عاشورا؛ خط سرخ عشق‌بازی با معبود/ راه حسین(ع) همانند خورشید، روشن است
گروه اجتماعی: بالاخره روز موعود فرا رسید. روزی كه در آن عشق‌بازی عبد با معبود به حد اعلی خویش می‌رسد و در آن یك انسان كامل در راه رسیدن به حق، تمام هستی خویش را وامی‌نهد. اما راه حسین(ع) همانند خورشید روشن است. سرش از تنش جدا شد تا نشان دهد كه تنها راه دستیابی به معبود، آزادگی و عدم سازش با دشمنان حق است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایكنا) از فارس، بالاخره روز موعود فرا رسید. روزی كه در آن عشق‌بازی عبد با معبود به حد اعلی خویش می‌رسد. هنگامی كه یك انسان كامل در راه رسیدن به حق، تمام هستی خویش را وامی‌نهد و چنان عاشقانه راه آسمان را طی می‌كند كه تا هزاران سال، داستان عاشق‌پیشگی او در تاریخ بشری ساری و جاری می‌ماند.
«ما رأیت الا جمیلا»؛ نقطه ثقل دیدگاه اعلی بشری
آنجا كه زینب(س) فرمود «ما رأیت الا جمیلا؛ چیزی جز زیبایی ندیدم» دقیقاً نقطه ثقل دیدگاه اعلی بشری است كه این‌گونه به تمام حوادث و مصیبت‌ها نگاه می‌كند كه كشته شدن و تكه تكه شدن در راه حق، چیزی جز عشق‌بازی با معبود نیست. او فرزند زهرا(س) و علی(ع) و از ذریه پاك ختمی مرتبت است كه چنان دیدگاه عمیقی به زندگی خاكی و مادی این دنیا دارد.
سرها را بریدند و بر بالای نیزه‌ها بردند، خیمه‌ها را آتش زدند، كودكان و زنان را اسیر و دسته بسته بردند اما این‌ها چیزی نیست كه ذره‌ای از عشق به معبود و طی طریق حق سبك بالان عاشق را كم و یا منحرف كند.
این حسین(ع) است كه درس بندگی به تمام انسان‌ها می‌دهد
این حسین(ع) است كه درس بندگی به تمام انسان‌ها می‌دهد؛ همان كه به او كشتی نجات گویند و تمام عالم به فدای اوست. خدا داند كه چه دل‌های سرگشته‌ای امروز دیوانه‌وار در سوگ و داغ واقعه‌ای كه 1400 سال پیش رخ داد، چه سوگواری‌ها و عزاداری‌ها را سر می‌دهند.
بعد از نماز اقامه نماز ظهر و عصر عاشورا، فریادها و شیون‌ها بلند شد، «وای حسین(ع) كشته شد». این شیون چنان دل‌های عاشقان را از جان می‌كند و داغی جانانه بر دل‌ها می‌افكند كه می‌خواهی سر بر خاك نهی و ساعت‌ها در سوگ دردانه عالم، گریه را سر دهی. اما ای كاش ما هم در كربلا بودیم. تا خاك پاكش را سرمه چشمانمان كنیم. خاكی كه امروز معطر به خون حسین(ع) و یاران با وفایش شده است.
حسین‌بن علی(ع) سلطان دل‌های عاشقان عالم است
این حسین(ع) است كه این‌گونه سال‌هاست بر دل‌های آزادگان دنیا از هر دین و مكتب و طریقی سلطنت می‌كند. آری! او سلطان دل‌های عاشقان است. چرا كه با آزادگی خویش چنان درسی به تمام عالمیان داد كه تا ابدالدهر نام او همچنان چراغ درخشانی در تاریكی‌ها دنیا می‌درخشد.
در بلوا و هیاهو و پیچیدگی‌ها و تاریكی‌ها دنیای خاكی اگر می‌خواهیم به سر منزل مقصود رسیم كه جز پاكی، زیبایی و نیكی چیزی در انتهای راه نیست، باید سوار بر كشتی حسین(ع) شویم. حسینی(ع) كه با خون خود راه آزادگی و بندگی را ترسیم كرد. او رفت تا راه حق را برای انسان‌ها هموار كند.
سازش با دشمنان حق در قاموس حسین راهی ندارد
سرش از تنش جدا شد و تنش تكه تكه شد تا نشان دهد كه تنها راه دستیابی به معبود، آزادگی و عدم سازش با دشمنان حق است و این‌گونه بود كه شعار «هیهات منا‌الذله» و «ما جان می‌دهیم اما دین نمی‌دهیم» تا ابد برای انسان‌های آزاده دنیا باقی ماند. آنان كه برای حفظ دین و آزادگی خود هرگز با دشمنان سازش نمی‌كنند و در این راه همچون حسین‌بن علی(ع) از تمام هستی و دارایی خویش می‌گذرند.
آری! راه حسین(ع) و مكتب او همانند خورشید درخشان و مشخص است و اكنون نوبت ماست كه راه خورشید و نور را انتخاب كنیم و تداوم دهیم یا اینكه به سمت تاریكی‌ها و بر خلاف نور مطلق حركت كنیم. هر چه هست انتخاب با ماست. چنانكه خداوند هم فرمود «لَا إِكْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی فَمَنْ یكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ؛ در دین هیچ اجبارى نیست و راه از بیراهه به‌خوبى آشكار شده است پس هر كس به طاغوت كفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار كه آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست» (آیه 256 سوره بقره).
زهرا عسكری
«ما رأیت الا جمیلا»؛ نقطه ثقل دیدگاه اعلی بشری
آنجا كه زینب(س) فرمود «ما رأیت الا جمیلا؛ چیزی جز زیبایی ندیدم» دقیقاً نقطه ثقل دیدگاه اعلی بشری است كه این‌گونه به تمام حوادث و مصیبت‌ها نگاه می‌كند كه كشته شدن و تكه تكه شدن در راه حق، چیزی جز عشق‌بازی با معبود نیست. او فرزند زهرا(س) و علی(ع) و از ذریه پاك ختمی مرتبت است كه چنان دیدگاه عمیقی به زندگی خاكی و مادی این دنیا دارد.
سرها را بریدند و بر بالای نیزه‌ها بردند، خیمه‌ها را آتش زدند، كودكان و زنان را اسیر و دسته بسته بردند اما این‌ها چیزی نیست كه ذره‌ای از عشق به معبود و طی طریق حق سبك بالان عاشق را كم و یا منحرف كند.
این حسین(ع) است كه درس بندگی به تمام انسان‌ها می‌دهد
این حسین(ع) است كه درس بندگی به تمام انسان‌ها می‌دهد؛ همان كه به او كشتی نجات گویند و تمام عالم به فدای اوست. خدا داند كه چه دل‌های سرگشته‌ای امروز دیوانه‌وار در سوگ و داغ واقعه‌ای كه 1400 سال پیش رخ داد، چه سوگواری‌ها و عزاداری‌ها را سر می‌دهند.
بعد از نماز اقامه نماز ظهر و عصر عاشورا، فریادها و شیون‌ها بلند شد، «وای حسین(ع) كشته شد». این شیون چنان دل‌های عاشقان را از جان می‌كند و داغی جانانه بر دل‌ها می‌افكند كه می‌خواهی سر بر خاك نهی و ساعت‌ها در سوگ دردانه عالم، گریه را سر دهی. اما ای كاش ما هم در كربلا بودیم. تا خاك پاكش را سرمه چشمانمان كنیم. خاكی كه امروز معطر به خون حسین(ع) و یاران با وفایش شده است.
حسین‌بن علی(ع) سلطان دل‌های عاشقان عالم است
این حسین(ع) است كه این‌گونه سال‌هاست بر دل‌های آزادگان دنیا از هر دین و مكتب و طریقی سلطنت می‌كند. آری! او سلطان دل‌های عاشقان است. چرا كه با آزادگی خویش چنان درسی به تمام عالمیان داد كه تا ابدالدهر نام او همچنان چراغ درخشانی در تاریكی‌ها دنیا می‌درخشد.
در بلوا و هیاهو و پیچیدگی‌ها و تاریكی‌ها دنیای خاكی اگر می‌خواهیم به سر منزل مقصود رسیم كه جز پاكی، زیبایی و نیكی چیزی در انتهای راه نیست، باید سوار بر كشتی حسین(ع) شویم. حسینی(ع) كه با خون خود راه آزادگی و بندگی را ترسیم كرد. او رفت تا راه حق را برای انسان‌ها هموار كند.
سازش با دشمنان حق در قاموس حسین راهی ندارد
سرش از تنش جدا شد و تنش تكه تكه شد تا نشان دهد كه تنها راه دستیابی به معبود، آزادگی و عدم سازش با دشمنان حق است و این‌گونه بود كه شعار «هیهات منا‌الذله» و «ما جان می‌دهیم اما دین نمی‌دهیم» تا ابد برای انسان‌های آزاده دنیا باقی ماند. آنان كه برای حفظ دین و آزادگی خود هرگز با دشمنان سازش نمی‌كنند و در این راه همچون حسین‌بن علی(ع) از تمام هستی و دارایی خویش می‌گذرند.
آری! راه حسین(ع) و مكتب او همانند خورشید درخشان و مشخص است و اكنون نوبت ماست كه راه خورشید و نور را انتخاب كنیم و تداوم دهیم یا اینكه به سمت تاریكی‌ها و بر خلاف نور مطلق حركت كنیم. هر چه هست انتخاب با ماست. چنانكه خداوند هم فرمود «لَا إِكْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی فَمَنْ یكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ؛ در دین هیچ اجبارى نیست و راه از بیراهه به‌خوبى آشكار شده است پس هر كس به طاغوت كفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار كه آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست» (آیه 256 سوره بقره).
زهرا عسكری
