به گزارش ایکنا، فایل تصویری و متن هشتمین قسمت «آموزش تکیههای صوتی بر کلمات» با تدریس مهدی حسنی، حافظ کل قرآن و مؤلف کتاب میزانالقرائه (نخستین کتاب در کشور که درباره نَبر و آکسانها در قرآن کریم به رشته تحریر درآمده است) ارائه میشود.
«در هشتمین قسمت از برنامههای آموزشی تکیههای صوتی کلمات قرآن کریم با آموزش شیوه تکیهگذاری بر کلمات دارای دو حرف ساکن پایانی همراه خواهیم بود.
این شرایط در هنگام وقف در کلمات به وجود میآید، زمانی که حرف ماقبل آخر ساکن و حرف آخر متحرک است. در خلال تلاوت چنین کلماتی نداریم و تمام این مواضع در حال وقف به وجود میآید.
از آنجا که ساکن به دلیل ثقلی که دارد از عوامل تکیهساز است، هنگامی که دو ساکن پشت سرهم میآید، این ثقل مضاعف میشود و باعث میشود تکیه صوتی، همیشه قبل از آن ساکنها قرار گیرید.
مثال: عَلَیک (در وقف) همیشه در مواجهه با اینگونه کلمات، تکیه صوتی بر آخرین حرف متحرک این کلمه قرار میگیرد، پس تکیه بر «لام» است. فَلیَصُمه (در وقف) تکیه بر «ص» است.
آیا همیشه تمامی دو ساکنها به این صورت است؟ خیر.
دو ساکنها به سه شکل هستند؛
1- حالت مخفف: دو ساکن به صورت نوشته شده است و ساکن قبل از حرف آخر، نوشته شده و ساکن آخر به دلیل وقف، حرکت عارضی ساکن را میگیرد. (مثالهایی که گذشت)
2- حالت مثقل: حرف آخر تشدید داشته باشد. مثال عَدُوّ (واو آخر مشدد است و تشکیل شده از دو «واو» که اولش ساکن و دومی متحرک است) در هنگام وقف ساکن میشود و تکیه صوتی به «دال» است و کلمه «مُعتَرّ»، تکیه بر «تاء» است.
3- حالت حرف مدی: کلماتی که حرف قبل از آخر آنها از حروف مدی است. مثل: دین و نور (انتهای حروف مدی، ساکن وجود دارد و در کنار هم تشکیل دو ساکن میدهد، بنابر این تکیه صوتی بر آخرین حرف متحرک این کلمات است.)
**نکته** بنابراین درجات قوت (کلماتی که از لحاظ استحکام و قدرت قویتر از بقیه هستند) کلمات دارای دو ساکن در انتها به این صورت است؛
1- کلماتی که در انتها تشدید دارند. (مثقل)
2- کلماتی که حروف مدی دارند.
3- دوساکنهایی که مخفف هستند.
انتهای پیام