قلب مومن عمل مومنانه طلب می‌کند/ یتیم نواز و گشاده دست باشیم
گروه جامعه: همه باور دارند که محبت به کودکان بی سرپرست و بد سرپرست، افطاری دادن، خوش رو بودن، دوست خوب بودن و دوست خوب یافتن و ... اخلاق‌های خوب و حسنه هستند، اما باور داشتن کافی نیست؛ باید به باورها عمل هم کرد.
مشکل جامعه ما این است که خیلی ها فکر می کنند اگر قلبشان صاف باشد و صرفاً مسائل خوب را باور داشته باشند، کافی است. اما واقعیت این است که کافی نیست. قلب مومن عمل مومنانه طلب می‌کند و جز به نیکی راستین راضی نمی‌شود.
هشت روز گذشت؛ در این هشت روز روزه داری باید قلب انسان چنان جلایی یافته باشد که از خود بیرون آمده به خلق بپردازد. به خلایق خاص خدا. کسانی که همچون رسول خدا(ص) یتیم هستند و خدا سرپرست و حافظ آنهاست. اما خدا افتخار این سرپرستی را به بنده های خاص خود می دهد. افتخار یتیم نوازی، افتخار بزرگی است.
فراتر از نام و شهرت و کسب وجهه اجتماعی، فراتر از عمل به مسئولیت اجتماعی در قبال افراد نیازمند و فراتر از هر نام دیگری که بر این کار خیر می توان نهاد، یتیم نوازی یعنی خداوندا من فرمان تو مبنی بر یتیم نوازی را اجرا می کنم.
اینکه صرفاً باور داشته باشم یتیم نوازی و افطاری دادن خوب است، کافی نیست باید از خدا برای انجام چنین اعمالی هم کمک خواست. باید از خدا کمک خواست برای گشاده رویی، انتشار دوستی و محبت بین مسلمانان و هم صحبتی با کریمان تا خصلت های آنها را به خود بگیریم و کدام کریم، کریم تر از خداوند است.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ ارْزُقنی فیهِ رحْمَةَ الأیتامِ وإطْعامِ الطّعامِ وإفْشاءِ السّلامِ وصُحْبَةِ الکِرامِ بِطَوْلِکَ یا ملجأ الآمِلین؛ خدایا روزیم کن در آن ترحم بر یتیمان و طعام نمودن بر مردمان و افشاء سلام و مصاحبت کریمان به فضل خودت اى پناه آرزومندان».
