امام جواد(ع) و پاسخگویی به شبهات با روش قرآن به قرآن

معصومه ظهیری، استاد حوزه علمیه خواهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا از قم، با بیان اینکه دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری حضرت جواد‌الائمه(ع) بعد از سال‌ها انتظار پا به دنیا گذاشت، اظهار کرد: محمد بن علی بن موسی ملقب به ابوجعفر، ابوعلی و جواد‌الائمه است و یکی از ویژگی‌های خاص ایشان، تولد دیرهنگام‌شان است، به‌گونه‌ای که برخی باور نداشتند که امام رضا(ع) صاحب جانشین شود، اما خواست خدا مبنی بر این شد تا فرزندان علی(ع) تا دوازدهمین اختر تابناک امامت و ولایت امام مهدی(عج) ادامه یابد، در واقع وجود امام جواد(ع) موجب خیر و برکت شد و سلسله امامت ادامه پیدا کرد.

وی اظهار کرد: طبق داستان معروفی چهره‌شناس آوردند، زیرا برخی باور نداشتند که فرزند امام رضا(ع) است، اما امام از آنجایی که این صحنه مورد قبول‌شان نبود، در باغ مشغول فعالیت بودند، اما مرد چهره‌شناس گفت پدری برای این فرزند نیست، مگر کسی که پاهایش را پیچیده و در باغ مشغول فعالیت است.

استاد حوزه علمیه خواهران افزود: امام رضا(ع) در خصوص حضرت جواد‌الائمه(ع) فرمودند که ایشان موجب خیر و برکت است و پرخیر‌ترین خلق خدا بر روی زمین هستند. از دلایل خاصی که برای خیر و برکت حضرت جواد‌الائمه‌(ع) وجود دارد می‌توان به ادامه امامت، علم فراوان حضرت، دوره سخت پاسخگویی به شبهات و دوران نفوذ در عقاید شیعه و تفرقه اشاره کرد؛ همچنین ادامه شیعیان که امام جواد(ع) را به امامت قبول دارند فرقه دوازده امامی هستند که از این حضرت این راه ادامه پیدا می‌کند.

وی بیان کرد: مدینه به‌دلیل هجرت اجباری امام رضا(ع) به توس و محل مدفن امام نیز که در ایران قرار دارد، خالی از حضور امامت شده بود که بازگشت امامت به مدینه که جایگاه ائمه اطهار(ع) در آن قرار داشت، در دوران خردسالی حضرت که به امامت رسیدند، مجددا نمود پیدا کرد.

استاد حوزه علمیه خواهران گفت: زندگی امام جواد(ع) بسیار کوتاه و تعداد بهار زندگی ایشان ۲۵ سال بود، اما در این دوران بسیار تأثیرگذار بود، به‌طوری‌ که در مناظره‌های علمی حضرت فائق می‌آمد و علوم آل محمد به‌وسیله ایشان نشر پیدا می‌کرد؛ یکی از روش‌های امام جواد(ع) پاسخگویی به روش قرآن به قرآن است و شاید کسانی که روش تفسیری آن‌ها این‌گونه است، از امام جواد(ع) این مسئله را آموخته‌اند؛ امام جواد(ع) با اینکه در جوانی دارای چنین علم و منزلتی بود همیشه نسبت به مردم و اطرافیان متواضع و فروتن بود و این مهربانی و علم ایشان بود که اطرافیان را جذب می‌کرد.

ظهیری بیان کرد: وقتی به ایشان مراجعه می‌کردند، حضرت جواد‌الائمه(ع) به‌وسیله آیات قرآن تفسیر می‌کردند و آن را پاسخ می‌دادند که نمونه آن در رابطه با قطع دست دزد است که اندازه آن چهار انگشت است که از آیات قرآن استناد کردند که یک آیه می‌گوید دست دزد را قطع کنید و آیه دیگر می‌گوید که از کف دست تا جایی که از مواضع سجده است نباید قطع شود.

وی اظهار کرد: از ویژگی‌های بارز امام جواد(ع)، حسن خلق ایشان است که با اطرافیان بسیار مهربان بودند و از دیگر شاخصه‌های رفتاری ایشان نیز دشمن‌شناسی و مقابله با دشمنان زمان خود بود که حضرت جوانی جسور، شجاع و دشمن‌ستیز بودند؛ اگر امام جواد(ع) از اصل مسیر امامت عدول و یا سکوت می‌کردند حتماً بر عمر ایشان افزوده می‌شد و این‌چنین زودهنگام به شهادت نمی‌رسیدند، اما با شجاعت به مقابله با دشمنان پرداختند.

استاد حوزه علمیه خواهران ادامه داد: ایشان انسانی غیور، شجاع، دشمن‌ستیز و استوار بودند و این روش را نیز به شیعیان می‌آموختند و خود نیز دارای علم لدنی و وصل به آبشخور زلال وحی بودند، اما این روش را در عمل به شیعیان آموزش می‌دادند و پیروان ایشان نیز نسبت به مقابله با دشمنان حساس بودند و همه این صفات زمان امامت ایشان را دوره‌ای ویژه کرد.

ظهیری با بیان اینکه امام جواد(ع) اهل سخاوت و جود بودند، یادآور شد: همه ائمه اطهار(ع) نور واحد هستند، اما خداوند به آن‌ها برخی از صفات خود را تفویض کرده است و آن‌ها مظهر و نماد آن صفت خاص هستند، همان‌گونه که امام رضا(ع) مظهر رضای الهی هستند و امام جواد(ع) نیز مظهر جود الهی هستند.