آیت‌الله میرباقری:
حقیقت مقام رضوان متعلق به سیدالشهدا(ع) است
استاد حوزه علمیه قم گفت: حقیقت مقام رضا و رضوان و اطمینان متعلق به حضرت سیدالشهدا(ع) است و اگر کسی با امام حسین(ع) همراه باشد، می‌تواند وارد وادی امن و هدایت شود.
به گزارش ایکنا از قم، به نقل از پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه(س)، آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری، استاد حوزه علمیه قم، شامگاه ششم تیرماه در محفل عزاداری شب دوم محرم که همراه با بزرگداشت شهدای جنایات رژیم غاصب صهیونیستی و بزرگداشت شهدای هفتم تیر در حرم بانوی کرامت برگزار شد، اظهار کرد: در چندین روایت سوره فجر به‌عنوان «سوره الحسین» عنوان شده و در آیات آخر این سوره به صاحب نفس مطمئنه اشاره شده است که اشاره به امام حسین(ع) دارد و نشان‌دهنده مقام والای حضرت سیدالشهدا(ع) است و طبق روایت اگر کسی مداومت به قرائت این سوره داشته باشد با شهدای کربلا محشور و مأنوس خواهد شد.وی افزود: وقتی انسان می‌خواهد از این دنیا برود یک ملاقات و مواجهه‌ای با خداوند خواهد داشت به همین خاطر از مرگ به «لقاءالله» تعبیر می‌شود و انسان مؤمن هیچ‌گاه از مرگ کراهت و ترسی ندارد و برای شهادت خود در راه خدا لحظه‌شماری می‌کند.
میرباقری با بیان اینکه ملائکه وقتی ترس انسان مؤمن را در لحظه مرگ مشاهده می‌کنند به کمک می‌آیند و او را آرام می‌کنند، اظهار کرد: وقتی انسان به عالم ذکر برسد، به وادی اطمینان وارد می‌شود و دارای نفس مطمئنه خواهد شد و عالم ذکر همان عالم نبوت، ولایت و محبت خاندان عصمت و طهارت است.
استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه حقیقت مقام رضا و رضوان و اطمینان متعلق به حضرت سیدالشهدا(ع) است و اگر کسی با امام حسین(ع) همراه باشد، می‌تواند وارد وادی امن و هدایت شود، یادآور شد: طبق روایت کسی که با رسول خدا(ص) بیعت کند با خداوند بیعت کرده و کسی که از رسول خدا تبعیت کند خداوند را تبعیت کرده و کسی که رسول خدا را زیارت کند خداوند را زیارت کرده است.
وی با اشاره به اینکه هیچ لذتی برای انسان مؤمن بالاتر از زیات خاندان عصمت و طهارت در بهشت نیست و این بزرگترین لذت بهشتی است، گفت: طبق روایت وقتی برای بهشتیان فرصت زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) حاصل می‌شود، تمام لذات بهشتی را فراموش می‌کنند و مشتاقانه همواره منتظر زیارت مجدد سیدالشهدا(ع) می‌شوند.
میرباقری بیان کرد: سوره فجر حاوی مسائل عجیبی است که با قسم آغاز و در ادامه به اقوام مستکبر اشاره و سپس محاسبات اشتباه انسان بر روی زمین گوشزد می‌شود و سپس صحنه‌های انسان‌های طغیانگر و صحنه نفوس مطمئنه مورد تبیین واقع می‌شود.
انتهای پیام 
