مباهله پیامبر اکرم(ص) با مسیحیان نجران در روز 24 ذیالحجه سال دهم هجری روی داد. رسول اکرم(ص) طی نامهای اهالی مسیحی نجران را به آیین اسلام دعوت کرد، اما مردم نجران حاضر به پذیرفتن اسلام نبودند به همین دلیل گروهی از مسیحیان نجران همراه با چند تن از علما و اسقفهایشان برای تحقیق در دین حضرت محمد(ص) و گفتوگو و مناظره با وی به مدینه آمدند.
اصحاب نجران عده زیادی مسیحی بودند که اگر بزرگان آنها ایمان میآوردند، بسیاری از مسیحیان مسلمان میشدند، لذا مسیحیان نجران که به مدینه آمده بودند تا در مورد درستی دعوت پیامبر اکرم(ص) پژوهش کنند و با او به مهاجهه (دلیل آوردن) بپردازند در مسجد به خدمت پیامبر(ص) رسیدند، آنها ابتدا با لباسهای بسیار زرباف و پشمینه خدمت حضرت رسیدند ولی پیامبر اکرم(ص) راضی به گفتوگو با آنها نشد، سپس رفتند و با لباسهای بسیار ساده برگشتند و پیامبر(ص) با آنها مهاجهه کردند. این مهاجهه یک مهاجهه عقلانی بود. حضرت فرمودند: اگر شما به خاطر نداشتن پدر، حضرت مسیح را فرزند خدا میدانید، پس بهتر است حضرت آدم را فرزند خداوند بدانید، چون وی نه پدر دارد و نه مادر. بعد از اینکه این مسئله بهصورت عقلانی مطرح شد، مسیحیان نپذیرفتند. بر همین اساس خداوند پیشنهاد مباهله را به آنها داد. مباهله به معنای نقد یکدیگر است. این مباهله، مباهله سرنوشتسازی بود، اینطور به یکدیگر پیشنهاد دادند که علاوه بر خودشان باید فرزندان و همسرشان را هم به همراه خودشان بیاورند. در روز مباهله پیامبر اکرم(ص) با خانواده خود آمدند و مسیحیان با جمعیت انبوهی حاضر شدند، چون این مباهله، مباهله سرنوشتسازی بود و تکلیف امتی را مشخص می کرد به همین دلیل روز مباهله یک روز تاریخی مهم در اسلام و تشیع بهشمار میرود.
هر یک از دو طرف با افراد خود به محل مباهله رفتند. مسیحیان انتظار داشتند پیامبر اکرم(ص) با عده زیادی بیایند. وقتی دیدند که حضرت با عزیزترین کسانش که چهار نفر بودند، یعنی حضرت فاطمه(س)، حضرت علی(ع)، امام حسین و امام حسن(ع) میخواهند با آنها مهاجهه کند، مطمئن شدند که پیامبر اکرم(ص) اگر به خودش مطمئن نبود، جان خانوادهاش را به خطر نمیانداخت، لذا اسقف مسیحیان گفت اگر پیامبر ما را لعنت کند، حتی یک نفر مسیحی هم روی زمین نمیماند؛ پس جمعیت اندک پیامبر اکرم(ص) نشان از حقانیت وی دارد؛ سپس مسیحیان عقبنشینی کردند و از مباهله کنار گرفتند.
انتهای پیام