سفر از تاریکی به سمت روشنایی و چراغی که هرگز خاموش نمی‌شود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، خروج از تاریکی به سمت نور «خرج من الظلمات إلی النور»، بیان واژگانی قرآن کریم از تغییر مثبت معنوی یک قوم، یک فرد و یا عصر است و آیات مختلفی بر این تاریکی اشاره دارند که از آن جمله می‌توان به آیه 257 سوره مبارکه بقره که در آن آمده است: «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ: خدا یاور مؤمنان است ایشان را از تاریکی‌ها به روشنی می‌برد...» و یا در جایی دیگر می‌فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللّهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ: و در حقیقت موسى را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوى روشنایى بیرون آور و روزهاى خدا را به آنان یادآورى کن که قطعا در این [یادآورى] براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرت‌هاست».
در میان این آیات، نقش هدایت‌گری خداوند متعال و پیامبران الهی، نقشی اساسی است، چراکه در بسیاری از آنها اراده شخص در رسیدن به کمال سبب می‌شود که خداوند متعال او را از تاریکی به روشنایی هدایت کند و در برخی موارد نیز، هدایت‌گری پیامبری الهی سبب این حرکت معنوی و تکامل الهی در وجود یک فرد و یا یک قوم است.

خروج از تاریکی به سمت روشنایی، خواسته انسان از خداوند است
حرکت معنوی از تاریکی به سمت روشنایی، آنچنان در زندگی بشر اهمیت داشته و جزو اهداف نهایی او محسوب می‌شود که بارها در دعاهایی که از قول ائمه اطهار(ع) و یا پیامبر اکرم(ص) ذکر شده است، طلب هدایت و راهنمایی از تاریکی به سمت روشنایی به چشم می‌خورد؛ همچنان‌که در دعایی می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ اَخْرُجْنی مِنَ الظَّلُماتِ الْوَهْمِ وَ اَکْرِمْنی بِنُورِ الْفَهْمِ الَّلهُمَّ افْتَحْ عَلَینا اَبْوابَ رَحْمَتِکَ وَ انْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.»
در ادامه راه پیامبران الهی، از سوی پیامبر خاتم(ص) بنا بر روایات متعدد، جانشینی تعیین شد و این تعیین جانشین بسیار واضح و شفاف بوده و از جمله مواردی است که همه مسلمان‌ها بر واقع شدن آن، اتفاق نظر دارند و بر اساس روایات متعدد تاریخی، در بازگشت از آخرین حج پیامبر اکرم(ص)، امیرالمؤمنین(ع) جانیشین ایشان شد.
با تعیین جانشین پیامبر اکرم(ص) از سوی خود ایشان در غدیرخم، چراغ هدایت‌گری انسان‌ها و اقوام خاموش نشده و توسط علی(ع) و اولاد او در طول سالیان سال ادامه پیدا کرد و بنا بر روایات مختلف دینی، دوران رسالت 23 سال(13 سال در مکه و 10 سال در مدینه)، دوران خلفای غاصب و سکوت امیرالمؤمنین 25 سال، دوران حکومت امام علی(ع) 4 سال و نه ماه ازسال که در مجموع 30 سال امامت آن حضرت بود، دوران امامت امام حسن(ع) ۱۰سال، دوران امامت امام حسین(ع) 11 سال، دوران امامت امام سجاد(ع) 35 سال، دوران امامت امام محمد باقر(ع) 19 سال، دوران امامت امام صادق(ع) 34 سال، دوران امامت امام موسی کاظم(ع) 35 سال، دوران امامت امام رضا(ع) 20 سال، دوران امامت امام جواد(ع) 17 سال، دوران امامت امام هادی(ع) 34 سال و دوران امامت امام حسن عسگری(ع) ۶ سال به طول انجامید.

چراغ هدایت‌گری را از مسیر تاریک دنیوی کنار نزنیم
طبق نقل احمد‌بن عبیدالله‌بن خاقان‏، فرزند وزیر معتمد عباسی، «وقتی خبر آوردند که امام حسن عسکری رنجور شده، خلیفه دستور داد خانه حضرت را زیر نظر بگیرند، و بر احوال آن حضرت مطلع گردند. طبیبی را مقرر کرد تا از احوال او آگاه شود. و این کارها را برای آن می‌کردند که آن زهری که به آن حضرت داده بودند بر مردم معلوم نشود و نزد مردم ظاهر سازند که آن حضرت به مرگ خود از دنیا رفته است.»
امام زمان(عج) در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری متولد شده و از سال 260 هجری قمری امامت ایشان آغاز و تا هر زمانی که خدا صلاح بداند، امامت خواهند کرد و هدایت انسان از ظلمات جهل، خفقان و ناآگاهی به سمت روشنایی تا زمانی که سایه جانشینان پیامبر اکرم(ص) بر سر انسان‌ها وجود دارد، ادامه خواهد داشت، چراکه چراغی از هدایت‌گری خداوند متعال در وجود این بزرگواران بر سر راه انسان‌های خداجوی همچنان روشن می‌ماند، مگر این‌که خود انسان آن چراغ را از سر راه خود کنار بزند.
و بهشت، پاداش کسانی است که از روشنایی این چراغ‌های پرفروغ از نور الهی بهره برده و مسیر «ظلمات إلی النور» را طی کردند، همچنان که خداوند متعال در آیه 17 سوره مبارکه فتح می‌فرماید: «لَیْسَ عَلَى الْأَعْمى‏ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْمَریضِ حَرَجٌ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذاباً أَلیماً: بر نابینا گناهی نیست و بر لنگ گناهی نیست و بر بیمار گناهی نیست(که در جهاد شرکت نکنند)، و هر کس از خدا و رسول او اطاعت نماید او را به بهشت‌هایی در می‌آورد که از زیر(ساختمان و درختان) آنها نهرها روان است، و هر کس روی بگرداند او را به عذابی دردناک عذاب می‌کند.»