نگاهی به وصیتنامه شهید «محسن کامیاب»
شهید «محسن كامیاب» یكی از شهدای انقلاب در شیراز است كه در زمان طاغوت شب‌های جمعه به روستاهای اطراف شهر می‌رفت و مردم را با ماهیت رژیم فاسد پهلوی آشنا می‌كرد.
مجموعه سلامت فارس در طول سال‌های انقلاب شکوهمند اسلامی در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه‌های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری‌ها و بیمارستان‌های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده است که در روزهای دوشنبه هر هفته با این آلاله‌های جاویدان آشنا می‌شویم. در این شماره و به مناسبت روزهای پرفروغ دهه مبارک فجر، با شهید «محسن کامیاب» یکی از شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی آشنا می‌شویم.
تاریخ و محل ولادت: ۵/۱۰/۱۳۳۱- شیراز
تاریخ و مکان شهادت: ۲۲/۱۱/۱۳۵۷- راهپیمایی و اعتراضات مردمی
محل خدمت: رشته علوم آزمایشگاهی شیراز ورودی ۱۳۵۶
برشی از کتاب پروانه‌های بی‌پروا (زندگی‌نامه شهدای دانشجو و کارمند دانشگاه علوم پزشکی شیراز)
محسن در دوران دانشجویی اکثر مواقع، به ویژه شب های جمعه، به روستاهای اطراف شیراز می رفت و مردم آن روستاها را با ماهیت رژیم فاسد پهلوی آشنا می کرد تا روحیه مبارزه‌‌طلبی و قیام علیه ظلم، در آن‌ها به جوشش دربیاید.
در یکی از تظاهرات دانشجویی که مأموران رژیم شاه، به دانشکده پزشکی حمله کرده بودند، محسن شجاعانه از دانشجویان و مردم بی گناه دفاع میکرد؛ اما مأموران او را به شدت ضرب و شتم کردند تا اینکه دندان‌هایش شکست و آسیب جدی دید. آن زمان هم که درمان از طریق ارتودونسی وجود نداشت، ناچاراً یک دندان‌پزشکی، دندان‌‌های محسن را به وسیله سیم به هم وصل کرد؛ ولی با این حال محسن جسورتر شد و در راه مبارزه مصمم‌تر.
در ماه های آخر منتهی به پیروزی انقلاب، با پخش اعلامیه در بین مردم سعی میکرد مردم را بیشتر از پیش با ماهیت رژیم پهلوی آشنا کند. خودش در مبارزه، فعالانه حضور داشت و از هر نوع کمکی که از دستش برمی‌آمد، دریغ نمی‌‌کرد. تا اینکه بالاخره در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ در جریان مبارزات مردمی، بر اثر اصابت گلوله مأموران شاه، به فیض شهادت رسید. در ابتدا خانواده اش دسترسی به جنازه او نداشتند، تا اینکه از روی دندان‌‌های شکسته و با سیم وصل شده اش، جسدش را شناسایی کردند و سرانجام در مقبره بهشت حضرت فاطمه (س) محله قصرالدشت شیراز آرام گرفت.
بخشی از وصیتنامه شهید
سپاس خدای یکتا که آفریننده جهان جهانیان است و زندگی و مرگ هر کسی به دست اوست؛ اما این وصیتنامه از بنده کمترین اوست که اگر در این مبارزات علیه کفر به شهادت رسیدم، بعد از مرگم به مرحله اجرا درآید و خدا را شاهد می‌‌گیرم که شهید شدن در راه اسلام را با میل و رغبت استقبال می‌‌نمایم.
انتهای پیام
