به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری شام شهادت امام رضا(ع) شب گذشته، 7 آبان، با سخنرانی حجتالاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی در مسجد حضرت امیر(ع) برگزار شد که در این مراسم مباحثی پیرامون ویژگیهای اجتماعی و فردی مؤمن ارائه شد.
علوی تهرانی بیان کرد: یکی از اموری که اهل ایمان دارند، این است که اهل عدل هستند و فرمود که زینت ایمان عدالت است. مؤمنان عادل هستند و این عدالت در همه زمینهها از آنها صادر میشود و حتی ابراز علاقه به فرزندان را نیز شامل میشود. پیامبر (ص) فرمودند بین فرزندان در ابراز علاقه فرق نگذارید و اگر فرق نگذاشتید مؤمن هستید. بالاترین حد آن نیز عدالت در قضاوت است.
وی در ادامه تصریح کرد: یکی دیگر از اصول اجتماعی در علائم اهل ایمان این است که مؤمن اهل مواسات است، یعنی مؤمن همدرد با جامعه است. رسول خدا (ص) فرمودند که همه اهل ایمان مانند یک حقیقت و یک انسان هستند، اگر یک انسان سرش درد بگیرد بقیه اعضا بدن نیز با تب و تاب و بی خوابی با آن سر درد هم صدا میشوند، یعنی اهل ایمان، آحاد جامعه را دوست دارند و مشکل دیگران مشکل او نیز هست. این جمله که مشکل تو برای خودت است ربطی به اهل ایمان ندارد و جامعه ما نیز بدون مشکل نیست و اگر تو بخواهی اهل ایمان باشی، نباید بی تفاوت باشی و آن هم به اینصورت است که که خواب از چشمت برود.
این کارشناس حوزه دین بیان کرد: لذا نباید نسبت به مشکلات جامعه بی تفاوت بود و بعد، مهمترین نوع مواسات و همدردی با جامعه نیز مواسات در مال است. رهبران آسمانی ما گفتهاند کسی که صاحب منصب و اهل ثروت است، اگر بخواهد با سایر اهل جامعه مواسات داشته باشد، باید اینطور باشد که یک درهم از پول برای او و یک درهم از پول او برای دیگران باشد.
وی تصریح کرد: اگر کسی کار را انجام دهد و این نحوه از مواسات را داشته باشد، اختلاف طبقاتی در جامعه اسلامی هرگز رخ نمیدهد. چون ما انفاق داریم، اما انفاق ما به صورت مواسات نیست و یک پولی میدهیم و تمام میشود. اما در مورد مواسات مالی دو روایت وجود دارد. اول اینکه راوی خدمت امام باقر (ع) رسید و امام (ع) سوال کرد که شما در مواسات با دیگران چطور هستید؟ گفت به بهترین شکل موجود. بعد حضرت از او سوال کرد که یعنی اینطور هستید که اگر کسی از اهل ایمان محتاج بشود، میآید سر دخل برادر ایمانی اش که از نظر ثروت غنی است و بدون اینکه بهانه بگیرد به اندازه نیازش برمی دارد؟ گفت خیر، اینطور نیست و فرمود اگر این کار را میکردید هرگز در جامعه تان احتیاج پیدا نمیشد. این راهی است برای حل مشکل و شکاف طبقاتی تا شرایط طوری نباشد که یک نفر در این مملکت پراید سوار شود و یک نفر نیز پرادو داشته باشد.
علوی تهرانی در ادامه بیان کرد: بخششهای ما نیز بخششهای مفیدی نیست. آن چیزی که دیگر قابل استفاده نیست را میبخشیم و همان را نیز به مسجد میدهیم و چه فرشهایی به مسجد داده اند که اصلا نمیشود از آنها استفاده کرد. یعنی برخی از مردمان ما اینطور هستند که وقتی آخر سال منزل را گردگیری کردند، وسایلی که به هیچ دردی نمیخورد میبخشند، اما این مواسات نیست.
وی با اشاره به روایت دوم در این زمینه گفت: راوی خدمت امام صادق (ع) رسید و امام سوال کردند که در مواسات با هم چطور هستید؟ گفت به بهترین شکل با هم مواسات داریم. حضرت (ع) سوال پدرشان را پرسید که یعنی اینطور است که برادر دینی، کارد به استخوانش رسیده، به خانه برادر دینی اش میرود، صاحب خانه در منزل نیست و به اهل و عیال میگوید صندوق پول را بیاورید، صندوق را میآورند، به اندازه نیاز برمی دارد و اهل و عیال نیز بهانه نمیگیرند؟ آیا اینطور است؟ گفت خیر، امام (ع) در ادامه فرمود ما اینطور دوست داریم.
علوی تهرانی بیان کرد: یکی دیگر از تعاملات اجتماعی این است که مؤمنان مترصد دفاع از جامعه اسلامی هستند. یعنی اگر جایی در جوامع اسلامی ظلمی شد، دیگران به کمک میآیند. فرمود اهل ایمان با یکدیگر برادر هستند و اینها در خون باهم برابر هستند و نسبت به دیگران یک دست هستند. اگر به یک نفر ظلم شد، بقیه آن را برطرف میکنند و بیان مبارک این است که اگر کسی از اهل ایمان گفت کهای اهل ایمان، به من کمک کنید و شما کمک نکنید مسلمان نیستید.
وی در ادامه افزود: یعنی جامعه ایمانی طوری زندگی میکنند که خودشان ظلم را از دیگری دفع میکنند و دنبال این نیستند که مراکز قانونی و مراجع قانونی این کار ار بکنند و کار به پلیس بکشد، البته به معنای هرج و مرج نیست، بلکه به معنای اهمیت دادن است و برای آنها اهمیت دارد که ظلمی انجام نشود و از مظلوم دفاع میکنند.
علوی تهرانی در بخش دیگری از سخنان خود به ویژگیهای فردی مؤمن اشاره و تصریح کرد: مؤمنان اهل تلاش در عمل هستند و دو نوع عمل نیز داریم؛ یکی اعمالی که انسان میتواند انجام دهد و یکسری کارها که نمیتواند انجام دهد. پیامبر (ص) فرمود اهل ایمان را مییابی که در کارهایی که اندازه توانشان است، تلاش میکنند و مشتاق کارهایی هستند که از توانشان خارج است.