از مهجوریت قرآن قبل از انقلاب تا جایگاه محوری در زندگی اجتماعی

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدجواد عظیمی، مدیر مؤسسه قرآنی بیت‌الحسین(ع)، در گفت‌وگو با ایکنا از قم در پاسخ به اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی در عرصه قرآن چه تحولاتی رخ داد، اظهار کرد: به تجربه شخصی خودم که سال ۱۳۴۹ کلاس قرآن رفتم، با شرایط امروزی که بررسی می‌کنم متوجه دو دیدگاه را در جامعه آن زمان می‌شوم؛ بیشتر ناشران بهائی بودند که در دستگاه دولتی نفوذ کرده بودند و نظریه‌ای که از سوی بهائیت مطرح می‌شد، این بود که چه نیازی به قرآن داریم و قرآن چه نیازی را از ما مرتفع می‌کند.

بیشتر بخوانید:

• از جلسات مخفی قرآن در دوره شاهنشاهی تا مسابقات پررونق امروز
• از رشد مراکز قرآنی تا تربیت نخبگان بین‌المللی پس از پیروزی انقلاب
• قرآن؛ رکن اصلی هویت فرهنگی پس از انقلاب

وی افزود: خانواده‌هایی که از نظر مذهبی مقداری ضعیف بودند، از قرآن گریزان بودند و به سمت قرآن روی نمی‌آوردند. دیدگاه دیگری که وجود داشت، درباره خانواده‌های مؤمن و متدین بود که قرآن را طوری مقدس نشان می‌دادند که هیچ‌کس جرئت نزدیک شدن به قرآن را نداشت. 

عظیمی ادامه داد: از طرفی هم ویژگی که بسیار من در خاطر دارم، قرآن را فقط به قصد ثواب می‌خواندند نه به‌عنوان کتاب زندگی و در واقع قرآن مهجور بود. این در حالی است که امروز شاهدیم که از قرآن به‌عنوان کتاب زندگی و تغییر اساسی در سبک زندگی فردی و اجتماعی استفاده می‌کنند که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی است. بعد از انقلاب، قرآن وارد جامعه، زندگی و مدارس ما شد. قبل از انقلاب، جلسات قرآن بسیار محدود بود و به ندرت جلسه قرآن مشاهده می‌شد.

تحول در سبک آموزش قرآن و رشد حافظان و قاریان پس از انقلاب

وی در پاسخ به اینکه آموزش قرآن پس از انقلاب به چه شکلی شد، افزود: مشکل دیگری که قبل از انقلاب وجود داشت، سبک آموزش قرآن بود. معمولاً اساتیدی که قرآن تدریس می‌کردند، به سبک هجی قرآن را آموزش می‌دادند که واقعاً سخت بود و افراد از آموزش آن گریزان بودند. همین موجب می‌شد کمتر علاقه‌ای برای فراگیری قرآن نشان داده شود. 

عظیمی روش‌های آموزش قرآن را بعد از انقلاب نوین دانست و اظهار کرد: خوشبختانه امروزه به برکت حضور اساتید ممتاز، آموزش قرآن خیلی راحت‌تر و فراگیرتر شده است. به یاد دارم که اوایل انقلاب، سال ۱۳۵۸، اساتید روش‌های نوین را جهت آموزش قرآن ارائه دادند. سال ۱۳۶۱ قرآن آموزش می‌دادم، حدود ۷۰ نفر در جلسات قرآن من شرکت می‌کردند زیرا سبک آموزش بسیار راحت‌تر شده بود.

وی افزود: تعدد حافظان و قاریان قرآن بعد از انقلاب، خود نشان‌دهنده یکی از دستاوردهای بزرگ است. هزاران جوان و نوجوان که در زمینه قرآن کریم فعالیت می‌کنند در حالی که قبل از انقلاب اگر حافظ قرآن یافت می‌شد، مایه تعجب بود. 

عظیمی ادامه داد: هیچ مسابقه‌ای نیز مختص قرآن کریم وجود نداشت که تجربه شخصی بنده در این زمینه در سال ۱۳۵۶ که در کلاس سوم راهنمایی مشغول به تحصیل بودم، یک مسابقه‌ای برای دانش‌آموزان برگزار کردند که یکی از معلمان مرا تشویق کرد که به این مسابقه بروم و وقتی از مسابقه به مدرسه بازگشتم، با تنبیه شدیدی از سوی مدیر مدرسه روبه‌رو شدم در حالی که خودشان از من خواسته بودند که در این مسابقه شرکت کنم. مواجهه با افرادی که در زمینه قرآن فعالیت می‌کردند، به صورتی بود که آن‌ها منزوی و منزجر می‌شدند. در صورتی که دانش‌آموزان امروزی با چه عزت و ارجی در مسابقات قرآن شرکت می‌کنند و تشویق می‌شوند.

 فعالیت‌های مؤسسه قرآنی بیت‌الحسین(ع)

وی ضمن بیان چگونگی فعالیت مؤسسه بیت‌الحسین(ع) بیان کرد: مؤسسه قرآنی ما از سال ۱۳۵۳ شروع به فعالیت کرد اما به‌دلیل عدم فراگیر بودن قرآن در آن زمان با گذشت زمان در سال ۱۳۶۱ به‌صورت رسمی آغاز به فعالیت کرد. امروز یک مجموعه قرآنی است که برای بانوان و آقایان در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کند. قاریان و حفاظ تربیت شده در این مؤسسه که در نهادها و در دستگاه‌های دولتی مشغول به فعالیت هستند، قرآن سرلوحه کارشان است.

عظیمی ابراز کرد: چشم‌اندازی که برای این مجموعه تعریف شده این است که حداقل در چند سال آینده بتوانیم چندین قاری و حافظ به جامعه تحویل دهیم که تأثیرگذار باشند.

گفت‌وگو از هانیه محمدنژاد