کتاب «فقه شیعه و تطور مفهوم قدرت» روانه بازار نشر شد

به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، کتاب «فقه شیعه و تطور مفهوم قدرت» اثر محمود فلاح است که در پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۳۷۹ صفحه به چاپ رسید.                                       

زمانی که سیدمرتضی در قرن چهارم هجری قمری «رساله فی العمل مع السلطان» را نوشت، بر این مفروض صحه گذاشت که دانش فقه عهده‌دار طراحی الگوی قدرت سیاسی است. به تدریج چنین تلقی از سوی فقیهان به تطور مفهوم قدرت در فقه منجر شده است.

پژوهش حاضر تبیین معناشناسانه جایگاه مفهوم قدرت و چگونگی تطور آن با توجه به ساخت اساسی متون فقهی شیعه در دوره غیبت است. اگر دانش فقه را به مثابه نظام دینی/زبانی در نظر بگیریم، میدان‌های معنایی قدرت سیاسی در متون فقهی، براساس حوزه تصوری خاص، با هم پیوند دارند. بررسی انجام شده، نشان می‌دهد این حوزه تصوری، بازتاب «جهان‌بینی قرآنی» در فقه بوده و بر بنیاد دوگانه «امام حق» و «امام باطل» جلوه می‌یابد. امام حق نماد قدرت خداوند است و به یاری وحی درستی را در جامعه نهادینه می‌کند؛ در مقابل امام باطل ترویج‌دهنده ناراستی در جامعه است. این حوزه تصوری، میدان‌های معنایی متنوع قدرت سیاسی را در تاریخ فقه شیعه امامیه، یگانگی بخشیده است.

ساختار اثر

این کتاب در سه بخش تألیف شده است؛ بخش اول با عنوان «مبانی و روش» مشتمل بر دو گفتار است: گفتار یکم با عنوان «مبانی» موضوع‌شناسی قدرت سیاسی و قدرت سیاسی در اسلام را بررسی می‌کند. گفتار دوم با عنوان «روش» معناشناسی تفسیری به‌مثابه روش و اصول اولیه معناشناسی تفسیری را شرح داده و معناشناسی تفسیری به‌مثابه روش تحلیل متن و تطبیق معناشناسی تفسیری با حوزه واژگانی قدرت در فقه را تبیین کرده است.

بخش دوم با عنوان «جهان‌بینی توحیدی» مشتمل بر دو گفتار است: گفتار یکم با عنوان «جهان‌بینی قدرت در قرآن» وحی تجلی قدرت الهی، توحید به‌مثابه منشأ قدرت و رابطه انسان و خدا (خلافت انسان) را بیان کرده و هدایت الهی جلوه‌ای از قدرت خداوند، امام مظهر اولوالامر و قدرت الهی و مرجعیت دینی وجه جامع مناصب امام حق را مورد تأکید قرار داده است. گفتار دوم با عنوان «امام منشأ تصور قدرت در جهان‌بینی توحیدی» مشروعیت قدرت سیاسی پس از پیامبر و قدرت سیاسی در میدان معنایی امامت سنی را تبیین کرده و قدرت سیاسی در میدان معنایی امامت شیعی و نظریه امامت و تأثیر آن بر شکل‌گیری دانش فقه شیعه دوازده امامی را به رشته تحریر درآورده است.