کورش خسروی، عضو سابق شورای شهر اصفهان و مدرس و محقق کارآفرینی در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، اظهار کرد: برای تحقق تولید دانشبنیان و اشتغالآفرین باید عناصر اکوسیستمی که نوآوری و فعالیت اقتصادی دانشبنیان را فراهم میکند، گرد هم بیایند. در واقع، همانطور که برای رشد گیاهان آپارتمانی اکوسیستم مناسب شامل آب، نور، رطوبت و خاک ایجاد میشود، برای نوآوری و کارآفرینی مبتنی بر فناوری نیز باید اکوسیستم لازم فراهم شود.
وی افزود: عناصر این اکوسیستم، یکی دانشگاههایی هستند که باید دائم در حال پژوهش و تحقیق و توسعه باشند، آن هم پژوهشهایی که قابلیت تجاریسازی داشته باشد. البته قرار نیست در دانشگاه و حین پژوهش، تجاریسازی اتفاق بیفتد، پژوهش یک مرحله قبل از تجاریسازی است، ولی جهتگیری آن باید به سمت بازار و رفع نیازها باشد، تا بعد از اتمام پژوهش، فناور بتواند تجاریسازی آن را آغاز کند.
عضو سابق شورای شهر اصفهان عنصر دیگر اکوسیستم اقتصاد دانشبنیان را تربیت نیروی انسانی ماهری خواند که سواد و مهارت تجاریسازی دارد، گفت: فارغالتحصیلان دانشگاهی بهویژه در دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد، در کنار تحصیلات تخصصی خود باید مهارتهای کارآفرینی و راهاندازی و مدیریت کسبوکار را نیز آموزش ببینند تا بتوانند از عهده اداره یک بنگاه یا شرکت کوچک برآیند.
وی با بیان اینکه منابع مالی خطرپذیر، عنصر مهم دیگر برای شکلگیری این اکوسیستم است، تصریح کرد: بدون چنین منابعی، اگر بخواهیم با وام بانکی که ذاتاً یک منبع مالی غیرخطرپذیر است، مشکلات کارآفرینی را حل کنیم، عملاً نشدنی خواهد بود، چون فعالیت کارآفرینان ذاتاً پرخطر است و طبیعتاً منابع مالی مرتبط با آن نیز باید از همین جنس باشد.
خسروی ادامه داد: عنصر بسیار مهمی که جای آن در ایران بسیار خالی است و برای شکل دادن به اقتصاد دانشبنیان به آن نیاز داریم، ارتباط با بازارهای جهانی است. بسیاری از کسبوکارهای دانشبنیان وقتی شروع به فعالیت میکنند، بهدلیل بالا بودن هزینههای ثابتشان، بازار ایران به تنهایی برای آنها کفایت نمیکند. در واقع، فعالیت آنها زمانی توجیه اقتصادی دارد که بتوانند محصولشان را در ایران تولید کنند و در بازاری چند برابر بازار ایران، آن را به فروش برسانند. با وجود تحریمها، بسیاری از کسبوکارهای دانشبنیانی که به لحاظ فناوری میتوانیم در کشور داشته باشیم، به بازارهای بزرگ دسترسی نخواهند داشت.
وی بیان کرد: دسترسی به بازارهای جهانی باعث میشود سرمایهگذار خارجی برای کسبوکارها داشته باشیم. شاید اندازه کسبوکاری مثل سوق در امارات، کسری از دیجی کالا در ایران باشد، آنها موفق میشوند سه میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی برای سوق جذب کنند، در صورتی که ما برای کسبوکاری مثل دیجی کالا نمیتوانیم این کار را انجام دهیم، هر چند که ارزشهای آن چند برابر بیشتر از سوق است. در واقع، عدم دسترسی به بازارهای جهانی باعث میشود کسبوکارهای فناورانه و دانشبنیان داخل کشور نتوانند سرمایه خارجی جذب و رشد کنند.
این مدرس و محقق کارآفرینی با تأکید بر اینکه تعامل با بازارهای جهانی باعث میشود بتوانیم بسیاری از فناوریهای موجود در این بازارها را جذب کسبوکارها کنیم، گفت: استارتاپهای دانشبنیان کشور ما در بومیسازی و مهندسی معکوس بسیاری از فناوریها ماهرند، ولی بهدلیل اینکه با جهان ارتباط نداریم، این فرصت را از دست میدهند. بنابراین، اگر دنبال اقتصاد دانشبنیان هستیم، باید هر چه زودتر مشکلات مربوط به تحریمها را حل کنیم.
انتهای پیام