نوکری امام حسین(ع) سلطنت است + فیلم

عزاداری برای حضرت سیدالشهدا(ع)، قله رفیعی از عبادت پروردگار است که در روایات توصیه‌های مؤکدی به آن شده است و همین عزاداری موجب نصرت دین خدا در جامعه اسلامی شده و آثار و برکات فراوانی داشته است که نباید از آن غافل شویم، از سوی دیگر چون این عزاداری به مذهب شیعه گره می‌خورد باید در دستگاه سیدالشهدا(ع) مراقب بیان جملات و کلمات باشیم، نباید اجازه دهیم اتفاقی در برنامه‌های دینی و مذهبی ما رخ دهد که موجب سوء برداشت دیگران و دستاویز دشمنان شود باید شأن اهل بیت(ع) در عزاداری‌ها رعایت شود. باید عزاداری‌ها منطبق بر عقلانیت و احادیثی که نسبت به اقامه عزا سیدالشهدا شده صورت گیرد و در مسیری نباشیم که موجب تحریف حادثه عاشورا و خرافه در عزاداری شود و شأن جلسات اهل بیت(ع) حفظ شود. خبرنگار ایکنا از قم در این راستا به گفت‌وگو با آیت‌الله حسین غیب‌غلامی، استاد درس خارج حوزه علمیه پرداخته است که مشروح سخنان وی را می‌خوانیم و می‌بینیم: 

حرکت سیدالشهدا(ع) جزء شعایر دینی است و نباید شعائر پروردگار را که موجب ابقای دین می‌شود، دست کم گرفت. در دوران لنین در مجله‌ای در ترکمنستان بیان شد کمونیست بساطش رواج پیدا کرده بود و مبلغان کمونیست در سرزمین‌های اسلامی تبلیغ می‌کردند و بعد از اینکه مأموریت تبلیغی آنان تمام می‌شد به لنین گزارش کار می‌دادند و در ادامه بیان شده مبلغانی که به سرزمین‌های اسلامی آمده بودند، می‌گفتند ما در تبلیغات خودمان موفق هستیم و بسیاری از جوانان مسلمان را تا مرز کمونیستی می‌آوریم و عقاید خودمان را به آنان القا می‌کنیم، اما تا بیرق مشکی و هلال محرم دیده می‌شود تمام زحمات ما در تعلیمات کمونیستی و مارکسیستی بر باد می‌رود، در واقع تا زمانی که عاشورا و محرم وجود دارد تبلیغات ما هیچ اثری ندارد. 

بساط دین به‌واسطه شعائر محرم برپا خواهد شد

بساط دین به‌واسطه شعائر محرم و اعلان عزای سیدالشهدا(ع) برپا خواهد شد و تا زمانی که عَلم امام حسین(ع) هست، دین خدا هم رفعت پیدا می‌کند. آنانی که در صراط غیرمستقیم حرکت می‌کنند و با روضه‌خوانی مقابله کردند و می‌گفتند آهسته گریه کنید، در واقع این افراد واژه دین را نفهمیدند و اگر می‌دانستند در گرداگرد گودال قتلگاه چه حوادثی اتفاق خواهد افتاد، هرگز در اقامه عزای حسینی کوتاه نمی‌کردند. از بزرگان و فحول علما مانند میرزای دوم و میرزای شیرازی پابرهنه در عزای سیدالشهدا(ع) به سر و سینه می‌زدند و در واقع این بزرگان می‌فهمیدند که برای اقامه عزای حسینی چگونه باید رفتار کرد. مردان الهی برای سیدالشهدا(ع) ارزش قائل هستند چون اقامه دین به آن گره خورده است. اگر کسی اقامه عزای سیدالشهدا را به سخریه بگیرد به عاقبت بدی دچار خواهد شد. تاریخ سراغ دارد افرادی که کوچکترین اشکالی به دستگاه اقامه سیدالشهدا(ع) و ماتم و عزای ایشان داشته باشند نگون‌بخت می‌روند و مرگ خوبی هم نصیب‌شان نخواهد شد و سر و کارشان با حضرت زهرا(س) و پیامبر(ص) است.

کسی در دنیا سعادتمند است که از عاشورا توشه بردارد چون انسان برای ترقی و تعالی نیازمند است و در واقع مثل این است که «لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا؛ گوشت قربانی به خداوند نمی‌رسد»، یعنی گوشت قربانی نصیب خدا نمی‌شود و نیازی به آن ندارد، بلکه این قربانی سبب این می‌شود که تقوا نصیب انسان می‌شود. اگر بپذیریم که تکامل در زندگی انسان‌ها وجود دارد باید برای این تکامل توشه برداریم.

 

از طرق مجربی که بزرگان به آن اذعان و توصیه همیشگی دارند این است که خودتان را در وادی حسین بن علی(ع) محو کنید، «کُلُ خَیرٍ فی بابُ الْحُسین عَلَیهِ السّلام»؛ تمام سعادت بشری در خانه سیدالشهدا(ع) است، اگر کسی در پیشانی او خیر نوشته باشند حتماً باید در خانه سیدالشهدا(ع) زانو زده باشد «مَنْ أَرَادَ الله بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ(ع)؛ هر کس که خدا خیرخواه او باشد، محبت امام حسین(ع) را در قلب او می‌اندازد»؛ محبت حسین بن علی(ع) اکسیر عظیمی است که انسان را از سیاهی به سعادت و مراتب والای بشریت می‌رساند.

 

اگر در اقامه شعائر عاشورایی سیدالشهدا(ع) قدمی برمی‌داریم در واقع سعادت دنیا و آخرت را برای خودمان کسب می‌کنیم، در واقع برای بیچارگی خودمان در محرم به سر و سینه می‌زنیم و اقامه شعائر موجب نصرت دین خدا و تعالی امور است. امروزه می‌بینیم که بساط امام حسین(ع) گرم و دوستدارانش در تمامی عالم پراکنده شده‌ و اقامه عزا می‌کنند که یکی از بزرگ‌ترین افتخارات این مکتب است که اربعین را با غوغای همیشگی‌اش هم به‌زودی می‌بینیم و این اربعین حسینی موجب اعجاز افرادی است که به نوعی مخالفت با دین دارند؛ هیچ مذهب و گروهی دارای چنین برنامه‌ و رفتاری نیست، منظم در دربار سیدالشهدا(ع) اقامه عزا و شعائر می‌کنند و نتیجه‌ آن را در بالا بردن نفس انسان و تعالی دین خدا می‌بینیم؛ «إِنْ تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ؛ اگر خداوند را ياری كنيد، شما را ياری می‌كند»، نصرت دین خدا سبب می‌شود که خداوند نیز ما را نصرت کند، تعظیم شعائر عاشورا و امام حسین(ع) یکی از مصادیق بارز نصرت دین خدا است.

نوکری در دستگاه امام حسین(ع) سلطنتی است که اگر کسی این مهم را درک کند در درگاه و دربار سیدالشهدا(ع) سلطنت دارد، همه در دستگاه سیدالشهدا(ع) ارتزاق می‌کنند و غیر شیعه هم از آن استفاده می‌کنند. خطبا، مداحان و منبری‌ها کاری را انجام می‌دهند که امام صادق(ع) و همه ائمه(ع) و اولیای خدا آن را تأیید می‌کند که اقامه عزا داشته باشند. عرفا و صوفیه اعمالی انجام می‌دهند که در قاموس عزاداری ما در توصیه اهل بیت(ع) وجود ندارد گریه و تباکی و اقامه مجلس کنید اما اضافه بر این از دستگاه اهل بیت(ع) خارج است.

 

صاحب کتاب وسائل شیعه و یا کتاب اثبات الهدی و اثنی عشریه که رد بر صوفیه است، قسمتی از عزاداری‌ها را لعن می‌کند و اگر کسی مشتاق خواندن جزئیات در این کتب است می‌تواند به کتب مراجعه کند؛ در این کتب آمده افرادی از صوفیه که «لعنهم الله» هستند در ایام دهه صفر در پایین پای حضرت رضا(ع) صورت‌هایشان را به زمین می‌مالند و وقتی وارد حرم شوند خدام مانع می‌شوند که صورت شما خونی است، این افراد چنین استدلال می‌کنند که علی بن موسی الرضا(ع) شمس‌الشموس است و خورشید پاک‌کننده و یکی از مطهرات است پس علی بن موسی الرضا(ع) به طریق اولی، بنابراین صورت‌مان را به ضریح بمالیم خود امام رضا(ع) این خون را پاک می‌کند؛ باید بدانیم که این چنین رفتارهای خرافی در قاموس مذهب شیعه نیست و در دستگاه شریعت به‌واسطه عظمت سیدالشهدا(ع)، چنین رفتارهایی وهن دینی می‌آورد و باید وهمیات را از دستگاه سیدالشهدا(ع) دور کنیم.

در دستگاه سیدالشهدا(ع) آنچه بایسته و لازم بود ائمه(ع) بیان کردند، گریاندن و گریه کردن مورد تشویق و ترغیب ائمه(ع) است، اما گروه باطل و افرادی که در مسیر شریعت نیستند، از این مهم سوء‌استفاده می‌کنند و باید امر به معروف شوند، دستگاه‌های تبلیغی باید وظیفه شیعه را در اقامه عزا ترسیم کنند تا به‌واسطه این تعالیم این افراد بساط خودشان را جمع کنند. افرادی از شیاطین به دنیال این هستند که تعالیم سوء خود را وارد کنند و علما باید با علم خویش روشنگری کرده و از سفره پاک سیدالشهدا(ع) مراقبت کنند و این روشنگری‌ها را به هیئت‌های عزاداری، دسته‎ها و خطبا و مداحان منتقل کنند. همچنین در مداحی‌ها باید دقت کرد اشعاری که مناسب سیدالشهدا(ع) نیست، خوانده نشود و معالی امور دستخوش مطامع دیگران نشود.