وقتی ابزار عبادت ما را دیگران تولید می‌کنند
گروه اندیشه: مدتی است که دیگر از جانمازهای گلدوزی شده زنان هنرمند و سجاده‌های بافته شده دست هنرمند این دیار خبری نیست، در شرایط فعلی جانمازها، سجاده‌ها و تسبیح‌هایی را می‌بینیم که نه تنها تولید کشورمان نیست بلکه حتی از یک کشور غیرمسلمان نیز وارد شده است.
هنگام نماز که فرا می‌رسد اهل ایمان دلها را از نور ایمان پر کرده و وضویی از جنس عشق می‌سازند و بر سجاده‌های خود حاضر می‌شوند، سجاده‌هایی که هنر و معنویت را در هم تلفیق کرده و یاد معبود را بیشتر در دلها زنده می‌کند.
اهمیت سجاده، تسبیح و ... باعث شده که هنرمندان این دیار از گذشته تا به امروز از هنر خویش مدد جسته و سجاده‌های زیبایی با سرپنجه هنر خویش ببافد که گاه تصویر یک مسجد برآن نقش بسته و زمانی هم شکل یک محراب را در آن می‌بینیم.
این مسئله علاوه بر جنبه‌های معنوی از دید اقتصادی هم برای اهالی صنایع دستی قابل توجه بود چرا که به صور طبیعی بخشی از خرید صنایع دستی مردم مربوط به همین ابزار عبادت و نماز چون جانماز و سجاده است.
سجاده و جانماز، سوغاتی از یک کشور غیر مسلمان!
مدتی است که دیگر از جانمازهای گلدوزی شده زنان هنرمند و سجاده های بافته شده دست هنرمند این دیار خبری نیست، در شرایط فعلی جانمازها، سجاده‌ها و تسبیح‌هایی را می‌بینیم که نه تنها تولید کشورمان نیست بلکه حتی از یک کشور مسلمان نیز وارد نشده است.
اگر عزیزانتان به یکی از کشورهای آسیای شرقی مثل چین سفر کرده و سوغات برای شما سجاده و تسبیح و یا حتی چادر مشکلی سوغات آورد اصلا نباید تعجب کند، چرا که بسیاری از همین سجاده‌ها و جانمازهایی که بر آن عبادت می‌کنیم ساخت همین کشورها است.
آنان با بررسی و تأمل در نیازهای مردم هر دیار، کالاهای مورد نظر را طراحی و سپس تولید می‌کنند و چون منطبق با نیاز مردم هر کشور است به لحاظ اقتصادی نیز برای آنان سودآور خواهد بود.
ورود تسبیح و سجاده از دیگر کشورها با اقتصاد مقاومتی و تکیه به توان داخل همخوانی ندارد
به‌راستی اگر قرار باشد حتی ابزار عبادت ما، چادر و تسبیح را دیگر کشورها تولید کنند از اقتصاد مقاومتی، حمایت از تولید داخل، تکیه بر توان داخلی برای رشد و پیشرفت جز یک شعار باقی نمانده و به مرحله عمل نخواهد رسید.
هنوز هم در خراسان جنوبی هستند مردان و زنان هنرمندی که می‌توانند با سرپنجه توانمند خویش سجاده‌ها و جانمازهایی ببافند که یادآور هنر اصیل ایرانی ـ اسلامی باشد. یادآور رنگ فیروزه‌ای گنبد مساجد و شبستان‌هایی که عطر خدا در آن جاری است.
سجاده‌هایی که یادآور دعاهای مادرانی است که پشت و پناه ما بوده و تسبیح‌هایی که در دست پدران مؤمن و دائم‌الذکر این دیار قرار داشته است که شایسته است این پیشینه‌های فرهنگی را قدر بدانیم.
این هنرمندان صنایع دستی نیازمند کمک و حمایت هستند تا بتوانند کارگاه‌های کوچک خویش همچنان فعال نگه داشته و در عرصه‌ای که همه چیز ماشینی تولید می‌شود آنان با دست و از سر عشق و بصیرت سجاده‌های عبادت برای ما ببافند.
حکیمه بهمن‌زاده/ خراسان جنوبی
