امامت در نگرش و آثار استاد «محمدعلی مهدوی‌راد»
عضو هیئت علمی دانشکده الهیات فارابی گفت: استاد با یک نگاه قرآنی، مقاله «امامت در نگره‌ی قرآنی امام کاظم(ع)» نوشتند که دیگر مقاله‌های مرتبط با ائمه اطهار(ع) نیز چنین رویکردی دارد.
به گزارش ایکنا از قم، حجت الاسلام محمدصفر جبرئیلی، عضو هیئت علمی دانشکده الهیات فارابی در سلسله پیش نشست‌های نکوداشت مقام استاد محمدعلی مهدوی راد که با عنوان «امامت در نگرش و آثار استاد مهدوی» برگزار شد، اظهار کرد: استاد، یک جامعیت انصاف دارند که قابل تحسین است، در واقع در حوزه‌های مختلف، اطلاعات بسیار وسیع، کتاب‌شناسی برجسته، شخصیت‌شناسی دقیق، حافظه قوی و سلیقه بالایی دارند و این ویژگی‌ها باعث می‌شود که شخصیت ایشان، هم در میان همسالان خود و هم برای طلبه‌ها، یک الگو و معیار باشد.
وی ادامه داد: وقتی به بحث امامت می‌رسیم، علی‌رغم ارادت عمیقی که نسبت به استاد دارم، باید یک نقد را هم متذکر شوم، متاسفانه یکی از نقدهایی که باید نسبت به استاد مهدوی‌راد و دیگر بزرگان داشت، عدم وجود برنامه منسجم درباره‌ی نوشته‌ها، مطالب و دیگر برنامه‌ها است، قطعاً استاد مهدوی‌راد درس‌های خوبی فرموده‌اند و مطالب ارزشمندی بیان کرده‌اند ولی متاسفانه بسیاری از آنها ضبط نشده‌اند.
توجه به دوگانگی نهاد امامت و خلافت
جبرئیلی افزود: استاد با یک نگاه قرآنی، مقاله «امامت در نگره‌ی قرآنی امام کاظم(ع)» نوشتند که دیگر مقاله‌های مرتبط با ائمه اطهار(ع) نیز باید چنین رویکردی داشته باشد، به نظر می‌رسد این رویکرد، موثر از دوره حضور استاد در مشهد که تحت تاثیر شخصیت‌های برجسته بودند، نشئت گرفته است. استاد مهدوی‌راد از طلبه‌های به‌روزِ آن زمان بودند که تحت تأثیر شخصیت‌های مهمی مثل مقام معظم رهبری، حضرت عالی حوزه خراسان (آیت‌الله حکیم)، آیت‌الله شهید مطهری و دیگران قرار داشتند.
وی با بیان اینکه حجت‌الاسلام مهدوی راد، بحث امامت را به سبک سنتی بیان نکرده است، گفت: کتاب‌های زیادی به شیوه‌ی سنتی درباره مسئله امامت نوشته شده اما ایشان رویکرد اجتماع‌محور و جامعه‌محور داشتند. نکته مهمی که استاد در مبحث امامت توجه داشتند، در نظر گرفتن خلافت در مقابل مسئله امامت است، همانطور که آیت‌الله خامنه‌ای در درس خارج خود رو به شاگردان درسشان فرموده بودند: «قبل از انقلاب، کتاب «العقانی» از ابوالفضل اصفهانی که ۲۳ یا ۲۴ جلد است، خواندنی بود تا امامت و امامان را بشناسی، ولی پشت ورق امامت را نشناختی.»
جبرئیلی تصریح کرد: نکته محتوایی دیگر که شاید روش‌شناسی هم داشته باشد، تعریف امامت از دیدگاه قرآنی است که استاد در ابتدای مقاله «حدیث یوم الدار» به خوبی و با دقت آن را شرح دادند، از جمله بخش این مقاله شامل منازعه کتبی معاویه بن ابی‌سفیان با حضرت امیر علی(ع) و پاسخ‌های ایشان می‌شود و نمی‌توان تاریخ امامت را بدون پرداختن به این قبیل از القاعات و داستان‌ها بازگو کرد، استاد در این بخش تبیین کردند که معاویه بن ابی‌سفیان، اولین کسی است که «تفکر ناصواب جدا کردن دین از سیاست» را آغاز کرد.
امامت امانت الهی
وی عنوان کرد: یکی از نکات برجسته‌ای که استاد بر اساس روایات امام موسی کاظم(ع) که در عنوان مقاله «امامت در نگره‌ی قرآنی امام کاظم» اشاره کردند، «امام، عالم به آیات قرآن» است، اما نکته اصلی گفته امام کاظم(ع) در تفسیر این آیه است که «رحمت» را سرایت‌دهنده می‌دانند: «ما أرسلناک إلاّ رحمة للعالمین»
جبرئیلی ادامه داد: استاد در بخش دوم مقاله‌ی خود به بحث، درباره‌ی امام عالمان نیز پرداختند و شنیده‌ام که آیت‌الله عظمی بروجردی هم این را مطرح کرده بود و استاد مهدوی راد به خوبی در بخش دوم مقاله به این بحث پرداختند و در ادامه، تأکید بر شأن مرجعیت دینی و محور هدایت‌گری ائمه برای جامعه پرداختند، همچنین درباره‌ی مسئولیت‌ها، اختیارات، عدالت‌گستری و غیره امام گفتند.
انتهای پیام
