به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، در اعصار و قرون مختلف تاریخی حاکمان ظالم و ستمکاری بودهاند که این عده محدود بر افراد جامعه تحتسلطه خود ظلم میکردند که در این میان بیشترین ستم به زنان میشده است، با نگاهی اجمالی به وضعیت زنان قبل از ظهور اسلام به این حقیقت بیشتر میتوان پی برد، چرا که در این دوران زنان و دختران در وضعیت اسف باری زندگی میکردند که بیرحمانهترین آن گرفتن حق حیات از نوزادان دختر بود.
حضرت امام(ره) درباره وجود مقدس فاطمه زهرا(س) میفرمایند: «معنویات، جلوههای ملکوتی، جلوههای الهی، جلوههای جبروتی، جلوههای ملکی و ناسوتی همه در این موجود مجتمع، انسانی به تمام معنا انسان و زنی به تمام معنا زن است».
حضرت امام(ره) در بخشی از سخنان خود در روز زن که در صحیفه نور آمده است، درخصوص مظلومیت زنان میفرمایند: «معالاسف زن در دو مرحله مظلوم بوده است: یکی در جاهلیت، در جاهلیت، زن مظلوم بود و اسلام منت گذاشت بر انسان، زن را از آن مظلومیتی که در جاهلیت داشت بیرون کشید. مرحله جاهلیت مرحلهای بود که زن را مانند حیوانات بلکه پایین تر از او میشمردند، زن در جاهلیت مظلوم بود. اسلام زن را از آن لجنزار جاهلیت بیرون کشید».
آنچه در گفتار و اعمال رسول(ص) نسبت به حضرت فاطمهزهرا(س) مشهور و قابل تأمل است، همگی مملو از احترام، تحسین و بزرگداشت مقام آن بانوی ارجمند و تکریم شخصیت ایشان، نه صرفا بهعنوان دختر رسولالله(ص) بلکه به واسطه برجستگی و علو شأن انسانی و اسلامی آن حضرت است، در این مورد حدیث زیر، شایسته بررسی است که پیامبراکرم(ص) فرمود: «یا علی انی یقد اوصیت فاطمة ابنتی باشیاء و امرتها ان تلقیها الیک فانقدها فهی الصادقة الصدوقة».
در ستایش از جایگاه و پایگاه فاطمه زهرا(س) در میان سایر انسانها همین بس که آیات تطهیر، «هل اتی» و حدیث عظیم ثقلین در شأن او و خاندان و فرزندان او نازل و بیان شده است، چنانکه در روایت زیر از پیامبر اکرم(ص) آمده است: «هولاء و فاطمة وهی الزهرة عترتی و اهلبیتی هم مع القرآن لا یفترقان حتی یردا علیّ الحوض».
این چنین مقام و شأن رفیعی برای یک زن آن هم، زمانی که هنوز در ذهن و ضمیر جامعه نوپای اسلامی، سنتهای دیرپای جاهلی زنده بود، بسیار تحسین برانگیز و شایسته تقدیر است؛ چنان که در فرازهایی از سخنان حضرت امام(ره) به چنین مطلبی تصریح میشود که: «اسلام زنها را نجات داده است، از آن چیزهایی که در جاهلیت بود، آنقدری که اسلام به زن خدمت کرده است، خدا میداند به مرد خدمت نکرده، شما نمیدانید که در جاهلیت زن چه بوده و در اسلام چه شده است، اسلام به زن خدمتی کرده است که در تاریخ همچو سابقه ای ندارد».
امام خمینی(ره) درباره شخصیت بالای حضرت زهرا(س) میفرمایند: «او در حجرهای کوچک و محقر انسانهایی تربیت کرد که نورشان از بسیط خاک تا آن سوی افلاک و از عالم ملک تا آن سوی ملکوت اعلی میدرخشد، صلوات و سلام خداوند تعالی بر این حجره محقری که جلوهگاه نور عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است».
حضرت زهرا(س) با داشتن چنان اوصاف و ویژگیهایی قطعاً تنها زنی است که شایستگی و توان به دوش گرفتن چنان مسئولیت عظیمی را دارد. حضرت امام(ره) در فرازی از سخنان خود درباره وظیفه خطیر تربیت و اصلاح یک جامعه که به عهده زن است میفرمایند: «زن مربی جامعه است، از دامن زن انسانها پیدا میشوند. مرحله اول مرد و زن صحیح از دامن زن است، مربی انسانها زن است. سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است، زن با تربیت صحیح خودش انسان درست میکند و مبدأ همه سعادتها از دامن زن بلند میشود. زن مبدأ همه خیرات است» و یا «زن یکتا موجودی است که میتواند از دامن خود افرادی به جامعه تحویل دهد که از برکاتشان یک جامعه بلکه جامعهها به استقامت و ارزشهای والای انسانی کشیده شوند». «فاطمه زهرا (س) عنصر تابناکی که زیربنای فضیلتهای انسانی وارزشهای والای خلیفةالله در جهان است». «تمام ابعادی که برای زن متصور است و برای یک انسان متصور است در فاطمه زهرا(س) جلوه کرده است. یک زن معمولی نبوده است، یک زن روحانی، یک زن ملکوتی، یک انسان به تمام معنا انسان، تمام نسخه انسانیت، تمام حقیقت زن، تمام حقیقت انسان، او زن معمولی نیست، او موجود ملکوتی است که در عالم به صورت انسان ظاهر شده است، بلکه موجود الهی جبروتی در صورت یک زن ظاهر شده است، تمام هویتهای کمالی که در انسان متصور است و در زن تصور دارد، تمام در این زن است».
حضرت امام(ره) در مورد بعد روحانی حضرت زهرا(س) میفرماید: «از برای زن ابعاد مختلفیه است، چنانچه برای مرد و برای انسان. این ورق صورت طبیعی نازلترین مرتبه انسان است و نازلترین مرتبه زن است و نازلترین مرتبه مرد است، لکن از همین مرتبه نازل حرکت به سوی کمال است، انسان موجود متحرکاست از مرتبه طبیعت تا مرتبه غیب تا فنا در الوهیت، برای صدیقه طاهره این مسائل، این معانی حاصل است، از مرتبه طبیعت آغاز و حرکت کرده است، حرکت معنوی، با قدرت الهی، با دست غیبی، با تربیت رسولالله(ص) مراحل را طی کرده تا رسیده است به مرتبهای که دست همه از او کوتاه است».
حضرت امام(ره) درباره وجودمقدس فاطمه زهرا(س) میفرمایند: «معنویات، جلوههای ملکوتی، جلوههای الهی، جلوههای جبروتی، جلوههای ملکی و ناسوتی همه در این موجود مجتمع، انسانی است به تمام معنا انسان، زنی به تمام معنا زن است».
حضرت امام(ره) در فرازی از سخنان ارزشمند خود به این مطلب اشاره دارند که: «مسأله آمدن جبرئیل برای کسی، یک مسئله ساده نیست، خیال نشود که جبرئیل برای هرکسی میآید و امکان دارد بیاید، این یک تناسب لازم است، بین روح آن کسی که جبرئیل میخواهد بیاید و مقام جبرئیل که روح اعظم است، چه ما قائل بشویم به اینکه قضیه تنزیل، تنزیل جبرئیل، به واسطه روح اعظم خود این ولی و یا پیغمبر است. تنزیل میدهد او [جبرئیل] را، تا مرتبه پایین، یا بگوییم که خیر حق تعالی او را مأمور میکند که برو و این مسائل را بگو، تا تناسب مابین روح این کسی که جبرئیل میآید پیش او و بین جبرئیل که روح اعظم است، نباشد، امکان ندارد. این معنا و این تناسب بین جبرئیل که روح اعظم است و انبیای درجه اول بوده است، مانند رسول خدا و موسی و... بین همهکس نبوده است. بعد از این هم بین کسی دیگر نشده است، حتی دربار ائمه(ع) هم من ندیدهام که وارد شده باشد، این طور که جبرئیل بر آنها نازل شده باشد، در هر صورت، من این شرافت و فضیلت را از همه فضایلی که برای حضرت زهرا(س) ذکر کردهاند با اینکه آنها هم فضایل بزرگی است، این فضیلت را من بالاتر از همه میدانم و این از فضایلی است که از مختصات حضرت صدیقه(س) است».
امام در فرازی از سخنان خود عظمت شخصیت حضرت زهرا(س) را با پروردن دختری چون زینب کبری(س) به نمایش میگذارد و میفرماید: «زنی که دخترش در مقابل حکومتهای جبار ایستاد، آن خطبه را خواند و آن حرفها را زد، که همه میدانید، زنی که در مقابل یک جباری ایستاد که اگر مردها نفس میکشیدند، همه را میکشتند، نترسید، ایستاد و محکوم کرد، حکومت و یزید را محکوم کرد و به یزید فرمود: تو قابل آدم نیستی، تو انسان نیستی و زن، یک همچون مقامی باید داشته باشد».
در جریان پیروزی انقلاب اسلامی امام راحل متواضعانه فرمودند: «ما نهضت خودمان را مدیون زنها میدانیم، مردها به تبع زنها در خیابانها میریختند، تشویق میکردند، زنها مردان را، خودشان در صفهای جلو بودند. زن، یک همچو موجودی است که میتواند، یک قدرت شیطانی را بکشند».
منابع:
صحیفه امام، ج 4؛ ص 427 - 428
صحیفه امام، ج 16؛ ص 193
صحیفۀ امام، ج 7؛ ص 339
صحیفه امام، ج16؛ ص 192
صحیفه امام، ج 7؛ ص 340