حجتالاسلام سیدایمان مصلحی، عضو کمیسیون قرآن مرکز مدیریت حوزه علمیه اصفهان در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از
اصفهان، اظهارکرد: مراسم اعتکاف از زمان صدر اسلام و در زمان پیامبر(ص) در مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه و سایر مساجد برگزار میشده است.وی افزود: زمان خاصی برای اعتکاف منظور نیست، بلکه همه وقت امکان برگزاری مراسم معنوی اعتکاف وجود دارد، فقط به شرط مکان و زمان بسگی دارد، به این صورت که حتما در مساجد باشد و همچنین حداقل به مدت سه روز برگزار شود و دیگر این که شخص معتکف حتما روزه دار باشد.
این کارشناس مسائل دینی بیان کرد: تغییر رویه عادی زندگی به جهت عبادت بیشتر و تفکر در روش زندگی و یا به بیانی اصلاح کاستیها و نقصانهای موجود در روش زندگی افراد، یکی از علل وجود مراسم معنوی اعتکاف است.
مصلحی گفت: به شرط تفکرکردن و تصمیم راسخ معتکفین مبنی بر کاستن از ارتکاب به انواع گناهان و همچنین ترک عادتهای سوء, اعتکاف می تواند موجب تاثیر و تحول مثبت در جامعه شود.
وی اظهارکرد: با توجه به اینکه در عصر ارتباطات و اینترنت هستیم به خودی خود استفاده از اینترنت در این ایام اشکال ندارد، مگر اینکه شخص معتکف به وسیله آن به گناه بیفتد که این مقوله همواره گناه است و بودن در مکانی مثل مساجد و قرار گرفتن در این ایام مزید بر علت است.
وی افزود: در این ایام استفاده از فناوری اینترنت و اطلاعات دنیای مجازی به نوعی با روح مراسم اعتکاف که بریده شدن از تعلقات دنیوی است منافات دارد، لذا توصیه میشود در این ایام از فضای مجازی استفاده نشود، مگر اینکه ضرورتی پیش آید.
مصلحی گفت: یکی از آفتهای همه مراسم معنوی و روحانی از جمله اعتکاف «دینداری فصلی» است به این گونه که شخص در ایام و مناسبتهای مذهبی متنبه است و طبق موازین دین و شرع عمل می کند و به مجرد فارغ شدن از آن ایام رویه خود را در پیش میگیرد.
وی ادامه داد: برای جلوگیری از دینداری و معنویت مقطعی و موقتی، عموم افراد باید بدانند که مناسبتهای دینی و معنوی در اسلام حکم سرعت دهنده را دارند تا زمان هایی که مناسبتی در کار نیست افراد از حرکت متوقف نشوند و به تعبیری به این معناست که اسلام دین توقف در اعتقادات نیست، بلکه همچنان موازین دینی و اسلامی در جریان است.
عضو کمیسیون قرآن مرکز مدیریت حوزه علمیه اصفهان افزود: مسئله مهم در مقوله دین داری « اعتدال»است لذا معتکف , حاجی و ... باید عباداتش را در حد نشاط روحی خود انجام دهد و سعی کند با حفظ شور و حال عبادی خویش از دلزدگی و کسالت معنوی و دینی جلوگیری کند.