رجب؛ ماه قدسی و مجرای فیوضات الهی
ماه رجب در ادبیات دعا و متون روایی بهعنوان ماه عبادت و دعا و ماه باشرافت و مجرای فیوضات الهی یاد شده است؛ به آن سبب مجرای فیوضات خاصه الهی شد که در آن، مبارکترین و مقدسترین وجود نورانی یعنی رسولالله(ص) و مظهر اسم اعظم الهی، تولد یافته و به یقین هر زمان و مکانی که او در آن زیسته و اقامت گزیده، مبارک و مقدس و از مجاری فیضاللهی است.
حجتالاسلام والمسلمین حمید احمدی، عضو گروه انقلاب اسلامی دانشگاه معارف اسلامی طی یادداشتی که در اختیار ایکنای قم قرار داده است، نوشت: هر زمان و هر وجود یا هر مکانی که تجلیگاه امر الوهی واقع شده باشد و یا بهرهای از ساحات الوهی و متعالی برده باشد و یا آنکه واسطه فیض مقدسی باشد، مبارک و قدسی خواهد بود.
از نگاه اشراقی زمان و مکان مقدس مولود تلاقی امر زیبا و قدسیاند. بهرغم خصلت سیال و بیمرز امر زیبا، امر قدسی از تجربهای به مراتب بنیادیتر و تأثیرگذارتر در تاریخ و فرهنگ برخوردار است و با در آمیختن در لایههای فرهنگی، مانا و فراگیر میشود.
ذات اقدس خداوند که خالق زیباییهاست، با تجلی مظاهر و لطف خویش، ایامی را تقدس بخشیده و آنها را مجرای فیض خاصه خود قرار داده است و در جهت مغتنمشمردن این فرصتها، از پیامبرش خواست که به همه آن ایام را یادآور شود: «و ذَکِّرهُم بِایّامِالله» و در شریفه دیگر توجه به ایامالله را از آن مؤمنان دانسته و به ایشان توصیه فرمود که از کسانی که آن را منکرند، درگذرند «قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ؛ به كسانى كه ايمان آوردهاند بگو تا از كسانى كه به روزهاى پيروزى خدا اميد ندارند درگذرند تا خدا هر گروهى را به سبب آنچه مرتكب مىشدهاند به مجازات رساند.» (سوره مبارکه جاثیه/ آیه ۱۴)
بهرغم آنکه همه ایام و زمانها از آنخداوند است، اما برخی ایام را به خود مختص کرد و به اینسان آن را قدسی و مبارک کرده تا مجرای رحمت خاصش باشند، چنانکه پیامبر خدا(ص)، ماه رمضان را مبارک خواند. جناب سلمان فارسى روایت کرده که پیامبر خدا(ص) در سخنانی در آخرین روز ماه شعبان فرمود: «قد اظلكم شهرُ رَمضان شهرُُ مبارک، شَهرُُ فيه لَيله القَدر.»
وصف آخر کلام پیامبر(ص)، مُشعِر به علت مبارکی این ماه باشد، یعنی قرآن که خود مبارک و قدسی است در شبی از این ماه براین عالم متجلی شده و بدان سبب این ماه مبارک شد چون تجلیگاه امری قدسی و مبارکی است.
چنانکه فرمود: «تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا؛ بزرگ و خجسته است كسى كه بر بنده خود فرقان (كتاب جداسازنده حق از باطل) را نازل فرمود تا براى جهانيان هشداردهندهاى باشد.» (سوره مبارکه فرقان/ آیه ۱) و نیز فرمود: «وَهَذَا كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ؛ و اين خجسته كتابى است كه ما آن را نازل كرديم پس از آن پيروى كنيد و پرهيزگارى کنيد باشد كه مورد رحمت قرار گيريد.» (سوره مبارکه انعام/ آیه ۱۵۵)
در ادبیات دعا و متون روایی از ماه رجب به ماه عبادت و دعا و ماه با شرافت و مجرای فیوضات الهی یاد شده است. به آن سبب مجرای فیوضات خاصه الهی شد که در آن، مبارکترین و مقدسترین وجود نورانی یعنی رسولالله(ص) و مظهر اسم اعظم الهی، تولد یافته و به یقین هر زمان و مکانی که او در آن زیسته و اقامت گزیده، مبارک و مقدس و از مجاری فیضاللهی است. چنانکه قرآن کریم از زبان حضرت مسیح میفرماید: «وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا؛ و مرا وجودی پربركت قرار داده در هر كجا باشم، و مرا توصيه به نماز و زكات مادام كه زندهام كرده است.» (سوره مبارکه مریم/ آیه ۳۱)
انتهای پیام
