای مجازی با نرم افزارهای بسیار توانمند و برجسته موجود فعالیتهایی داشته باشند.
عطاران طوسی بیشترین فعالیتهای فضای مجازی در کشور را روتین، سبک، ساده و سطح پایین دانست و اظهار کرد: سطح عمیق برای ساماندهی یک مدیریت علمی، فرهنگ قرآنی در سطح فضای مجازی و به یک معنا سکانداری قرآنی و تربیتی فضای مجازی را شاهد نیستیم و متأسفانه با این ظرفیت موجود کمترین بهره را میبریم. اگر ظرفیتی ازهیئتهای علمی بسیج و برنامه ریزی شوند و این اقدامات را از آنها مطالبه کنند قطعا به نتایج مثبتی دستی خواهیم یافت. یعنی ده درصد از فعالیتهای اعضای هیئت علمی دانشگاهها و پژوهشکدهها به فضای مجازی اختصاص دهند و موظف به تولیداتی در فضای مجازی باشند که در این صورت میتوانیم شاهد رشد قابل توجهی باشیم.
وی درباره چگونگی فعالیت حوزههای علمیه و پژوهشکدههای قرآنی برای تقویت پتانسیل مردمی در تولید محتوای قرآنی در فضای مجازی به نکاتی اشاره و عنوان کرد: طلبههای جوان، ارتباطشان با فناوریها بیشتر است و اگر بتوانند فعالیتهایشان را هدفمند کنند و هر طلبه برای خود منبر جهانی درست کنند و تلاش کند که زبان فرهنگ این فناوری را به خوبی درک کنند، بنظرم اتفاقات بزرگی رخ میدهد. طلبهها میتوانند در دستور کار خودشان قرار دهند که در کنار درس، تحصیل و پژوهششان فضایی را ایجاد کنند تا عده کثیری از کاربران را به دور خود جمع کنند. موضوع اخلاق کاربری فضای مجازی، فقه مجازی و حقوق مجازی از جمله بحثهای حوزههای علمیه است که باید تکلیفشان روشن شود.
وی افزود: البته هماکنون اقداماتی انجام شده اما قانعکننده نیست. حوزههای علمیه باید وارد فضای مجازی شوند و نه تنها میتوانند در حوزه تولید محتوا فعال باشند بلکه در نگارش آئیننامه تربیت فضای مجازی، آداب حضور در فضای مجازی و اخبار فناوری اطلاعات و فقه فناوری اطلاعات ورود داشته باشند.