پیادهروی اربعین یکی از بزرگترین و معنویترین مراسم مذهبی در جهان اسلام است که هر ساله میلیونها زائر از نقاط مختلف دنیا به سمت کربلای معلی حرکت میکنند، این راهپیمایی به یاد شهدای کربلا و بهویژه امام حسین(ع) برگزار میشود و فرصتی برای تجدید عهد با ارزشهای اسلامی و انسانی است.
خبرنگار ایکنا از قم در گفتوگو با حجتالاسلام والمسلمین قاسم خانجانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به بررسی ابعاد پیادهروی اربعین پرداخته است که مشروح آن را در ادامه میخوانیم:
اصل زیارت با پای پیاده چه برای ائمه(ع) و چه برای برخی از عبادات دیگر مانند حج، زیارت و دیدار برادر مؤمن در روایات بهصورت فراوان وارد شده است. تعبیر «حِجَّةً مَاشِياً» یا «من زار مَاشِياً» یعنی کسی که با پای پیاده به حج برود یا به زیارت با پای پیاده برود، در روایات بسیاری اشاره شده است. بنابراین، اصل پیادهروی برای حج و عمره و زیارت در روایات بهصورت فراوان وارد شده است و برخی از ائمه(ع) نیز بهطور مکرر آن را انجام دادهاند و اختصاص به زیارت امام حسین(ع) ندارد.
بیشتر بخوانید:
زیارت امام حسین(ع) به جز زیارت اربعین در هر زمانی که انجام شود دارای فضیلت بسیاری است و چون زیارت با پای پیاده برای هر عبادت و زیارتی اهمیت بسیاری دارد، طبیعی است که اگر این زیارت با پای پیاده انجام شود، اهمیت و ثواب دوچندان خواهد داشت، بنابراین تأکید بیشتری بر زیارت امام حسین(ع) در ایام اربعین و ایام غیراربعین در روایات شده است.
در برخی از روایات آمده که اگر فردی با پای پیاده به زیارت برود برای هر قدمی که برمیدارد، یک حسنه نوشته میشود و برای هر قدمی که میگذارد نیز یک حسنه نوشته میشود.
همچنین در برخی از روایات میخوانیم زائر بعد از اینکه برای زیارت مشرف شد ملائکه یا ملکی که مشخص شده و مأموریت دارد، نزد این زائر میآید و او را نسبت به این ثواب و فضیلتی که از این زیارت و پیادهروی نصیبش شده، مطلع و پیام آمرزیده شدن را به او ابلاغ میکند و حتی تعبیر روایت این است که این ملک به این زائر میگوید که گناهان تو بخشیده شد یعنی یک آغاز جدیدی برای اعمال و رفتار و زندگی خود داشته باش. همچنین اگر مستحب بودن پیادهروی برای زیارت را در نظر بگیرید این مستحب بودن برای همه زیارتهای ائمه(ع) درنظر گرفته شده است و اختصاصی به امام حسین(ع) ندارد.
این مسئله را در آثار سیاسی و اجتماعی زیارت اربعین با پای پیاده باید دنبال کرد، که مهمترین اثر آن معرفی بیشتر امام حسین(ع) به جهانیان است. بهویژه آن که در روایت آمده است که امام زمان(عج) وقتی که ظهور میکنند، خود را به نام ابی عبدالله امام حسین(ع) معرفی میکنند و خود را با این عنوان معرفی میکنند: «أَلا یا أهْلَ الْعالَمِ اَنَّ جَدّیَ الْحُسَیْن قَتَلوهُ عَطْشاناً؛ ای اهل عالم جد من حسینی است که او را با لب تشنه به قتل رساندند.»
طبیعی است اگر امام حسین(ع) بهعنوان جد امام زمان(عج) برای مردم دنیا ناشناخته باشد، با ندای امام زمان(عج) از وجود ایشان مطلع میشوند؛ این پیادهروی اربعین یکی از راهها و شاید بهترین راه برای معرفی امام حسین(ع) به مردم نقاط مختلف دنیا خواهد بود.
مردم بسیاری از کشورها با مشاهده تصاویر و فیلم حضور میلیونی زائران با پای پیاده بهدنبال این سؤال خواهند رفت شخصی که مردم با عشق و علاقه و تحمل مشکلات برای زیارت او میروند، چه کسی است و بعد از پیگیری با امام حسین(ع) آشنا میشوند.
زیارت اربعین بهویژه با پای پیاده یکی از کم هزینهترین زیارتهاست، زیرا برای تردد، اسکان و خوراک و موارد دیگر یا چیزی هزینه نمیشود و یا بسیار اندک است، از اینرو هزینه آن بسیار اندک است. اما گاهی ممکن است این شبهه مطرح شود که عراقی که هشت سال با ایران میجنگید چرا اکنون باید با اشتیاق و علاقه و عشق برای زیارت به آن کشور برویم؟
پاسخ این پرسش نیز روشن است و این نیز یک شبهه بیاساس و کاملاً مردود است، زیرا آن کسی که با ایران جنگید صدام و حزب بعث بود که در هشت سال دفاع مقدس با ما میجنگید و مربوط به مردم عراق نبود، بهویژه آنکه اکنون بعد از گذشت 40 سال بخش مهمی از نسل فعلی که این هیئتها و موکبها را ترتیب میدهند، در دوران جنگ هنوز متولد نشده بودند و یا در سنین خردسالی قرار داشتند پس مردم در جنگ نقشی نداشتند.
اگر پرسش یا شبهه دیگری در خصوص اینکه مواد غذایی بین راه توسط موکبها و هیئتها اسراف یا دور ریخته میشود؟ مطرح شود، باید توجه داشت که باید تلاش کنیم با فرهنگسازی این آسیبها را به حداقل رسانده تا غذای پخته شده یا غذای آماده در این مسیر اسراف نشود، همچنین افرادی که برای زیارت حضور پیدا میکنند و افرادی که متکفل هیئت و موکب و اداره این مسیر پیادهروی اربعین هستند، باید آن را مدیریت کنند تا جای شبهه و سؤالی باقی نماند.
گفتوگو از الهام حلاجیان
انتهای پیام