به گزارش ایکنا، همزمان با سالروز شهادت امام علی(ع)، علامه محمدرضا حکیمی در کانال تلگرامی خود درباره سفارش امام علی (ع) به مدارا کردن با ابن ملجم چنین نوشته است:
اقدام ابن ملجم برای ترور و قتل حاکم اسلامی کافی بود تا یاران و مسئولان حکومتی برای پی بردن به انگیزههای ترور و شناسایی عمق توطئه، او را به شدت تنبیه و شکنجه کنند و او را مجبور کنند تا به همکاری با معاویه اعتراف کند یا بهترین زمان بود تا با منتسب کردن قاتل به خوارج، حکومت اقدام لازم برای پاکسازی و برخورد شدید با خوارج را عملی کند.
امام علی(ع) چه کرد؟ حضرت سفارش او را به امام حسن(ع) کرد و فرمود: پسرم، به اسیر خود مدارا کن و طریق شفقت و رحمت پیشدار آیا نمیبینی چشمهای او را که از ترس چگونه گردش میکند و دلش چگونه مضطرب است.
امام حسن(ع) ظرف شیری نزدیک آورد و به پدر شیر داد، آن حضرت کمی از آن را خورد و فرمود: بقیه آن را برای اسیرتان (ابن ملجم) ببرید و به امام حسن(ع) فرمود: به آن حقی که بر گردن تو دارم، در لباس و غذا، آنچه میپوشید و میخورید به ابن ملجم نیز بپوشانید و بخورانید (بحار ج۴۲ ص ۲۸۲)
پس اگر من از دنیا رفتم او را قصاص کن و او را با یک ضربه شمشیر بکش ولی مثله مکن یعنی دست و پا و گوش و بینی و سایر اعضا او را قطع مکن و اگر زنده ماندم، من خودم داناترم که با او چه کار کنم (منتهی الامال ،ج۱ ،ص۱۷۸)
در زندان اميرالمؤمنين(ع)، شكنجه وجود نداشت به اين معنی كه زندانی برای اقرار كردن تحت فشار قرار نمیگرفت و حضرت دستور داده بود اگر كوچكترين تهديدی نسبت به افراد زندانی وجود داشته باشد، اعترافات آنها قابل استناد نبوده و نمی توان آنها را مجازات كرد، دستور حضرت چنين بود: من أقرّ عند تجريد او تخويف او حبس او تهديدفلا حد عليه (كافی، ج۷،ص۲۶۰)
در این فرمان حضرت اقرار در 4 مورد را بی اثر شمردند: اقرار كسی كه لباس از تنش برون ميآورند و به او اهانت میكنند، اقرار كسی كه در حال ترسیدن اعتراف می كند، اقرار كسی كه در زندان محبوس است و اقرار كسی كه تهديد شده است.
انتهای پیام