زمانی که اوصاف خوب و فضایل استقبال شد و در درون جای گرفت فرد در کوران حوادث کژراهه نمیرود، زمانی که به رذائل و صفات ناپسند روی خوش نشان داده شد و تکرار شد، این صفات بد در درون انسان لانه میکند و از انسانی شخصیتی میسازد که او را در مقاطع و موارد تصمیمگیری گمراه میکند و به بیراهه میکشاند و اینجاست که «اخلاق غدیر» رخ مینماید.