نخستین امامی که در کودکی به امامت رسید / توصیه امام جواد(ع) به حضور قلب در عبادت

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین حبیب‌الله فرحزاد، سخنران حرم بانوی کرامت و استاد حوزه علمیه طی سخنانی در شب میلاد امام جواد(ع) در حرم مطهر بانوی کرامت اظهار کرد: یکی از اعمالی که از آن غفلت داریم که به‌عنوان افضل اعمال از آن یادشده، صلوات بر خاندان عصمت و طهارت است.

وی افزود: طبق فرموده امام رضا(ع) هیچ مولودی برای شیعیان و دوستان ما بابرکت‌تر از این مولود نبوده است و این نشان‌دهنده خیر و برکت کثیر این مولود است و تعبیری که در مورد ولادت امام جواد(ع) بیان شده برای هیچ امامی ذکر نشده است.

استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه شاید بعضی از جهات برکت این است که امام رضا(ع) در سن ۵۰ سالگی بچه‌دار شدند و این حکمت الهی بود، یادآور شد: براثر دیر فرزند دار شدن امام رضا(ع) دشمنان طعنه می‌زدند که امام رضا(ع) عقیم هستند و دوستانی که ایمانشان ضعیف بود نیز دچار تشکیک شده بودند. طبق قول مشهور از شیخ عباس قمی، امام رضا(ع) تک‌فرزند بودند و طبق قول ضعیف نیز یک فرزند دختر هم داشته‌اند اما وجود امام جواد(ع) باعث خوشحالی و شعف شیعیان شدند و از طعنه دشمنان رها یافتند.

سخنران حرم بانوی کرامت یادآور شد: اولین امامی که در سن خردسالی هشت‌سالگی به امامت رسیدند، امام جواد(ع) بودند که سابقه نداشت یک کودک به‌عنوان حجت خدا بر روی زمین منصوب شود. نداشتن اعتقاد به حجت خدا و عدم شناخت ولی خدا عاقبت انسان را همانند دشمنان امام حسین(ع) در عاشورا می‌کند و طبق روایت مرگ این‌گونه افراد مرگ جاهلی است.

فرحزاد اظهار کرد: خواندن نماز و گرفتن روزه و دیگر اعمال عبادی، باید قربة الی االله و با نیت خالص باشد و طبق توصیه روایات باید نیت‌ها خالص شود وگرنه بسیاری از افراد، شبانه‌روز در حال عبادت هستند درحالی‌که هیچ فایده‌ای برای آن‌ها ندارد. نماز حقیقی معراج مؤمن است و انسان به‌ اندازه حضور قلب و نیت خالصی که در اعمال عبادی دارد رشد معنوی خواهد داشت.

سخنران حرم بانوی کرامت با تأکید بر اینکه طبق روایات قلب پاک و اعمال درست می‌تواند انسان را به کمال برساند، تصریح کرد: اعمال ظاهری بدون نیت خالص هیچ فایده‌ای نخواهد داشت و لازم است اعمال حسنه، با نیت خالص و بدون ریا و تظاهر همراه شود.

وی در پایان گفت: طبق فرموده امام جواد(ع) رفتن به‌سوی خداوند با قصد و نیت خالص و رغبت قلبی بالاتر از حرکت دادن اعضا و جوارحی است که با حضور قلب نباشد.