به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) ازقم، آیتاللهالعظمی سبحانی بعد از ظهر امروز در اولین جلسه تفسیر ماه مبارک رمضان در مدرسه حجتیه گفت:ماه رمضان ماه پاک سازی از گناهان وافکار بد است؛ یکی از امتیازات قرآن، خطابات قرآنی است که به پیامبر و مومنان ومردم بیان شده است؛ خداوند در قرآن کریم بیان میکند که ای اهل ایمان، خداوند روزه را برای شما واجب گردانید؛ در اینجا از کلمه کتب استفاده شده است که مفسران معانی مختلفی را برای آن به کار بردهاند.
وی افزود: یکی از مسایلی که پس از این آیه بیان شده است، آن است که خداوند متعال روزه را برای امتهای دیگر نیز قرارداده است و خداوند به ظاهر از این جمله این هدف را داشتهاند که مساله روزه را برای مومنان تسهیل کند.
این مرجع تقلید گفت: قرآن کریم بیان میکند که روزه گرفتن تنها برای گرسنه ماندن انسان نیست بلکه در سایه این روزه انسان متقی خواهد شد؛ تقوی زرهی است که انسان به تن میکند تا دشمن نتواند به انسان ضربه وارد کند.
وی اظهارکرد: قرآن کریم بیان میکنند که در ایام ماه رمضان کسی نمیتواند در ایام سفر روزه بگیرد و یا اگر شخصی مریض است نباید روز بگیرد؛ احکام رمضانی خداوند با حکمتهای بسیاری همراه است و دقت و توجه به آنها نکات بسیاری را به ویژه در حوزه فقهی به ما گوشزد میکند.
این مفسر قرآن با اشاره به تفسیر سوره ملک گفت: هر سوره قرآن کریم برای خود یک هدف دارد که در این سوره، هدف اصلی، توحید ربوبی است؛ توحید به دو قسم است که شامل توحید در خالقیت و ربوبیت است؛ وهابیها این دو را مخلوط کردند وبیان میکنند که توحید در خالقیت همان توحید در ربوبیت است.
وی افزود: این سوره به مساله توحید ربوبی و کارگردانی خداوند میپردازد؛ وهابیون بیان میکند که کافران در توحید ربوبی موحد بودند ولی در عبادت مشکل داشتند در حالی که آنها در هر دو بخش دارای اشکال بودند و توحید ربوبی را نیز قبول نداشتند؛ قرآن کریم نیز این مساله را به صراحت بیان میکند.
آیتالله سبحانی اظهارکرد: کفار و مشرکات جاهلیت، در خالقیت موحد بودند ولی مشکل آنها در مساله ربوبیت بود زیرا آنها عزت را از این بتها میخواستند؛ تمام تدبیرات عالم از سوی خداست و کسی نمیتواند از یک موجود دیگر به جای خدا تقاضای تدبیر امور عالم کند.
وی گفت: اختلاف ما با وهابیت در اولین آیه سوره ملک آن است که وهابیون بیان میکند که وقتی خداوند از ید سخن میگوید به این معنی است که خداوند دست دارد ولی این نکته را نمی دانند که این ید در اینجا به معنی کنایه از دست است و به معنی دست خداوند نیست؛ در اینجا خداوند به مساله تسلط خود اشاره دارد.