از سوی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه؛
«انسان‌شناسی سیاسی از منظر فقهی» منتشر می‌شود
گروه حوزه‌های علمیه: کتاب «انسان‌شناسی سیاسی از منظر فقهی» اثر محمد حسنی از سوی سازمان انتشارات فرهنگ و اندیشه اسلامی در آینده‌ای نزدیک به زیور چاپ آراسته خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) این کتاب در چهار بخش و 20 فصل مستقل نگاشته شده که بخش اول با عنوان «مبانی انسان شناسی سیاسی فقهی» در هشت فصل ارائه شده است. بخش دوم با عنوان «انسان سیاسی به عنوان موضوع خطابهای شرعی» در چهار فصل سامان یافته است.
بخش سوم «انسان سیاسی به مثابه مفسر خطابهای شرعی» در سه فصل و بخش چهارم «انسان سیاسی در مفاد خطابهای شرعی» در پنج فصل نوشته شده است.
داده‌های این پژوهش به طور عمده از قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام به دست آمده‌اند. روش دستیابی به داده‌ها، پیروی از مراحل فکر، با تقریر مرحوم مظفر، است؛ البته با یک تفاوت اساسی که فاصلۀ با مرحوم مظفر را بسیار زیاد میکند. مرحوم مظفر این فرآیند را به عنوان یک فرآیند خطی طرح میکند؛ اما در این پژوهش فرآیند تفکر خطی دانسته نشده است.
روش تحلیل در این پژوهش، شامل بررسی عقلانی پیش فرض‌های معرفتی، ارزشی و انسان شناختی همراه با مطالعه کارآمدی و پیامدها است.
یادآور می‌شود برای مطالعه انسان سیاسی، تا به حال، دو رویکرد فلسفی و جامعه شناختی در پیش گرفته شده است. اما تاکنون از منظر فقهی این موضوع تحلیل نشده است. منظر فقهی انسان سیاسی را از جهت موضوع بودن در فقه مطالعه میکند.
رویکرد فقهی در مطالعه انسان سیاسی رویکردی بدیع است؛ هم برای عالمان سیاست که از منظر فقهی به این موضوع نگاه نکرده‌اند و هم برای فقیهان که به مطالعات موضوع شناسی با این رویکرد چندان نپرداخته‌اند.
هدف اصلی این تحقیق توسعۀ فقه به حوزۀ اجتماع و سیاست برای ایفای نقش فعال در جوامع بشری است. هدف فرعی آن ارایۀ مبانی لازم برای اصلاح و کارآمدسازی فقه سیاسی برای زندگی امروز بشر است.
بخش سوم «انسان سیاسی به مثابه مفسر خطابهای شرعی» در سه فصل و بخش چهارم «انسان سیاسی در مفاد خطابهای شرعی» در پنج فصل نوشته شده است.
داده‌های این پژوهش به طور عمده از قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السلام به دست آمده‌اند. روش دستیابی به داده‌ها، پیروی از مراحل فکر، با تقریر مرحوم مظفر، است؛ البته با یک تفاوت اساسی که فاصلۀ با مرحوم مظفر را بسیار زیاد میکند. مرحوم مظفر این فرآیند را به عنوان یک فرآیند خطی طرح میکند؛ اما در این پژوهش فرآیند تفکر خطی دانسته نشده است.
روش تحلیل در این پژوهش، شامل بررسی عقلانی پیش فرض‌های معرفتی، ارزشی و انسان شناختی همراه با مطالعه کارآمدی و پیامدها است.
یادآور می‌شود برای مطالعه انسان سیاسی، تا به حال، دو رویکرد فلسفی و جامعه شناختی در پیش گرفته شده است. اما تاکنون از منظر فقهی این موضوع تحلیل نشده است. منظر فقهی انسان سیاسی را از جهت موضوع بودن در فقه مطالعه میکند.
رویکرد فقهی در مطالعه انسان سیاسی رویکردی بدیع است؛ هم برای عالمان سیاست که از منظر فقهی به این موضوع نگاه نکرده‌اند و هم برای فقیهان که به مطالعات موضوع شناسی با این رویکرد چندان نپرداخته‌اند.
هدف اصلی این تحقیق توسعۀ فقه به حوزۀ اجتماع و سیاست برای ایفای نقش فعال در جوامع بشری است. هدف فرعی آن ارایۀ مبانی لازم برای اصلاح و کارآمدسازی فقه سیاسی برای زندگی امروز بشر است.
