پاسخ به شبهه «بیعت گرفتن حضرت زهرا(س) از مراجعین و انصار»
استاد حوزه و دانشگاه گفت: رفتن به درب منازل مهاجرین و انصار از سوی حضرت زهرا(س) به معنای اتمام حجت و بستن دهان افرادی بود که بعدها ممکن بود بگویند اگر خلافت از آن علی بود، پس چرا او و خاندانش از آن دفاع نکردند.
به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین رضا محمدی‌شاهرودی، کارشناس مسائل دینی در سومین برنامه حسینیه پاسخ که از سوی تلویزیون اینترنتی پاسخ وابسته به مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه شامگاه، 14 دی‌ماه برگزار شد، به تشریح برخی ویژگی‌های حضرت فاطمه زهرا(س) پرداخت و اظهار کرد: حقیقت این است که نه تنها در زمان حیات حضرت زهرا(س) بلکه هنوز هم ایشان را به‌خوبی نشناخته و معرفت لازم در مورد کوثر نبوی و این لیلة القدر الهی برای بشر کسب نشده است.
وی ادامه داد: یکی از شبهاتی که در مورد ایشان مطرح می‌کنند این است که گفته می‌شود حضرت زهرا(س) برای گرفتن بیعت به درب خانه مهاجرین و انصار مراجعه می‌کردند. آیا چنین کاری برای یک زن آن هم حضرت فاطمه زهرا(س) مناسب است؟
محمدی‌شاهرودی بیان کرد: هر علمی برای خودش روش و متُدی داشته و برای پاسخ به مسائل تاریخی باید به اسناد ثبت شده در تاریخ مراجعه کرد و براساس آن‌ها ادعاهای مطرح شده را مورد صحت‌سنجی قرار داد.
آیا دفاع از حق منافاتی با شأن انسان‌ها دارد؟
وی عدم شناخت متدولوژی علوم را یکی از دلایل اصلی ایجاد این گونه شبهات دانست و گفت: باید دید آیا دفاع از حق با شأن انسان‌ها منافاتی دارد؟ اگر حضرت زهرا(س) برای دفاع از حق به درب منازل مهاجرین و انصار بروند، آیا این امر با شأن ایشان منافاتی دارد؟
استاد حوزه و دانشگاه سیره حضرت زهرا(س) را شامل اقدامات فردی و اجتماعی مختلفی برشمرد و تصریح کرد: ایشان علاوه بر سیره فردی، دارای سیره اجتماعی نیز بودند و در عین حال که زنی عفیفه بودند و مقنعه ایشان تا زیر زانوی‌شان و جلباب آن حضرت تا زیر پایشان می‌آمد؛ در منابع معتبر تاریخی آمده است که در مسجد و در بین مهاجر و انصار سخنرانی کردند، در جنگ احد حضور یافته و زخم‌های پیامبر اکرم(ص) را پانسمان کردند؛ در جنگ احزاب نیز داریم که ایشان در پشت سنگر حضور یافته و برای پدرشان نان بردند؛ پس باید از مطرح کنندگان این شبهه پرسید که با این اوصاف چرا رفتن به درب منازل مهاجران و انصار که در آن جا با یک یا چند نفر روبرو می‌شدند، دون شأن حضرت زهراست؟
اقدام حضرت زهرا(س) اتمام حجتی برای تاریخ بود
وی با اشاره به اینکه حق گرفتنی است، افزود: حضرت زهرا(س) با رفتن به درب منازل مهاجران و انصار از آن‌ها وعده گرفته و با آن‌ها اتمام حجت کردند. با این اقدام آن حضرت دیگر بهانه‌ای برای افراد نمی‌ماند تا از ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) دفاع نکنند. البته افراد نیز در پاسخ به حضرت زهرا(س) گفته بودند که شما درست می‌گویید، اما دیگر دیر شده است. آن حضرت هم در پاسخ فرمودند: که یعنی ما دیروز باید بدن پیامبر(ص) را زمین می‌گذاشتیم و بلافاصله به‌دنبال امر خلافت ایشان می‌بودیم.
محمدی‌شاهرودی بیان کرد: دو نکته کاملاً واضح از تاریخ فهمیده می‌شود، یکی اینکه حضرت علی(ع)، حضرت زهرا(س)، حضرت امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) از مصادیق آیه تطهیر بوده و این چهار نفر به‌دنبال حق که خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) بود، رفتند؛ پس نتیجه می‌گیریم دیگران به مسیر باطل رفته‌اند و این مهمترین سند بر عدم حقانیت مسیری است که خلفای سه‌گانه دنبال کردند.
وی گفت: رفتن به درب منازل از سوی حضرت زهرا(س) به معنای اتمام حجت و بستن دهان افرادی بود که بعدها ممکن بود بگویند اگر خلافت از آن علی بود، پس چرا او و خاندانش از آن دفاع نکردند؟
مسیر حق کدام است؟
این کارشناس برجسته مسائل دینی اظهار کرد: باید این واقعه در تاریخ می‌ماند؛ زیرا در عصر امروز بعد از ۱۴۰۰ سال هرکسی می‌خواهد بداند مسیر حق کدام است؟ این درس‌هایی است که وظیفه تاریخ رساندن آن‌ها به نسل‌های بعد است. رفتن حضرت زهرا(س) به درب منازل اقدامی تاریخی برای اثبات باطل بودن مسیر خلفای سه‌گانه بوده تا حجت بر نسل‌های بعدی مسلمین تمام شود.
وی ادامه داد: دفاع از حق، منافاتی با شأن و جایگاه دختر پیامبر(ص) ندارد، اتفاقاً عدم دفاع از حق و سکوت در مقابل ظلم دون شأن ایشان است. ضمناً حضرت زهرا(س) به صورت تنها به درب منازل مردم نرفته‌اند.
محمدی‌شاهرودی یادآور شد: حضرت فاطمه زهرا(س) باید از حق دفاع می‌کرد و این دفاع باید در تاریخ ثبت می‌شد. این‌ها فقط حرف پیروان اهل بیت(ع) نبوده و در منابع اهل سنت نیز آمده است.
وی گفت: حضرت زهرا(س) با صحابه پیامبر(ص) احتجاج کردند و از حق دفاع کردند. امروزه برخی از روشنفکران و دانشمندان مصری که دنبال حق بوده‌اند به وضوح این مباحث را نوشته و کتاب‌های خوبی را در این زمینه به تألیف رسانده‌اند.
این استاد حوزه و دانشگاه در پایان خسارت‌هایی همچون واقعه وحشتناک حرّه را نتیجه غفلت صحابه در ۵۰ سال قبل دانست و گفت: این غفلت که موجب قتل، غارت و قداست‌شکنی توسط سپاهیان یزید در طول سه روز شد، نتیجه غفلت صحابه در نیم قرن قبل از آن بود و این غفلت باید در تاریخ به ثبت می‌رسید تا امروز ما بتوانیم از آن درس عبرت بگیریم.
انتهای پیام
