صبوری و بردباری امام موسی کاظم( ع) ،از دلایل گرایش مردم به ایشان بود

حمداله مرادی، مسئول فرهنگی شورای هیئات مذهبی خرمدره در گفت‌وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، با بیان اینکه امام موسی کاظم(ع) بعد از شهادت امام صادق(ع) با تلاش‌های فراوان خود توانست جنبش علمی پدرشان  را سرپا نگه دارد، افزود: ایشان پس از پدر نهضت علمی او را دنبال کرد و پیروانش را که پراکنده شده بودند، از نو گرد هم‌آورد و به مجلس درس آنها سر و سامان داد که همین فعالیت‌ها باعت استمرار جنبش علمی امام صادق(ع) بود.
وی گفت: امام صادق(ع) در تصدیق دانش و آگاهی‌های علمی فرزند بزرگوار خویش می‌فرماید: فرزندم موسی به حدی آمادگی علمی دارد که اگر از تمام محتویات قرآن از او پرسش نمایی با دانش و علم کافی که دارد به تو پاسخ قانع کننده‌ای می‌دهد. او کانون حکمت، فهم، معرفت و اندیشه است.
مسئول فرهنگی شورای هیئات مذهبی خرمدره اظهار کرد : امام موسی کاظم(ع) همانند دیگر اوصیای الهی کوشید تا در قول و عمل به عنوان نمونه عینی و شاهد کامل الهی ظاهر شود.
مرادی تاکید کرد: در سیره امام کاظم(ع) حق گرایی و باطل ستیزی در عمل اجتماعی و سیاسی از جایگاه خاصی برخوردار بود که آن امام همام هرگز حاضر نشد تا با همه زندان‌ها و شکنجه‌ها دست از حق‌گویی و حق‌گرایی برداشته و با باطل کنار آید.
وی با  اشاره به نقش امام موسی کاظم(ع) در جریان مسایل زمان خود افزود:بخشی از رسالت ائمه و بویژه امام موسی کاظم(ع) متوجه اصلاح امور جامعه از جمله رفتارهای خانوادگی و رفتارهای اجتماعی بود و نشان دهنده اهمیت مسایل فرهنگی و اجتماعی از نگاه این امام همام(ع) است و اینکه ائمه(ع) توجه جدی و ویژه‌ای به مسایل فرهنگی و اجتماعی و حتی و سیاسی داشته‌اند.
مرادی با اشاره به اینکه این امام بزرگوار به علت اینکه بسیار خشم خود را کنترل می‌کردند به لقب کظم غیظ  بین مردم معروف شدند، گفت : یکی از صفات برجسته امام موسی کاظم(ع) صبر و بردباری بود. به همین جهت ایشان به کاظم یعنی کسی که خشم خود را فرو می برد لقب گرفتند. ایشان با صبر و شکیبایی خود از بسیاری از خطاها و اشتباهات دیگران چشم‌پوشی می‌کردند و همین عامل باعث جذب افراد به ایشان می‌شد.
وی در پایان با تاکید بر اینکه امام موسی کاظم(ع) شیفته عبادت خداوند متعال بودند،تصریح کرد : امام موسی کاظم(ع) از هر فرصتی برای راز و نیاز با پروردگار خویش استفاده می کردند. ایشان بیشتر عمر شریف خود را در زندان‌های بنی‌عباس سپری کردند. زمانی که هارون‌الرشید از زندان‌بانان خود احوال مردم را جویا شد. آنها در جواب گفتند: امام موسی کاظم(ع) را در حال عبارت و سجده یافتیم و هرگز کلمه‌ای ناروا و ناشایست از ایشان نشنیدیم.