پاسخ به شبهه «عدم قیام امیرالمؤمنین(ع) در دوران خلفا»
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به شرایط سیاسی عالم اسلام در دوران بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) گفت: در آن شرایط کل مردم از دین برگشته بودند و فقط شهر مدینه باقی مانده بود و این شهر هم منتظر یک جنگ داخلی بود. امیرالمؤمنین(ع) با گذشتن از حق خود و با بیعت با خلفای سه‌گانه از این جنگ داخلی و ریشه‌کن شدن اسلام جلوگیری کردند.
به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین رضا محمدی شاهرودی، کارشناس مسائل دینی در دومین برنامه حسینیه پاسخ که از سوی تلویزیون اینترنتی پاسخ وابسته به مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه‌های علمیه، شب گذشته، 12 دی‌ماه برگزار شد، به برشمردن ریشه‌های شبهات دینی پرداخت و گفت: اصل قضیه این است که این‌گونه شبهات از جهل، تعصب‌های کور و جاهلی و یا از غرض‌ورزی‌ها نشئت می‌گیرد. هیچ کدام از این منابع دارای مبنای عقلایی نیست. در اینجا هم مبنا و هم روش و ابزار معقول، علمی و صحیح نیست.
بررسی تاریخ با اسناد تاریخی و پرهیز از تحلیل‌های شخصی
وی افزود: باید تاریخ را با متد تاریخی مورد تحلیل قرار داد و تحلیل‌های عقلی در این وادی محل اشکال است. هر موضوعی را باید براساس جنس ویژه آن مورد تحلیل قرار داد؛ به‌عنوان نمونه مسائل عقلانی و فلسفی را با تحلیل‌های عقلایی مورد بررسی قرار داد و مسائل تاریخی را از طریق تاریخ و مستندات تاریخی پاسخ داد.
محمدی‌شاهرودی اظهار کرد: یکی از شبهاتی که در تاریخ اسلام مطرح است، در موضوع بیعت امیرالمؤمنین(ع) با ابوبکر، عمر و عثمان است. گفته‌اند چرا وقتی علی(ع) می‌دانسته خداوند او را خلیفه قرار داده، اما با ابوبکر، عمر و عثمان بیعت کرد؟ اگر بگویید به این دلیل بوده که توانایی این را نداشت که بیعت نکند، پس کسی که توانایی و قدرت ندارد شایستگی خلافت را ندارد و اگر بگویید ایشان قدرت داشت اما خودش از توانایی‌اش استفاده نکرد، پس این خیانت است و خائن نمی‌تواند امام باشد و برای رهبری نمی‌توان به او اعتماد کرد.
علت اصلی بیعت حضرت علی(ع) با خلفای سه‌گانه
وی علت اصلی بیعت حضرت علی(ع) با خلفای سه‌گانه را همراه با ضایع شدن حق خلافت آن حضرت دانست و گفت: سؤال این است که حال که این حق امیرالمؤمنین(ع) ضایع شده، آیا آن حضرت باید حق خود را حتی به قیمت نابودی اسلام استیفا کند؟ و یا اینکه صبر کند و استخوان در گلو تحمل کند تا اسلام ریشه‌کن نشود؟
استاد حوزه و دانشگاه شرایط سیاسی عالم اسلام در دوران بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) را متشنج برشمرد و تصریح کرد: در آن شرایط کل مردم از دین برگشته بودند و فقط شهر مدینه باقی مانده بود و این شهر هم منتظر یک جنگ داخلی بود. امیرالمؤمنین(ع) با گذشتن از حق خود و با بیعت با خلفای سه‌گانه از این جنگ داخلی و ریشه‌کن شدن اسلام جلوگیری کردند. باید دانست که آن حضرت با نارضایتی بیعت کرده‌اند و حتی ایشان را کشان کشان به مسجد بردند تا دست مبارکشان را در دست خلیفه اول بگذارند. امر دایر بر این شد که حضرت علی(ع) با خلفای سه‌گانه بیعت کنند تا با وجود آن همه تحریف‌های ایجاد شده، اصل نهال اسلام باقی بماند.
وی با اشاره به ارکان اصلی هر حکومت افزود: هر حکومتی دارای سه رکن حاکم، مردم و قانون است. وقتی مردم کوتاهی می‌کنند، حاکم می‌خواهد بر چه کسانی حکمرانی کند؟ وقتی چهل نفر یار برای امیرالمؤمنین(ع) جمع نشد، آن حضرت باید چه کار می‌کردند؟ متأسفانه این قلّت یاران، برای همه ائمه اتفاق افتاد که مظلوم واقع شدند. فقها هم این‌گونه بوده‌اند و اگر مردم به میدان می‌آمدند، همه آنان در طول تاریخ حکومت تشکیل می‌دادند. زیرا این یک تکلیف است. قیام حجت نیز با وجود ناصر اتفاق خواهد افتاد.
امیرالمؤمنین(ع) کرار غیرفرار بود
محمدی‌شاهرودی بیان کرد: امیرالمؤمنین(ع) کرار غیرفرار بودند و ایشان همان کسی است که درب خیبر را از جا کند. این امام همام دارای قدرت ظاهری و ولایت تکوینی بودند، اما عدم حضور مردم در میدان موجب شد تا بیعت با خلفای سه‌گانه را علی‌رغم میل‌شان بپذیرند.
وی گفت: مشیت ائمه اطهار(ع) همان مشیت الهی است و ایشان خارج از خواست خدا عمل نمی‌کردند؛ امیرالمؤمنین(ع) براساس اراده خدا دارای علم لدنی و عصمت بود و نمی‌توان گفت بار امامت نیازمند قدرت ظاهری است. امامت براساس یک سری ویژگی‌های ذاتی بوده و ارتباطی با داشتن حکومت یا نداشتن آن ندارد.
این کارشناس برجسته مسائل دینی اظهار کرد: لازم است به شبهات پاسخ داده شود؛ ما برای شبهات تفرقه برانگیز و شبهاتی که علیه مذهب تشیع مطرح می‌شود، پاسخ‌های فراوان و متقنی داریم، اما در مواردی از بیان آن‌ها اجتناب می‌کنیم تا مصالح جامعه اسلامی تحت‌الشعاع قرار نگیرد.
سکوت ما نشانه بی‌پاسخ بودن نیست
وی با تأکید بر اینکه فعل قادر مختار از دو علت مرکب شده است، گفت: این فعل از قدرت و انگیزه تشکیل شده و اگر قدرت باشد، اما انگیزه در دسترس نباشد، فرد قادر از قدرتش استفاده نخواهد کرد. امیرالمؤمنین(ع) نیز دارای قدرت بودند، اما داعی وجود نداشت و این امر ایشان را مجاب به بیعت با خلفای سه‌گانه کرد.
محمدی‌شاهرودی یادآور شد: ما این‌گونه شبهات را که عمدتا از سوی تکفیری‌ها و وهابیت مطرح می‌شود، می‌توانیم با اسناد تاریخ و به‌طور دقیق و محکم پاسخ دهیم و اگر سکوت می‌کنیم نشان از بی‌پاسخ بودن ما نیست؛ بلکه به جهت رعایت مصلحت‌هایی از بیان برخی از این مطالب اجتناب می‌کنیم.
انتهای پیام
