هوش و خودآگاهی؛ بهترین طلب‌کردنی‌ها از خدا که معمولاً فراموش می‌شوند
گروه جامعه: نعمت‌های الهی بی‌شمار است اما برای بهترین استفاده از آنها باید هوشمند و خودآگاه بود، ما معمولاً از خدا چیزهای زیادی طلب می‌کنیم به غیر از اصلی‌ترین چیزهایی که داشتن آنها متضمن دریافت نعمت‌های دیگر الهی است.
روزی گسترده، سلامتی، شغل خوب، خانواده خوب، اولاد صالح، زندگی خوب، خیر واسعه، عاقبت به خیری، سعادت‌مندی، بهشت، رضای خدا و ...؛ اکنون ماه خداست می‌توان در این ماه هر چیزی از خدا خواست. درهای اجابت دعا هم که باز است اما بهترین چیزی که می‌توان از خدا طلب کرد چیست؟ چیزی که همه خواستنی‌های دیگر را در خود داشته باشد.
هوش، یا شاید به زبان دیگر ذکاوت، حلال همه درب‌های بسته است اما به تنهایی کافی نیست تا خودآگاهی کافی برای رفتار درست نداشته باشی هوش هم چاره‌سار نیست؛ هوش و خودآگاهی در کنار هم است که می‌تواند مانع نادانی و گمراهی شود.
نعمت‌های خداوند واسعه است اما اگر هوش و خودآگاهی نباشد از این آفریده‌های واسعه، بهره کافی را نخواهیم برد و اسراف؛ اسراف همه چیز از عمر گرفته تا هر آفریده دیگر الهی به هدر خواهد رفت و داشتن همه این‌ها فقط در سایه بخشش الهی حاصل می‌شود پس:
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ و التّنَبیهَ و باعِدْنی فیهِ من السّفاهة و التّمْویهِ و اجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ؛ خدایا روزی کن مرا در آن روز هوش و خودآگاهی را و دور بدار در آن روز از نادانی و گمراهی و قرار بده مرا بهره و فایده از هر چیزی که فرود آوردی در آن به بخشش خودت، ای بخشنده‌ترین بخشندگان».
