تنها جنازه‌ای که از خمسه‌ طیّبه‌ اصحاب کسا تشییع شد، پیکر امام حسن مجتبی (ع) بود و ‌ای کاش آن هم تشییع نمی‌شد. وقتی پیکر را بلند کردند که به سمت حرم مطهر جد بزرگوارش پیامبر اکرم (ص) ببرند. آن زن آشوبگر دختر ابوبکر با اعوان و انصارش سر راه جنازه را گرفت و گفت: من نمی‌گذارم حسن را در خانه‌ من دفن کنید. بنی هاشم خواستند مقاومت کنند؛ امام حسین(ع) فرمود: نه وصیت برادرم این است که خونی در پای جنازه‌اش ریخته نشود. جنازه را برگردانید در بقیع دفن کنید. تا خواستند برگردانند هفت یا هفتاد تیر به جنازه‌ امام (ع) مسموم اصابت کرد.