حجتالاسلام والمسلمین عیسی عیسیزاده، عضو هیئت علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم در سومین یادداشتی که همزمان با ایام ماه مبارک رمضان در اختیار خبرگزاری ایکنا از قم قرار داده است، نوشت: میدانیم که از موضوعات مهم و ریشهای انس با قرآن، شناخت دقیق جایگاه آن است، اما در این یادداشت میخواهیم بدانیم دانشمندان جهان درباره جایگاه این کتاب آسمانی و معجزه پیامبر اکرم (ص) چگونه مینگرند.
«كُنت كِريک»، استاد دانشگاه كِمبريج، معتقد است: قرآن كتابى است جاويد براى تمام اعصار، و نوع بشر همواره مىتواند آن را راهنماى زندگى قرار بدهد. قرآن هرگز كهنه نمىشود. زيرا چيزى وجود ندارد كه در قرآن نيامده باشد.
بیشتر بخوانید:
بانو لوراواکسیا واگليرى، ایتالیایی، استاد دانشگاه ناپل، میگوید: ما در قرآن ذخایر و اندوختههایى از علوم را مىبينيم كه مافوق استعداد و ظرفيت باهوشترين اشخاص است و بزرگترين فيلسوفان و سياستمداران بايد در مقابل قرآن، زانوى عجز به زمين بزنند.
ناپلئون، امپراطور فرانسه مىگفت: قرآن، بهتنهایى عهدهدار سعادت بشر است. من بارها و آشکارا گفتهام كجاست آن روزى كه ما مجتمع و هياتى بزرگ از سياستمداران و علماى علم حقوق دنيا تشكيل دهيم و قرآن، این كلام الهى و متينترين قوانين محمدى و نسخه پرافتخار بشرى را پيشرو گذاريم و از روى آن، قوانين خوشبختی و سعادت حقيقى بشر را تنظيم كنيم.
امروزه اگر تبلیغات زهرآگین دروغپردازان به مردم مجال دهد که به تشخیص خود، دین را برگزینند، قطعاً اسلام و قرآن را انتخاب میکنند؛ زیرا فهم قرآن آسان و قوانین آن هماهنگ با فطرت است. این، حقیقتی است که قرآن به آن اشاره کرده و صاحبان اندیشه بدان اعتراف دارند.
قرآن میفرماید: «يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ؛ خداوند، برای شما آسانى را مىخواهد؛ نه سختى را». بسيارى از ادیان و مذاهب با قوانين سخت و طاقتسوز، توان بدنى و روحى و اجتماعى پيروانشان را مىفرسايند. اما قرآن با قوانين آسان، زيست آسايشمند، رشدآفرين و لذتبخش را با شكوه معنوى آميزش میدهد و انسان را به تنگناى سختیها نمیكشاند. از این رو، میفرماید: «ما يُريدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَلكِنْ يُريدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ؛ خداوند نمىخواهد مشكلى براى شما ايجاد كند؛ بلكه مىخواهد شما را پاک سازد و نعمتش را بر شما تمام کند». یا میفرماید: «هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج؛ او(خدا) شما را برگزيده و در دين اسلام براى شما هيچ مشقّت و سختى طاقتفرسايى قرار نداده است».
تولستوی دانشمند معروف روسی، در کتاب خود بهنام «حکم محمد» مینویسد: هرکس بخواهد سادگى و بیپیرایه بودن دین اسلام را بفهمد، باید قرآن مجید را با دقت نظر مطالعه کند؛ زیرا در آنجا احکام و قوانینی بر مبنای حقایق روشن و آشکار، صادر گردیده و تعلیماتی سهل و آسان برای عموم بیان شده است.
خوزه مارتینز، دانشمند و نویسنده بلندآوازه ایتالیایی، میگوید: به نظر من، اسلام دینی آسان و فهمیدنی است؛ ولی شما میبینید در مسیحیت به اندازهای روایات گیجکننده است که گاهی یک کشیش هم سر نخ تثلیث را از دست میدهد.
کنت دو گوبینو میگوید: هیچ دیانتی، تسامحجویتر و شاید بیتعصبتر از اسلام وجود ندارد.
جورج ویلز، دانشمند و تاریخنگار مشهور انگلیسی نيز در کتاب مختصر عمومی خود مینویسد: اسلام، سعادت و آرامش و آسایش را به رایگان به جهانیان عطا کرد و یک نظام اجتماعی و سیاسی بود که در روزگار تیرگی دنیا نمایان شد و تیرگیها را مرتفع و بدیها را زایل ساخت و خرگاههای بیدادگری را بسوزاند و حکومتهای جابرانه را از میان برداشت.تأثیری را که قرآن در عالم گذاشت، هیچ کتابی قادر به ایجاد آن نبود.
قرآن، جامع همه نیازهای بشر است؛ چنان که میفرماید: «وَنَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ ءٍ؛ و ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز است». یا میفرماید: «ما فَرَّطْنا فِی الْكِتابِ مِنْ شَيْ ء؛ ما هيچ چيز را در اين كتاب، فروگذار نكرديم». یعنی هر آنچه بشر به آن نیازمند است، در قرآن آمده است. البته منظور از جامعیت، این است که کلیات تمام علوم و اطلاعاتی که بشر در راه تکامل حقیقی و نیل به هدف اصلی آفرینش، یعنی قرب الهی نیاز دارد، در قرآن وجود دارد.
پرفسور خوزه مارتینز میگوید: اسلام، دینی کامل و جامع است با تمام قوانین صحیح زندگانی. من شخصاً قرآن را پنج بار دقیقاً مطالعه کردهام.
سدیو، دانشمند فرانسوی نيز میگوید: قرآن، چیزی را از احکام و مقررات فروگذار نکرده، آدابش بر حکمت و اساس آن بر عدل و احسان استوار گشته و غرض آن، پیمودن راه حق و منع از رفتار باطل و دفع گمراهی و ضلالت و بیرون شدن از تاریکی رذالت و پستی، به جانب انوار فضایل و کمالات است.
طبق آموزههای قرآن، خداوند که حق مطلق است، جهان را نیز براساس حق و عدل آفرید و به پیامبرش نیز میفرماید: «أدْعُ إِلى سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجادِلْهُمْ بِالَّتي هِيَ أحْسَنُ؛ با حكمت و اندرز نيكو، به راه پروردگارت دعوت کن و با آنها به روشى كه نيكوتر است، استدلال و مناظره كن».
وُلتر، فيلسوف و نويسنده فرانسوى میگوید: من يقين دارم كه قرآن و انجيل را اگر به یک فرد غيرمتدين ارائه دهند، او حتماً اولى را خواهد گزيد.
ادوارد مونته، استاد دانشگاه ژنو میگوید: قرآن براى ما مسيحيان، كتابى فوقالعاده سودمند است. مطالب قرآن، مقارن با اصول و قواعد معقول و توام با تعبيرات خوشايند و شگفتانگيز است.
دين اسلام، دين صلح و سلام و محبت و الفت است و دشمن جنگ و جدال است؛ مگر در موقعى كه موجبات قهرى اقتضا كند و دفع خصم يا قطع ريشه فساد ضرورت يابد.
با این رویکرد است که در قرآن كريم به آياتى بر مىخوريم كه مسلمانان را به ترک قتال و تحمل هر آزار و اذيتى در راه خدا دعوت كرده، از آن جمله فرموده است: «قُلْ يا أيُّهَا الْكافِرُونَ لا أعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ وَلا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أعْبُدُ». و یا در آیهای دیگر فرموده: «وَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْراً جَميلاً: و در برابر آنچه دشمنان مىگويند شكيبا باش و بهطور شايسته از آنان دورى گزين».
قرآن کریم به مسلمانان دستور میدهد که به همه مردم احترام بگذارید و با آنان نیکو سخن بگویید؛ «وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً». و یا به پیامبر اسلام(ص) دستور میدهد: به همه پیروان ادیان الهی بگو: بیایید بر سر اصول مشترک، مخاصمه را کنار بگذاریم و زندگی مسالمتآمیز داشته باشیم.
دوزی، خاورشناس هلندی میگوید: بعد از اینکه عرب دیانت یافته و به قرآن ایمان آورد و دلها به نور دین حنیف اسلام روشن شد، مسلمانان با لباس نو در برابر تمام مردم روی زمین عرض اندام کردند که آن آیین صلحطلبی و آرامشخواهی و آزادی افکار در معاملات و کردار بود.
تعلیمات پیغمبر اسلام این گونه بود: «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ؛ در قبول دين، اكراهى نيست؛ زيرا راه درست از راه انحرافى، روشن شده است». و آیه «لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ؛ به معبود كسانى كه غيرخدا را مىخوانند، دشنام ندهيد؛ مبادا آنها نيز از روى ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند».
کلمات قرآن در تلطیف عواطف و تحریک روح حماسی، چنان تأثیرگذار بوده و آهنگ و جملهبندیهای موزون آن، چنان اعجازی آفریده است که معاندان، مردم را از شنیدن آیات قرآن بر حذر میداشتند؛ «وَقالَ الَّذينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ؛ كافران گفتند: گوش به اين قرآن فرا ندهيد»؛ چه آنکه «وَإِذا سَمِعُوا ما أنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى أعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ؛ و هر زمان، آياتى را كه بر رسول خدا نازل شده، بشنوند، چشمهاى آنها را مىبينى كه از شوق، اشک مىريزد و برای حقيقتى كه دريافتهاند، مىگويند: پروردگارا! ايمان آورديم. پس ما را با گواهان و شاهدان حق، در زمره ياران محمد بنويس».
بِلر، خاورشناس معروف آلمانی میگوید: لغت قرآن، فصیحترین لغات عرب، و اسلوب بلاغت آن، طوری است که افکار و عقلها را به جانب خود جذب میکند.
جورج ویلز، دانشمند انگلیسی، میگوید: در قرآن، بهترین عبارات و عالیترین جملات نازل گردیده و اسلوب فصاحت و بلاغت آن، به حدی زیباست که عقول عقلا را حیران ساخته است. قرآن، کتابی است ابدی و جهانی.
و در آخر بیایید به گفتههای ارنست رنان، فیلسوف معروف فرانسوى رجوع کنیم که مىگوید: در کتابخانه من، هزاران جلد کتاب سیاسى، اجتماعى، ادبى و... وجود دارد که هر کدام را بیش از یک بار نخواندهام؛ اما یک جلد کتاب هست که همیشه مونس من است و هر وقت خسته مىشوم و مىخواهم درهایى از معانى و کمال به رویم باز شود، آن را مطالعه مىکنم. این کتاب، قرآن، یعنی کتاب آسمانى مسلمانان است.
انتهای پیام