اتحاد و انسجام مردمی؛ ثمره اجتماعی روزه

حسین مطیع، مدرس گروه معارف دانشگاه صنعتی اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره آثار اجتماعی روزه‌داری اظهار کرد: اولین آثار اجتماعی روزه که تأثیر خوبی بر زندگی افراد می‌گذارد، این است که انسان از روزمرگی خود نجات پیدا می‌کند، یعنی انسان برنامه غذایی، استراحت و حتی برنامه کاری خود را تغییر می‌دهد. انسان نباید اسیر بعضی از عادات شود؛ روزه آدمی را از اسارت عادات‌ها نجات می‌دهد. روزه گرفتن در عید فطر به این دلیل حرام است که اسلام نمی‌خواهد انسان به شرایط عادت کند.

اسیر تعلقات جسم نباشیم
وی افزود: روزه انسان را به یاد گرسنگان و تشنگان می‌اندازد، مخصوصاً در شرایط امروز جامعه که وضعیت بد مالی در بعضی از خانواده‌ها موج می‌زند و خانواده‌ها با سیلی صورت خود را سرخ نگه‌داشته‌اند، روزه احساس همدردی را در میان افراد جامعه به وجود آورد.
مدرس گروه معارف دانشگاه صنعتی اصفهان بیان کرد: روزه افراد را به افطاری دادن سوق می‌دهد که براثر آن، کمک با عزت به نیازمندان در مساجد و مکان‌های عمومی نهادینه می‌شود. روزه به انسان کمک می‌کند آرامش روح وی در گرو آرامش جسم‌‍‌اش نباشد، آدم‌های ضعیف آرامش روحشان در گرو آرامش جسم‌شان است و اگر آسایش جسم‌شان مختل شد، آرامش روحشان نیز مختل می‌شود. زمانی که آسایش روح را از ما می‌گیرند، می‌خواهند این دو مورد را از هم جا کنند تا ما اسیر تعلقات جسم نباشیم.

مردم به روزه نگاه تکلیف‌محورانه ندارند
مطیع تصریح کرد: مردم در ماه مبارک رمضان به فقرا بیشتر کمک می‌کنند، برنامه‌های اجتماعی و خیریه‌ها از سنت امیرالمؤمنین الگو می‌پذیرند و این باعث می‌شود که مردم بیشتر راغب باشند به نیازمندان خدمت کنند. در ماه مبارک رمضان بیشتر افراد همسان و متحد هستند، مثلا مردم باهم سر سفره افطار می‌نشینند، با یکدیگر نماز عید فطر می‌خوانند. این شبیه سازی‌ها به نوعی باعث اتحاد و انسجام مردم می‌شود و برای جامعه مفید است.
وی بیان کرد: مردم ما از اینکه روزه را صرفا به دید تکلیف نگاه کنند، گذر کرده‌اند؛ اکثر مردم روزه را وسیله‌ای برای خودسازی و رشد می‌دانند، روزه عملی بالاتر از نخوردن و نیاشامیدن است. مردم می‌دانند روزه می‌تواند باعث تکامل و اجتماعی شدن آن‌ها شود و روح و جسم را برای اهداف بالاتر آماده کنند.
انتهای پیام