والدین به استقلال فرزندان جهت دهند/ مدارا کردن در دوره نوجوانی

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، مشاور امور خانواده در گفت‌وگو با ایکنا از قم، با اشاره به ضرورت اهمیت دوران نوجوانی، گفت: باید به فرزند خود استقلال دهیم و سبب دلگرمی او به خانواده و پدر و مادر شویم و نگذاریم فرزندان به زور بخواهند استقلال طلب شوند.

وی ادامه داد: اگر ما می‌خواهیم نوجوان به خاطر استقلال آسیب نبیند باید به چند نکته توجه کرد؛ ابتدا باید ارتباط عاطفی بین ما و فرزندانمان برقرار باشد؛ فرزند دارای استقلال وقتی آسیب می‌بیند که علاوه بر اینکه می‌خواهد استقلال پیدا کند رابطه‌اش هم با والدین خراب شود و این آغاز آسیب است.

مشاور امور خانواده ادامه داد: باید به استقلال فرزندانمان جهت دهیم، به‌عنوان مثال به فرزند بگوییم نمی‌خواهی با دوستت بیرون پیتزا بخوری؟ یا اسفندماه به او می‌گویی تا این سقف لباس عید برای خودت بخر و مراعات حال خانواده را هم داشته باش که چه لباسی می‌خری و در این حالت فرزندان به حرف‌های والدین گوش می‌دهند چون ما به او استقلال اهدا کردیم.

پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان با اشاره به اینکه به همراه و دوست فرزند هم باید دقت داشته باشیم و او را بشناسیم، افزود: به‌عنوان مثال بنده به دختر خودم می‌گویم با دوستت می‌خواهی بیرون بروی و او هم استقبال کرده و با توجه به شناخت از دوستان و خانواده‌‌های آنان تا به حال به مسئله آسیب‌زایی هم برخورد نکرده‌ایم.

تراشیون بیان کرد: به‌عنوان مثال پسری به مادرش مراجعه کرده و درخواست پول برای خرید لباس خود می‌کند و مادر به او می‌گوید نه باید با پدرت بروی و این فرزند با مادر می‌جنگد و در نهایت مادر تسلیم خواسته او می‌شود و دیگر معلوم نیست از کجا و چی می‌خرد بعد می‌بینی پول زیادی هزینه کرده و لباس هم با فرهنگ خانوادگی والدین سازگار نیست چرا؟ چون با والدین جنگیده تا استقلال را کسب کند، اما وقتی والدین به استقلال او جهت می‌دهند و ارتباط عاطفی خوبی میان والدین و فرزندان برقرار است فرزند نیز همراهی بیشتری با والدین می‌کند.

‎وی با اشاره به اینکه مسئله مهم دیگر در ایام نوجوانی فرزند اعتماد کردن به آن‌هاست، تصریح کرد: برخی والدین بسیار به فرزندان خود بی‌اعتماد هستند در حالی که باید با تدبیر و مهندسی به او اعتماد کند؛ بُعد معنوی فرزند اگر تقویت شود استقلال او هم کم آسیب‌تر می‌شود.

تراشیون اضافه کرد: اگر اعتماد بین والدین و فرزند از بین برود نتیجه‌اش رفتارهای نامناسب و عدم رضایت از همدیگر می‌شود که این خود آسیب بزرگی است.

کارشناس تربیتی مسائل کودک و نوجوان گفت: ما به‌عنوان والدین باید بدانیم استقلال را در چه زمینه‌ای به فرزندان اعطا کنیم و اگر حد و مرز استقلال را تشخیص ندهیم سبب بروز مشکلاتی می‌شود، در نوجوانی استقلال به‌صورت تدریجی تعریف می‌شود؛ در مراحل اول به فرزند استقلال نسبی مالی می‌دهیم همان پول توجیبی و نکته مهم این است که پیش‌بینی کنیم و نیازش را متوجه شده و منتظر درخواست او نباشیم چون این در تعارض با استقلال است؛ اگر قرار است هفتگی به او پولی داده شود باید والدین خودشان این قرار هفتگی را فراموش نکنند، فرزندان چون در دوره نوجوانی غرور آنان شکل گرفته و خط قرمز آن‌هاست نباید این غرور را شکست چون باعث آسیب می‌شود، لذا قبل از اینکه غرورش را بشکند و درخواست پول داشته باشد ما این پول را در اختیار او قرار دهیم.

تراشیون بیان کرد: مقداری از برنامه‌ریزی‌های روزانه خانواده را به خود فرزند بسپاریم و از او سؤال و نظرخواهی کنیم و این مشورت‌گیری در برنامه‌ریزی با حس استقلال فرزندان همراه است یعنی برای فرزند استقلال رأی قائل هستیم؛ دوره نوجوانی فرزندان دوره مدارا کردن با آن‌هاست یعنی ما والدین باید مقداری کوتاه بیاییم و این دوره گذر است و همیشه باقی نمی‌ماند.

وی تصریح کرد: به‌عنوان مثال کودکان دختر در یک سنی توجه زیادی به ظاهر خود نشان داده و به لوازم آرایش مادر علاقه و توجه نشان می‌دهند، مادر مراجعه کرده و می‌گوید من نگرانم دختر من با وجود سن کم خیلی به لوازم آرایش توجه نشان می‌دهد که بنده می‌گویم این دوره گذر است با او مدارا کنید و او را حریص نکنید و توجه مثبت یا منفی نشان ندهید.

کارشناس تربیتی مسائل کودک و نوجوان اضافه کرد: رفتن به منزل اقوام برای فرزندان گاهی خوشایند نیست، به‌عنوان مثال رفتن به منزل خاله شاید برای مادر خوشایند باشد اما فرزند مقاومت کرده و می‌گوید من نمی‌آیم، در اینجا مادر اگر احساس می‌کند تنها ماندن فرزند در منزل آسیب‌زا است از این خواسته خودش بگذرد یا زمان این مهمانی را کوتاه کند.

تراشیون در پایان با اشاره به اینکه دوره 13 سالگی به بعد دوره تفکرات انتزاعی فرزندان است، یادآور شد: استقلال در تفکرات نیز یکی دیگر از ویژگی‌های دوره نوجوانی است و فرزندان به دنبال تحلیل مسائل هستند و ما معتقدیم حتی اگر تفکر آن‌ها اشتباه بود با او همراهی کنیم و به او گوش بسپاریم؛ در واقع یکی از هنر والدین در دوران نوجوانی این است کاری کنیم که حرف خودمان را از دهان بچه‌هایمان بشنویم یعنی با گفت‌وگو و حوصله به خرج دادن و سؤالات خردمندانه کردن.