حجت‌الاسلام سیداحمد کلانتر دار فانی را وداع گفت
ابوالشهیدین، حجت‌الاسلام سید احمدکلانتر، پس از ده‌ها سال تفقه در عرصه دین و جهاد با مستكبرین، سرانجام در جوار رحمت رب‌العالمین مأوی گرفت.
به گزارش ایکنا، ابوالشهیدین، حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید احمدکلانتر، پس از ده‌ها سال تفقه در عرصه دین و جهاد با مستكبرین، سرانجام در جوار رحمت رب‌العالمین مأوی گرفت.
بیت این عالم روحانی در اطلاعیه‌ای جزئیات بیشتری از وفات ایشان را اعلام کرده است که به شرح زیر است؛
حمد و سپاس لاَیُعَدُّ وَ لاَ یُحصَی، خداوند حی و قیّوم را، که مسافر مجاهد و رنج کشیده ما را مستعدانه و با حفظ سرمایه‌های دلنشین معنوی‌اش؛ «حُبّ اهل البیت(ع)، و زاد و راحله سال‌ها جهاد و مقاومت» به دیدار جمال و مهر خویش فرا خواند. هنیئاً لَه.
مجاهد نستوه، ابوالشهیدین، حضرت حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید احمدکلانتر، پس از ده‌ها سال تفقه در عرصه‌گاه دین و رزم‌گاه جهاد با مستكبرین، سرانجام در جوار رحمت رب‌العالمین ماوی گرفت. این مجاهد نستوه که دروس حوزوی را از نوجوانی آغاز نمود در حوزه‌های علمیه تهران، قم و نجف اشرف به تحصیل علوم دینی پرداخت و از سال ۱۳۴۲، در زمانی به قیام مرادش، حضرت روح‌الله(س) قامت بست و به مصاف قوی‌ترین عامل دست‌نشانده نظام سلطه یعنی شاه خائن و ساواک، شتافت که از خیزش و بیداری اسلامی کنونی در جهان و تهدید قدرت‌های شیطانی به وسیله پابرهنگان مغضوب دیکتاتورها که ثمره مجاهدت‌های پیشگامان است هیچ خبری نبود.
وی در کسوت السابقون و به همراه اندک یاران، برای تشرف مسلمانان به ايوان مِهر حکومت اسلامی، سال‌ها زندان قهر رژیم شاهنشاهی در قزل القلعه، اوین، قصر، کمیته مشترک ضدخرابکاری، سراوان، کرمان، کرمانشاه و غیره را به جان خرید و در زیر شکنجه‌های هولناک جلادان مقاومت نمود و حتی در تبعیدگاه‌های فردوس، زابل، انارک، سنندج و غیره نیز دست از روشنگری برنداشت و مجدداً بازداشت شد در هر شهر و روستای کشور که فرصت حضور پیدا کرد به تبیین حق و ازهاق باطل برای عقول اسیر، و دفاع حیدری از دین محمدی(ص) در برابر قلوب قسی پرداخت و با حمایت قاطع از نهضت امام خمینی(س) و الهام و تربيب و تربيت خاص از مرجع و مقتدایش، مخالف سرسخت شریعت منهای سياست بود و صابرانه شدايد جهاد در راه حضرت حق را تحمل نمود و لحظه‌ای زمينگير نشد و هرگز از ظالم، استكانت و امان خواهی نکرد.
به گواهی اسناد برجای مانده از بازجوهای رژیم سفاک، وی همواره با هیمنه علوی به زندان‌ها و تبعیدگاه‌های اموی ورود می‌کرد که موجب تحیر آنان و اسارت جلادان در کمند اقتدار سیاسی و دینی‌اش می‌گردید لذا دائم برای انتقال او از زندانی به زندان دیگر، بین خود مکاتبه و مجادله می‌کردند. وی در مسیر جهاد اگر چه مطرود مقدس‌نمایان متحجر بود، لکن لوم هیچ لائمی را نیز برنتافت و تا آخر، برای رونق قدرت سیاسی اسلام ناب و معارف اهل‌البیت(ص) مدافع ارزش‌های دینی و انقلابی نظام مقدس و امامین انقلاب باقی ماند و به شرف جانبازی نیز نائل آمد و در ایام دفاع مقدس با تقدیم دو فرزند شهیدش به اسلام عزیز، نماد غیرت و صلابت دینی شد.
این مجاهد صبور که ثلث آخر عمر خود در معرض ابتلائات محیّرالعقول قرار گرفت، با عنایات ارباب بی‌کفنش، سرافرازانه از آن خارج شد. اُشهِدُ بالله، سفارش مکررشان به دوستان و خانواده این بود: «اگر در دفاع از نظام جمهوری اسلامی کوتاهی کنیم، روز قیامت هیچ عذری نخواهیم داشت» الحمدلله، آن آزمایش‌های حکیمانه الهی، صیروریت نورانی درونی را رزق ایشان نمود تا جائی که همواره أفضل زاد را طالب و مشتاق بودند، که فرموده‌اند: « أنَّ أفضَلَ زادِ الرّاحِلِ إلَيكَ عَزمُ إرادَةٍ يَختارُكَ بِها».
اکنون هر چند ما دل‌شکستگان با پذیرش صابرانه اندوه فقدان وی، هماره ترنم حُزن‌انگیز آن عزیز به مقصد رسیده را در گوش جان داریم که بر فراز هر منبر و در فرود هر مجلسی برای، صاحب الدَولَةِ الزَّهراء وَ الکرّةَ البَیضا (عجّل الله تعالي فرجه الشّريف) عاشقانه می‌سرود: «بر لب بام بیا گوشه ابرو بنما، روزه‌داران رُخت منتظر ماه نو اند!» و ظهورش را نوش نکرد، لکن دل‌آرامیم که ان‌شاءالله إحدَي الحُسْنَيَيْن را در آغوش گرفت و در کنار سفره جدّه مطهره‌شان، إنسیّه الحَوراء سلام‌الله‌علیها، متنعّم است.
مراسم تشیع و تدفین این مجاهد نستوه در تاریخ ۱۴۰۲/۰۷/۰۲ ساعت ۱۵ از مسجد امام حسن عسگری(ع) به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)آغاز و در حرم مطهر دفن می‌گردد. مجلس تذکر و بزرگداشت نیز همان شب با حضور مؤمنین و مؤمنات و پس از نماز مغرب و عشا در مسجد اعظم برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
