گریه بر شهید + فیلم

سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور به مناسبت فرارسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، رویداد فرهنگی ـ هنری «قلم» را با محوریت شخصیت حضرت علی اکبر(ع) و با تدبر در سوره مبارکه قلم برگزار می­‌کند. در این راستا حجت‌الاسلام والمسلمین سیدجواد بهشتی در ۱۰ جلسه در خصوص شخصیت حضرت علی اکبر(ع) مباحثی را مطرح می‌کند.

در قسمت دهم این مجموعه، حجت‌الاسلام والمسلمین سید جواد بهشتی، پژوهشگر و مفسر قرآن به ارائه نکاتی پیرامون «گریه بر شهید» پرداخت که در ادامه می‌خوانید.

سلام بر حسین(ع) پیشوای انسان‌ها؛ خدا رحمت کند شهید مطهری را؛ بحثی دارد با عنوان گریه بر شهید. چرا ما برای شهید گریه می‌کنیم و اشک می‌ریزیم؟ خداوند از بین بندگانش بهترین‌ها را جدا کرده است تا راهنمای بقیه جمعیت باشند. از آیاتی که امام حسین(ع) به هنگام اعزام حضرت علی اکبر(ع) به میدان جنگ خواندند این آیه است: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ؛ به يقين خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است»(آیه 33 سوره آل عمران).

وقتی شخصیت بزرگی که نورانی، عالم، آگاه و دلسوز است به طرز فجیعی کشته می‌شود این شهادت فقط به مردم روزگار خود آسیب نمی‌رساند بلکه به قرن‌های بعد و به آیندهگان هم آسیب می‌رساند و آنها را از وجود آن شهید محروم می‌کند. گریه بر شهید گریه بر فراق انسان‌های درجه یک است.

خدا رحمت کند آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی را؛ این سند تاریخی را می‌خواند که: نوبت بنی‌هاشمی‌ها که رسید خود امام حسین(ع) لباس رزم بر تن جوانش پوشاند، کمربند بست، شمشیر به دست او داد، سلاح خودش را به دست جوانش داد و زیر آسمان رفت و صورتش را به سوی آسمان کرد و عرضه داشت: پروردگارا تو شاهد باش، جوانی به میدان می‌رود که شبیه‌ترین کس به پیامبر است؛ یعنی پیامبر(ص) در این جوان خلاصه شده است. هر وقت ما مشتاق دیدار پیامبر (ص) می‌شدیم به او نگاه می‌کردیم. کسانی هستند که وقتی نگاهشان می‌کنیم به یاد خداوند، پیامبر(ص) و امام زمان می‌افتیم. حضرت علی اکبر چنین کسی بوده است.

شهید مطهری مطرح کرده‌اند که من تحقیق کرده‌ام و این را می‌گویم که کسی همچون علی اکبر(ع) در کربلا جنگ نکرده است. ایشان یک جنگ‌آور به تمام معنی بوده است. غیور، شجاع و با شهامت؛ حضرت علی اکبر(ع) جنگید و برگشت پیش پدر چه رازی داشت که این سخن را گفت: «یَا أَبَتِ الْعَطَشُ قَدْ قَتَلَنِی وَ ثِقْلُ الْحَدِیدِ قَدْ أَجْهَدَنِی‏ فَهَلْ إِلَى شَرْبَهٍ مِنَ‏ الْمَاءِ سَبِیل»؛‏ پدرم! شدت تشنگى جانم را به لب رسانده و سنگینى تجهیزات جنگی، مرا به زحمت انداخته، آیا این امکان وجود دارد که به آبی دسترسی پیدا کنم؟!».

شب قبل که آب نبود امام حسین(ع) حضرت علی اکبر(ع) را با اینکه می‌دانست محاصره‌اند فرستاد تا آب بیاورد و حضرت علی اکبر(ع) موفق شد آب بیاورد. حالا امروز خودش تشنه است. پرسید پدر جان آیا آب داری؟ امام حسین(ع) گفت به زودی از دست‌های جدم سیراب می‌شوی و برای او دعا و او را بدرقه میدان جنگ کرد.  

یاد کنیم از مادران و پدران شهدایی که بچه‌هایشان را بدرقه کردند. بچه دوم، سوم و چهارمشان را. این مادران و پدران با الهام از امام حسین(ع) چنین کاری کردند. بعد که امام صدای حضرت علی اکبر را شنید بلافاصله پرشتاب به میدان نبرد رفت و دید بدن فرزندش قطعه قطعه، ارباً اربا شده. سلام بر شهید سلیمانی. رهبر عزیر انقلاب همین تعبیر را برای شهید سلیمانی به کار برد که بدنش را اربعاً اربا کردند. اینجا بود که امام حسین(ع) صورت به صورت فرزند گذاشت و بلند بلند شروع به گریه کرد. این گریه بر شهید را خود امام حسین(ع) به ما یاد داده است.

این گریه باعث تصفیه روحی ما و دریافت رحمت الهی می‌شود، گناهان ما را پاک می‌کند، بر غیرت ما می‌افزاید و برای جانبازی، راهبری، هدایت‌گری و بیداری ملت‌ها محیا می‌کند. گریه امام حسین(ع) نشانه ضعف نیست، نشانه عشق به خوبی‌هاست. جوانی که همه خوبی‌ها را در خود جمع کرده چرا باید پرپر شود؟ این گریستن دارد.

قبر حضرت علی اکبر(ع) هم طوری طراحی شده که چسبیده به قبر پدر باشد. خدا این کار را کرده است. قبر پدر شش گوشه است. امام صادق(ع) به زائران کربلا می‌فرمود: کربلا می‌روید بلافاصله بعد از زیارت جدم حسین(ع) پسرش علی اکبر(ع) را زیارت کنید. السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین. امروز ما به شدت نیازمند جوان‌هایی شبیه علی اکبر(ع) هستیم؛ خودمان را آماده کنیم.