زندانی‌ام در خویش، یا باب‌الحوائج
در سالروز میلاد با سعادت باب‌الحوائج حضرت امام موسی کاظم(ع)، دو سروده از احمد رفیعی وردنجانی، شاعر آیینی چهارمحال‌وبختیاری تقدیم مخاطبان گرامی ایکنا می‌شود.
به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، در سالروز میلاد با سعادت باب‌الحوائج حضرت امام موسی کاظم(ع)، دو سروده از احمد رفیعی وردنجانی، شاعر آیینی چهارمحال‌وبختیاری تقدیم مخاطبان گرامی ایکنا می‌شود.
عمری بدی دیدید و بخشیدید آقا
بد کرد هرکس با تو، خوبی دید آقا
با لطف بی‌پایان خود، مانند باران
بر بد سریِ سنگ خندیدید آقا
زندانی‌ات کردند تا نوری نباشید
دیدند اما اینکه خورشیدید آقا
چون روزهای حبس شرحی بی‌شمار است
غم‌ها به جان دیدید و پوشیدید آقا
بستند درها را و از درهای بسته
روشن‌تر از خورشید تابیدید آقا
سلول را بستند تا تنها بمانید
اما خدای خویش را دیدید آقا
در حق زندانبان‌تان بعد از شکنجه
شبها دعا کردید و خوابیدید آقا
هربار در وقت شکنجه دیر آمد
احوال او با لطف پرسیدید آقا
در کربلای کنج زندان روضه خواندید
هر بار غم دیدید و رنجیدید آقا
یا کاشف‌الکربی به لب آوردی آنگاه
اشکی به جای آب نوشیدید آقا
زندانی‌ام در خویش، یا باب‌الحوائج
دلخستگان را نور امیدید آقا
***
پیش پای او همه دیوارها، در می‌شود
چشم صبح صادق از نورش منور می‌شود
جاری اشک شوق، از چشمان مادر می‌شود
می‌شکوفد غنچه‌ای در بوستان معرفت
یک جهان از عطر لبخندش معطر می‌شود
صبر و حلم و بردباری می‌شود شرمنده‌اش
خستگی‌های جهان از لطف او در می‌شود
هفتمین خورشید گردد آشکار و رفتنِ
هفت شهر عشق با شوقش میسر می‌شود
در چه زندان می‌شود این کهکشان نور که
پیش پای او همه دیوارها، در می‌شود
حاجت از باب‌الحوائج خواه، هر حاجت روا
با دعای حضرت موسی بن جعفر می‌شود
