پیاده‌روی اربعین در آینه روایات
هر سال ایام اربعین حسینی که خیل عاشقان و مشتاقان زیارت مزار حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) از جا‌های مختلف عالم خود را جهت پیاده‌روی آماده می‌کنند، عده‌ای عَلم تشکیک را برافراشته و می‌گویند که اهل بیت(ع) کسی را برای پیاده رفتن به زیارت تشویق نکرده‌اند.
آیت‌الله محمدجعفر طبسی، استاد حوزه علمیه قم طی یادداشتی که در اختیار ایکنای قم قرار داده است، نوشت: «هر سال ایام اربعین حسینی که خیل عاشقان و مشتاقان زیارت مزار حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) از جا‌های مختلف عالم خود را جهت پیاده‌روی آماده می‌کنند، عده‌ای عَلم تشکیک را برافراشته و می‌گویند که اهل بیت(ع) کسی را برای پیاده رفتن به زیارت تشویق نکرده‌اند.
واقعاً به این افراد بی‌اطلاع از روایات باید گفت که مطلب این‌گونه که تصور می‌کنید نیست و اتفاقاً اهل بیت(ع) به رفتن به زیارت با پای پیاده نظر داشتند و آن را مورد توجه قرار می‌دادند. مرحوم ابن قولویه متوفی ۳۶۸ قمری در کتاب ارزشمند کامل‌الزیارات سه روایت در این خصوص نقل کرده است که در این نوشتار به خوانندگان تقدیم می‌شود.
روایت اول را با سندی از حسین بن ثویر بن ابی فاخته نقل کرده که امام صادق (ع) فرمود: «يَا حُسَيْنُ إِنَّهُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع إِنْ كَانَ مَاشِياً كُتِبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةٌ وَ مُحِيَ عَنْهُ سَيِّئَةٌ؛ ای حسین کسی که از منزلش خارج شود و قصد زیارت قبر حسین بن علی را داشته باشد اگر پیاده برود خداوند برای او به ازای هر قدمی که برمی‌دارد یک حسنه می‌نویسد و یک سیئه از او پاک می‌کند.»
در ادامه روایت آمده است: «حَتَّى إِذَا صَارَ فِي اَلْحَائِرِ كَتَبَهُ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُفْلِحِينَ اَلْمُنْجِحِينَ؛ هنگامی که به کربلا برسد خداوند او را از رستگاران و قبول شدگان قرار می‌دهد.» سپس می‌فرماید: «حَتَّى إِذَا أَرَادَ اَلاِنْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ لَهُ إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ ص يُقْرِئُكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ لَكَ اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ مَا مَضَى؛ زمانی که می‌خواهد برگردد ملکی سلام رسول خدا را به او می‌رساند و می‌گوید که اعمال خود را از سر بگیر، زیرا خداوند گذشته تو را بخشید.» (کامل‌الزیارات، صفحه ۲۵۳، باب ۴۹)
روایت دوم را مرحوم ابن قولویه با سندی از ابی الصامت نقل کرده که می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: «مَنْ أَتَى قَبْرَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَاشِياً كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ؛ کسی که با پای پیاده قبر حسین را زیارت کند خداوند به ازای هر گام او هزار حسنه می‌دهد و هزار سیئه را محو می‌کند و هزار درجه او را بالا می‌برد.» (کامل‌الزیارات، صفحه ۲۵۵، باب ۴۹)
روایت سوم را ابن قولویه با سندی از ابی سعید قاضی نقل می‌کند که می‌گوید: بر امام صادق(ع) وارد شدم که در اتاق کوچکی نشسته بود و نزدش مرازم بود. از آن حضرت شنیدم که فرمود: «مَنْ أَتَى قَبْرَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَاشِياً كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ یرفع‌ها و یضع‌ها عتق رقبة من ولد إِسْمَاعِيلَ؛ کسی که جهت زیارت قبر حسین(ع) با پای پیاده برود خداوند برایش در مقابل هر گامی که برمی‌دارد و بر زمین می‌گذارد، ثواب آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل در نامه اعمالش می‌نویسد.» (کامل‌الزیارات، صفحه ۲۵۷)
در این سه روایت از امام جعفر صادق(ع)، واژه «مَاشِياً» وارد شده که به معنای راه رفتن با پای پیاده است؛ بنابراین روشن می‌شود که آن حضرت رفتن و پای پیاده را مورد توجه قرار داده است. از آنجا که تعبیر «مَنْ مَشَى» اطلاق دارد قطعاً شامل ایام اربعین حسینی نیز می‌شود.
انتهای پیام
