در میانه صحرایی داغ و بیآب، ندا برخاست: «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ» (مائده/67). فرمان الهی، پیامبر اکرم(ص) را به ابلاغ ولایت مأمور ساخت و در یک لحظه، «غدیر خم» به صحنهای تبدیل شد که نهتنها امت اسلام، که تمام آینده بشریت را مخاطب خود قرار داد.
بیشتر بخوانید:
اگر بخواهیم از دل تاریخ، نسخهای برای امروز بگیریم، غدیر همان نسخه است؛ واقعه غدیر خم، یکی از رویدادهای سرنوشتساز در تاریخ اسلام است که اساس امامت و ولایت در اندیشه اسلامی را تبیین میکند. این حادثه، فراتر از یک بحث سیاسی، منشوری تربیتی است که با تاروپود آیات قرآن و روایات معصومین(ع) گرهخورده و مفاهیم عمیق دینی، اخلاقی و تمدنی را در خود جایداده است. این یادداشت، با نگاهی به جایگاه غدیر در نظام تربیتی اسلام، به نقش آن در تربیت انسانهای متعهد و ساخت جامعهای عدالت محور میپردازد.
واقعه غدیر در قرآن با آیاتی نظیر آیه اکمال دین (مائده/3) و آیه ولایت (مائده/55) به تصویر کشیده شده است: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ». در این روز، تربیت دینی وارد مرحلهای جدید شد؛ جایی که دین، با امامت پیوند خورد و ولایت بهعنوان تداوم رسالت، محور پرورش انسان مؤمن شد. پیامبر(ص) در غدیر فرمود: «خداوند با نصب علی(ع) به امامت، دین را کامل و نعمت را تمام کرد.» (تفسیر القمی).
«إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا...». این آیه نیز، در شأن امام علی(ع) نازلشده است و ولایت او را همتراز ولایت خدا و رسول معرفی میکند.
پیامبر(ص) فرمودند: «من دو چیز گرانبها (قرآن و عترت) را در میان شما میگذارم؛ اگر به این دو تمسک کنید، هرگز گمراه نخواهید شد.» غدیر، مصداق و تجلی عینی این حدیث است.
غدیر خم با تأکید بر ولایت الهی، پایههای تربیت دینی را بر دو اصل استوار میکند: اطاعت از ولایت الهی بهعنوان تداوم نبوت: امامت، ادامه رسالت است و اطاعت از امام، تکلیفی الهی و ضامن سعادت فرد و جامعه؛ آمادگی برای مسئولیت در عصر غیبت: تربیت دینی در مکتب شیعه، انسانها را برای پذیرش مسئولیت در عصر غیبت آماده میکند.
این واقعه با استناد به آیه «بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیكَ» (مائده/۶۷)، به ما یادآوری میکند که تربیت دینی بدون اطاعت از ولایت الهی ناقص است و جامعه بدون پذیرش مسئولیت در عصر غیبت، در معرض سرگردانی است. پیام غدیر، دعوت به وفاداری به عهد الهی و آمادگی برای ایفای نقش در تحقق جامعه توحیدی است.
در غدیر، پیامبر(ص) نفرمودند که علی(ع) فقط جانشین من است؛ بلکه فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ» در واقع امام در غدیر، بهعنوان «مَولَایُ المُؤمِنین» معرفی شدند و قرآن نیز از ایشان با عنوان نَفْسِ النَّبِی (آیه ۶۱ احزاب) یاد میکند.
از این رو بهدست میآید که این ولایت، یعنی دعوت به سبک زندگی علوی که خود مؤلفههایی را به جامعه عرضه میکند:
عدالت محوری: امام علی(ع) در نخستین خطبههای حکومتی خود فرمودند: «عدالت را حتی اگر به قیمت جانم تمام شود، رها نمیکنم»؛ «لَئِنْ مَشَیْتُ عَلَى جَمْرَةٍ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَظْلِمَ مُسْلِماً» «اگر روی آتش راه بروم، برایم از ستم به مسلمانی آسانتر است.» (نهجالبلاغه/خطبه ۲۲۴).
شجاعت در بیان حق: پیامبر(ص) باوجود تهدیدها و مخاطرات بسیار، امر الهی را ابلاغ کردند؛ این همان الگو برای ایستادگی در برابر ظلم است
مسئولیتپذیری اجتماعی: بیعت مردم نشاندهنده پذیرش مسئولیت در قبال رهبری الهی است.
اخلاص و بندگی: امام علی(ع) در پذیرش امامت، تنها رضای خدا را مدنظر داشتند (نه قدرتطلبی).
غدیر، مدل تربیتی انسان متعهد است؛ انسانی که در دل جامعه، مسئول، منتقد، وفادار و شجاع زیست میکند و اگر غدیر را فقط در سخنرانیها و خطابهها محدود کنیم، رسالتش را نیمهتمام گذاشتهایم؛ غدیر میتواند محور تحول در نظام آموزشی قرار گیرد و نظام آموزشی امروزی، غدیر را باید برای نسل جدید «زیستپذیر» کند.
الف- نقش نظام آموزشی:
آموزش «ولایت» بهعنوان تکلیفی الهی و اجتماعی.
بازطراحی محتوای درسی با محوریت داستان غدیر بهعنوان نماد «مسئولیتپذیری و وفاداری» و «عدالت و حقطلبی».
استفاده از روشهای تعاملی (نمایش و تئاتر، نقالی و داستانگویی، بازدید از اماکن مذهبی).
ساخت مستندهای کوتاه با محوریت «غدیر و نوجوانان»، تولید انیمیشنها و بازیهای رایانهای با درونمایه غدیر برای جذب نوجوانان.
ب- نقش خانواده و مربیان:
انتقال ارزشهای غدیر از طریق الگوسازی عملی (پایبندی به عدالت و بیان فلسفه غدیر در خانواده).
برگزاری جشنهای معنادار، نه صرفاً مناسکی
پاسخگویی به شبهات نسل جدید با استناد به منابع معتبر (قرآن، نهجالبلاغه).
غدیر، فرصتی برای تربیت نسل عدالتخواه، پرسشگر و مسئولیتپذیر است؛ انتقال پیام غدیر نیز نیازمند عبور از «شعار» به «رفتار» است و مربیان باید قبل از آموزش، خودشان نیز مجری عدالت و اخلاص باشند.
غدیر؛ الگوی مشارکت دینی و مردمسالاری اخلاقی است؛ قرآن، مردم را صاحبان حق در امور عمومی میداند و این مسئولیتپذیری اجتماعی را با عبارت «أَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ» (شوری/۳۸) توصیف میکند. واقعه غدیر نیز، الگوی «مردمسالاری مسئولانه» است و شهروندان را به سه تعهد فرامیخواند:
مشارکت در سرنوشت جامعه: بیعت مردم با امام علی(ع)، الگویی از «مردمسالاری دینی» است که حق انتخاب را با تکلیف نظارت پیوند میزند.
نقد ساختارهای ناعادلانه: سکوت نکردن در برابر ظلم و انحرافات اجتماعی(مانند غصب خلافت)، همانگونه که امام علی(ع) در برابر سقیفه ایستادند. امام علی(ع) در خطبه شِقْشِقِیّه فرمودند: «سوگند به خدا! فلان شخص، جامه خلافت را بر تن کرد، درحالیکه میدانست جایگاه من مانند محور آسیاب است.» (نهجالبلاغه/خطبه ۳)
رهبری خدمتگزار: امام علی(ع) در خطبههایشان بر مسئولیت حاکمان در قبال مردم تأکید و فرمودند: «هر کس خود را پیشوای مردم قرار دهد، باید پیش از دیگران به تعلیم خود بپردازد».(نهجالبلاغه، خطبه ۲۰۷).
غدیر، به ما میگوید «شهروند متعهد»، کسی است که در سرنوشت جامعهاش بیتفاوت نیست. شورای مردمی در پرتو ولایت الهی، ترکیب بینظیر از تمدن اسلامی است.
«خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ» (آلعمران/110) یعنی بهترین امت، مسئولترین امت است؛ این آیه معیار شهروند ایده آل را ترسیم میکند. آموزههای غدیر میتواند با نهادینهسازی این ارزشها، شهروندانی مشارکتجو در سرنوشت جامعه تربیت نماید:
تعهد به قانون الهی: همبستگی اجتماعی، پیروی از رهبری عادل (امام) بهعنوان الگویی برای احترام به قانون مبتنی بر عدالت در جامعه، رکن شهروندی است.
عدالتطلبی: امام علی(ع) فرمودند: «عدل، زندگیبخش است» (غررالحکم). از خانواده تا نهادهای آموزشی، عدالت باید بهصورت عملی آموزش داده شود. به تعبیر رهبر معظم انقلاب: «غدیر، عید ولایت است؛ ولایتی که ضامن اجرای عدالت در جامعه است»
مطالبهگری آگاهانه: «وَ لَتَسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ» (تکاثر/۸): هشدار میدهد که نسبت به نعمت ولایت مسئولیم و باید نسبت به انتخاب رهبری حساس باشیم.
شهروند غدیری یعنی کسی که به قانون احترام میگذارد؛ چون ولایت را قانون میداند، در برابر ظلم میایستد؛ چون از امام عدالت آموخته، مطالبهگری میکند؛ چون بیعت را وظیفه میداند، نه امتیاز.
بیعت مردم در غدیر، پیمانی الهی و عقلانی بود. قرآن کریم نیز از بیعتهای تاریخی با عبارت «رَضِیتُ بِاللَّهِ رَبًّا» (ممتحنه/۴) یاد میکند. امروز که ما در پیچ تاریخی دیگری ایستادهایم، غدیر هنوز «منشور فردای ما» است، این بیعت سه پیام کلیدی و دائمی برای ما دارد:
مشارکت فعال، نه انفعال: انتخاب آگاهانه رهبر، تکلیفی الهی و عقلانی است .مردم با آگاهی، امامت را پذیرفتند؛ این یعنی آموزش حقطلبی و مطالبه گری.
پاسخگویی متقابل حاکم و مردم: بیعت، پیمانی دوطرفه است؛ رهبر موظف به رعایت عدالت است و مردم موظف به نظارت یعنی همانگونه که مردم موظف به اطاعت از امام هستند، امام نیز موظف به رعایت حقوق مردم است .
مسئولیتپذیری جمعی: بیعت، تعهدی فردی و اجتماعی است. امروز نیز این الگو مشارکت در امور جامعه (انتخابات، مطالبهگری، نقد سازنده) امتداد بیعت غدیر است.
غدیر خم، تنها یک یادبود واقعه تاریخی در تقویم ما نیست؛ یک «منشور تربیتی تمدنساز» است که میتواند با تقویت سهگانه «ولایت، عدالت و مشارکت»، جامعه امروز را بهسوی تمدنی الهی و جهانی رهنمون کند؛ تمدن اسلامی نیز بدون مبنای امامت، دچار گسست هویتی میشود. بازخوانی غدیر از منظر تربیت، ما را به جامعهای عدالتمحور، دینمحور و مسئولیتپذیر رهنمون میسازد. تحقق این آرمان، نیازمند عزمی جمعی است:
نظام آموزشی، غدیر را (از طریق روشهای خلاقانه) بهعنوان «الگوی تربیت شهروندی» معرفی کند؛ خانوادهها، فضایی بر پایه عدالت و مسئولیتپذیری ایجاد کنند و حاکمان، خود را خدمتگزاران مردم بدانند؛ همانگونه که امام علی(ع) در حکومتشان زیستند و اگر مربیان، خانوادهها، و مسئولان فرهنگی، پیام غدیر را نهتنها به زبان، که در عمل زنده کنند، تمدن ولایی یک افق دستیافتنی خواهد شد .
فاطمه عباسی ترابی، پژوهشگر تاریخ و فرهنگ و تمدن اسلامی
انتهای پیام