ذکر؛ نخستین ویژگی محرم خوب

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری دهه عاشورا با سخنرانی حجت‌الاسلام پناهیان، شب گذشته 2 ‌شهریورماه در هیئت محبین حضرت زهرا(س) برگزار شد. متن سخنان در ادامه می‌آید؛

دهه اول ماه محرم موقعیت زمانی خاصی است که برای ما یک فرصت بسیار عالی پدید آورده است تا از این موقعیت بهره ببریم. اگر جامعه مومنین از فرصت محرم بهترین بهره‌‌برداری را بکند، نتیجه‌اش ظهور امام عصر(عج) است. محرم خیلی عظمت دارد و ضرورت اینکه ما نسبت به این ماه پرعظمت عکس‌العمل مناسب نشان بدهیم، در نتیجه آن که ظهور است، مشخص می‌شود. اینکه محرم ماه بسیار مهمی است را با یک معرفت قلبی می‌فهمیم. این انقلابی که در قلبمان پدید می‌آید، دلیل همین مدعا است. ما نباید به این انقلاب اولیه، به این تحول اولیه بسنده بکنیم و خیلی بیشتر از اینها می‌توانیم از محرم بهره‌برداری بکنیم. می‌شود برای حیات بشر از محرم استفاده کرد. ما از قدرت محرم کم استفاده می‌کنیم.

بعضی وقت‌‌ها در زبان کسانی که به محرم احترام می‌گذارند، محرم طوری معرفی می‌شود که انگار محرم تحقیر شده است؛ مثلاً می‌گویند محرم ماه عزاداری است، یعنی آن را در حد یک رسمی مثل سیزده بدر قرار می‌دهند. ما در باب عظمت محرم و اینکه چرا این ماه عظمت دارد در جلسات قبل یک مقدار صحبت کردیم. موضوع بحث ما این است که یک محرم خوب چگونه محرمی است و چگونه باید با محرم مواجه شویم.

عرض کردم یک مادری به دستور خدا مهاجرت کرده است. کودکش تشنه می‌شود و دنبال آب برای کودکش خودش می‌‌رود و هفت مرتبه بین صفا و مروه سعی می‌کند. تا روز قیامت هر کس خانه خدا را زیارت می‌کند، باید جای قدم‌های آن مادر سعی کند. چرا؟ چون خدا برای کسی که در راه او سختی بکشد، حرمت قائل است. حالا برای رنجی که امام حسین(ع) کشید باید چه کرد؟ خدا این را به فهم ما واگذار می‌کند.

پس محرم خیلی باعظمت است. عکس‌العمل مناسب نشان دادن به این رویداد، انسان را به یک شخصیت باعظمت تبدیل می‌کند. باید درباره کربلا چه کرد، وقتی درباره مکه باید مُحرم شد؟ آدم باید هنگام ورود به کربلا چه حسی بگیرد؟ اهل معرفت فرمودند به مجلس روضه می‌روید انگار به کربلا می‌روید. ما درباره محرم، کربلا، عاشورا چه عکس‌العملی باید داشته باشیم و چگونه از این فرصت استفاده کنیم؟ وقتی ما عکس العمل خوب داشته باشیم به یک اتفاق مهم منجر می‌شود و آن ظهور است.

در جنگ صفین، یک نفر دستش قطع شد. خدمت امیرالمومنین(ع) رسید و گفت من طاقت ندارم. حضرت دستمالی گذاشت و ذکری فرمود و این دست به لطف معجزه حضرت جوش خورد. طرف گفت چه ذکری گفتید؟ حضرت اول امتناع کرد، ولی طرف اصرار کرد. حضرت فرمود: گفتم بسم الله الرحمن الرحیم. طرف گفت: همین! همان لحظه دستش افتاد. عدم باورش نسبت به عظمت بسم الله موجب شد اثر بسم الله در او از بین برود. عدم توجه به عظمت محرم موجب می‌شود اثر محرم بر آنها مترتب نشود. محرم ماه باعظمتی است. یک محرم خوب کافی است تا به ظهور منجر شود. من مبالغه نمی‌کنم. ما مردمی که با محرم آشناییم و محبت صاحب محرم در دلمان است، نیاز نیست خودمان را متقاعد کنیم که در محرم حرکتی انجام بدهیم. پس چرا از محرم بهره کافی نبریم؟

باید فضای شهر عوض شود، باید فضای مردم شهر عوض شود. بی‌احترامی به محرم این نیست که کسی به حضرت توهین نکند، همین که قدر محرم دانسته نشود، این هم نوعی بی‌احترامی است. ما باید نسبت به محرم عکس‌العمل خوب داشته باشیم تا آن نتیجه با عظمت حاصل شود. اگر یک محرم خوب برقرار کنیم، طبیعتاً آن نتیجه باعظمت به دست خواهد آمد. امیدوارم تلقی ما از محرم، تلقی دقیقی باشد. اگر کسی می‌خواهد تلقی دقیقی داشته باشد، متن زیارت عاشورا برایش کافی است. خیلی حکمت‌ها و دقت‌ها در این متن هست. این متن را به عنوان یک مانیفست و یک مرام‌نامه برای محرم قرار بدهیم.

ما می‌خواهیم محرم خوبی را برقرار کنیم. برای اینکه یک محرم خوب برگزار شود باید چه بکنیم؟ بر اساس متن زیارت عاشورا یکی از اقدامات کلیدی در این محرم، ذکر است. ذکر به معنای عام کلمه موضوع قابل تأملی است. ذکر خاص که ذکر امام حسین(ع) است جای خود دارد. اگر ما می‌خواهیم محرم خوب داشته باشیم باید زبانمان را به کار بگیریم و به ذکر حسین(ع) بپردازیم.