اتحاد اجتماعی، پایه زیست تمدنی است
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: یکی از مقوله‌های مهم قرآنی که پایه زیست تمدنی به‌شمار می‌رود، انسجام و اتحاد اجتماعی است و اساس تمدن نیز با حیات اجتماعی، پیوند انسان‌ها و با نگاه انسان‌ها به یکدیگر به‌صورت برابر معنا می‌شود.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، سیدعلیرضا واسعی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، امروز، 20 تیرماه در «سلسله کوتاهه‌های تمدنی» در خصوص اتحاد اجتماعی اظهار کرد: یکی از مقوله‌های مهم قرآنی که پایه زیست تمدنی به‌شمار می‌رود، انسجام و اتحاد اجتماعی است و اساس تمدن نیز با حیات اجتماعی، پیوند انسان‌ها و با نگاه انسان‌ها به یکدیگر به‌صورت برابرانه معنا می‌شود، این در حالی است که در آیات متعدد از آدمیان خواسته شده تا به ریسمان الهی که در عدل، ایثار، محبت، تعاون و... متحقق است چنگ بزنند.
وی بیان کرد: همچنین در نقد کار افرادی چون فرعون بر این وجه تأکید می‌شود که او جامعه را با برتری خود به‌سوی گروه‌گرایی و تفرق کشانده و آنها را به جان یکدیگر افکنده است. در آیات بسیاری هم بر این نکته تأکید شده که انسان‌ها به ریسمان الهی چنگ بزنند و آنچه موجب پیوند میان آدمیان می‌شود نیز وجود محورهای متعالی مشترک اعم از عدالت، قسط، ایثار، تعاون، محبت و... است که می‌توان در قالب ریسمان الهی تعریف کرد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: یکی از فقهای امر به معروف و نهی از منکر نیز با بررسی آیات مختلف قرآنی، بنیاد این اصل را پیوند اجتماعی دانسته و تأکید دارد که اساس امر به معروف و نهی از منکر، تلاش برای کشاندن جامعه به سمت اتحاد و انسجام متعالی و انسانی بر گِرد ریسمان الهی است. در قرآن نیز جامعه اسلامی و یا جامعه انسانی به‌عنوان جامعه اعتدالی و خیر شناخته شده، به‌گونه‌ای که آیه شریفه 110 سوره مبارکه آل عمران، جامعه اسلامی را خیر امت خوانده است.
واسعی گفت: به بیان دیگر آنچه موجب می‌شود جامعه به‌سوی تفرق کشیده و روابط انسانی گسسته شود و انسان‌ها مقابل یکدیگر قرار گیرند، دین منکر شمرده می‌شود.
انتهای پیام
