به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، آیتالله جواد غرویعلیاری در جلسه تفسیری خود به آیه «فَذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ؛ اين است خدا پروردگار حقيقى شما و بعد از حقيقت جز گمراهى چيست پس چگونه [از حق] بازگردانيده میشويد»(یونس/ 32) پرداخت.
غرویعلیاری گفت: خداوند سبحان از بندگان مختلفش در موقعیتهای مختلف اعترافات و اذعاناتی دارد، انسانها چه مشرک و کافر و مومن این اعترفات انجام دادهاند. این اذعانات برای ذات باری و برای تحقق امر بعدی است، چون بنای بشر بر این کار است که آن مطالب الهیه را انکار کند و اعتراف و اذعانی نداشته باشد، لذا خداوند در تمام موارد این انسان از اعمالی که انجام داده در دوران زندگانی اعتراف میگیرد و میپرسد قبول دارید و یا نه؟
وی ادامه داد: در لحظات ورود بر قبر، دو نفر مامور الهی وارد قبر میشوند و سلسله سوالاتی از نظر و اعتقادات ما میپرسند. اذعان و اعتراف از آنجا شروع میشود. خداوند میفرماید: ما حقیم و در مقابل باطلهای عالم که شما را به ذلالت میکشاند ما شما را به حق دعوت خواندیم.
وی افزود: اعتراف بندگان به اطاعت از خداوند و بعد از این اعترافات اذعان به گناههایی که بندگان انجام دادهاند زمان آغاز مجازات فرا میرسد. خداوند حجت را برای انسان با ارسال پیامبران تمام کرده است. تمام وضعیت ما بررسی میشود همه گناهان انسان و آزاری که به دیگران رسیده است مورد ارزیابی قرار میگیرد و حتی اذیت انسان در روی زمین حتی در خصوص گیاهان و حیوانات مورد پرسش و اعترافگیری قرار خواهد گرفت.
این مفسر قرآن با بیان اینکه خداوند انسان را از عدم به وجود آورده است، گفت: خداوند به او حیات داده است که چند صباحی در زمین زندگی کند. یکی از لوازم بندگی اعمال عدالت است که انسان ندارد و دائما در فکر خلاف است و به جای اطاعت در مقابل خدا میایستد و قد علم کرده و فساد ایجاد میکند.
غرویعلیاری ادامه داد: آیا شما برای افساد آمدید یا انقیاد؟ خداوند میگوید ما به عناوین مختلف از شما اقرار گرفتهایم و شما به هر ترتیبی اقاریری را زیر پا گذاشتهاید.
وی افزود: هدف از خلقت انسان اطاعت از ذات باری است. خداوند در عالم علت تامه است و امر قدیمی به جز ذات باری نداریم، علت غایی از آفرینش انسان تنها انقیاد و اطاعت است. انسان عبث خلق نشده است انسان برای یک هدف عالی خلق شده است، معلول بدون علت محال است. غیر ذات باری امر قدیمی نداریم و هر چه میبینید اشیا حادثاند و بر اساس علت تامه بودن خداوند وجود دارند. همه موجودات مقصدی دارند و هدف ما کمال است اگر علت کمال نبود، انسان به این جهان نمیآمد. همه موجودات مسبوق به عدماند به غیر از ذات باری. برخی از عالمان گفتهاند که قرآن قدیم است، چون کلمات از ذات باری صادر شده است و خداوند قدیم است.
غرویعلیاری ادامه داد: کسی قرآن را به وجود آورده است و کلمات از صادر اول صادر شده است که اینها صادراتند و مسبوق به عدماند و اینها را کسی به وجود آورده است، چون باید به شما حجت تمام شود، شما حق ندارید روز قیامت بگویید علم نداشتیم. خداوند میگوید ما اموری به شما واگذار کردیم تا انجام داده و به کمال برسید و غرض اصلی از خلقت رسیدن به کمال است. کمال امری تدریجی است تا این زندگی عاریه را دارا هستید و منتقل میشوید به لحد برسید و عالم برزخ را طی کرده و به قیامت برسید و کامل شوید و انسان بدون تکامل خلق نشده است.
این مفسر قرآن تصریح کرد: مادامی که کمال نباشد موجود ناقص است و ادله تحقیقی علمی نگاه کنید همین را میگوید. در این عالم هیچ چیزی ناقص نیست و ما مصدورات از خداوند هستیم. هر چیزی از او صادر میشود به صورت تدریجی به کمال میرسد. برخی شبههای را مطرح میکنند و میگویند چطور خداوند کمال محض است و برخی از کودکان ناقص الخلقه به دنیا میآیند. باید به ایشان گفت بچهای که ناقصالخلقه به دنیا میآید محصول خداوند نیست که کمال محض است و از او جز کمال محض صادر نمیشود بلکه این بچه محصول عمل انسانهاست. بیهوده در دین گفته نشده است که هر کاری شرایطی دارد و تذکرات عدیدهای داده شده است که باید در شرایط خاصی مجامعت کرد که در غیر این صورت بچه ناقص الاعضا به دنیا میآید و این به خاطر عدم رعایت شرایط است.