نوای آیات بهاری با تلاوت پرافتخارترین حافظ کل ایرانی + فیلم

به گزارش ایکنا، همزمان با تقارن نوروز 1402ه.ش با رمضان 1444 ه.ق، وحید غفران‌نیا، پرافتخارترین حافظ کل جمهوری اسلامی ایران با بیش از ۱۵ رتبه اول کشوری با دعوت ایکنا به تلاوت آیاتی متناسب با این ایام پرداخت. 

این حافظ بین‌المللی کشورمان و داور و مدرس قرآن آیات 189 تا 195 سوره مبارکه آل‌عمران را تلاوت کرده است. 

وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ(189)

فرمانروایى آسمان‌ها و زمین از آنِ خداست و خدا بر هر کارى تواناست.

إِنَّ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ(190)

همانا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در کاستى و فزونى شب و روز نشانه‌هایى (بر اقتدار خدا و فرمانروایى او بر آسمان‌ها و زمین) است. این نشانه‌ها را خردمندان درمى‌یابند.

الَّذينَ يَذْکُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلي‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَکَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ(191)

همانان که در هر حال ـ ایستاده و نشسته و بر پهلو آرمیده ـ خدا را یاد مى‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین مى‌اندیشند که «پروردگارا، این جهان را بى‌هدف نیافریده‌اى، تو از هر کار باطل و بیهوده‌اى منزّهى، از این رو تحقق رستاخیز و کیفر و پاداش آن حتمى است، پس پروردگارا، ما را از عذاب آتش آن روز نگه دار».

رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمينَ مِنْ أَنْصارٍ(192)

پروردگارا، به یقین هر که را تو به آتش درآورى او را خوار و بى مقدار کرده‌اى و ستمکاران یاورانى ندارند که آنان را از عذاب آتش برهانند.

رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي لِلْإيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ(193)

پروردگارا، ما نداى ندادهنده‌اى را که به ایمان دعوت مى‌کرد که اى مردم، به پروردگارتان ایمان بیاورید شنیدیم و ایمان آوردیم. پروردگارا، پس گناهان ما را بر ما ببخشاى و بدى هایمان را از ما بزداى و ما را در حالى بمیران که در زمره نیکان باشیم.

رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلي‏ رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ(194)

پروردگارا و آنچه به ما وعده داده‌اى و پیامبرانت آن را بر عهده تو ضمانت کرده‌اند به ما عطا کن و روز قیامت ما را خوار مگردان که قطعاً تو خلف وعده نمى‌کنى.

فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لا أُضيعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثي‏ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذينَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أُوذُوا في‏ سَبيلي‏ وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ(195)

پس پروردگارشان به آنان پاسخ داد که من عمل نیکوى هیچ عمل کننده‌اى از شما را ـ مرد باشد یا زن ـ تباه نمى‌کنم و پاداش آن را به طور کامل به شما مى‌دهم. شما همه از یکدیگرید و هیچ کدام بر دیگرى برترى ندارید.

پس کسانى که هجرت کرده و به خاطر ایمانشان از دیار خود بیرون رانده شده و در راه من آزار دیده و کسانى که جنگیده و کشته شده‌اند، حتماً گناهانشان را از آنها مى‌زدایم و آنان را به بوستان‌هایى پوشیده از درختان که از زیر آنها نهرها روان است درمى‌آورم. این پاداش آنهاست، پاداشى از جانب خدا و خداست که پاداش نیکو نزد اوست.