جایگاه مقام صبر، شکر و رضا در نظام خلقت

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین سیدحسین مؤمنی، استاد حوزه علمیه شامگاه، یکم تیرماه در شبستان امام خمینی(ره) حرم کریمه اهل‌بیت(س)، با اشاره به اینکه بنا به روایتی امروز روز شهادت علی بن موسی‌الرضا(ع) است، اظهار کرد: در این روز  و دو روز بعد که دحوالارض است، زیارت علی بن موسی‌الرضا(ع) بسیار سفارش شده است.

وی به اطلاق غریب الغربا به علی بن موسی‌الرضا(ع) اشاره کرد و ادامه داد: دوری از اجداد طاهرین ایشان تنها یکی از علل اطلاق به این عنوان است؛ وجه دیگر نیز این است که وجود مقدس ایشان به‌تنهایی و دور از خانه و در دیار غربت به شهادت رسیدند.

این استاد حوزه مهم‌ترین علت غربت را غربت ایشان در میان بستگان و خواص شیعه دانست و افزود: امام رضا(ع) اولین و تنها امامی بودند که از ناحیه برادران و برادرزادگان، امامتشان انکار شد؛ سایر ائمه اگر در بین بستگان دشمنی داشتند، هیچگاه این دشمنان امامت ایشان را انکار نمی‌کردند.

سخنران حرم حضرت فاطمه معصومه(س)، با اشاره به اینکه بسیاری از فرزندان امام موسی کاظم(ع) با ثامن‌الحجج(ع) بیعت نکردند، اظهار کرد: منکران امامت حضرت برای جلب امور مادی این رویه را در پیش گرفتند و در ادامه خیانت وکلای امام موسی کاظم(ع) نیز شکل گرفت.

مؤمنی با تأکید بر اینکه در میان برادران حضرت تنها شاه‌چراغ با ایشان بیعت کردند، ادامه داد: وکلای امام موسی کاظم(ع) امامت حضرت را زیر سؤال برده، با وعده‌ و وعید به مردم جایگاه امامت ثامن‌الحجج(ع) را در جامعه متزلزل ساختند.

وی با بیان اینکه غربت امام(ع) این‌قدر بالاست که برخی از خواص و یاران ائمه گذشته، رسماً و علناً انکار امامت امام رضا(ع) را بر زبان جاری ساختند، بیان کرد: چون امام رضا(ع) تا سن ۴۰ سالگی فرزندی نداشتند، صحابه امامان پیشین با استناد به پسر نداشتن حضرت، امامت ایشان را انکار و تفرقه‌ای بزرگ در میان پیروان اهل‌بیت(ع) ایجاد کردند.

سخنران حرم کریمه اهل‌بیت(س)، تولد امام جواد(ع) را سرآغازی بر برچیده شدن اختلاف از جامعه شیعی توصیف کرد و یادآور شد: برخی از اصحاب و وابستگان حضرت حتی با وجود تولد امام جواد(ع) در مورد فرزندی ایشان تشکیک کرده و برای اثبات متمسک بر چهره شناس شدند تا فرزندی حضرت نزدشان اثبات شود.

وی در ادامه ضمن اشاره به مقامات سیروسلوک، مقام صبر را برای رسیدن به کمال بسیار لازم دانست و با بیان اینکه کسی که در زندگی نتواند از این مقام بگذرد نمی‌تواند به درجات بالا برسد، تصریح کرد: انتهای صبر و سربلندی از آن، آدمی را امام و پیشوا بر مردم قرار می‌دهد؛ اگر کسی بر مقام صبر موفق شد، خداوند او را نور و چراغی برای هدایت مردم قرار خواهد داد.

مؤمنی دومین قدم را مقام شکر توصیف کرد و با بیان اینکه مقام شکر بالاتر از مقام صبر است، ادامه داد: اهل‌بیت(ع) نه‌تنها مقام صبر بلکه مقام شکر داشتند؛ اگر کسی در ابتلائات به این درجه و رتبه برسد هم امام بر امت و هم امام بر ملک و ملکوت خواهد شد.

وی با اشاره به اینکه در مقام شکر ذره‌ای شِکوه نسبت به مصائبی که بر انسان وارد می‌شود، وجود ندارد، گفت: مقام رضا مقام رضوان الهی و بس بلند است، «أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ»؛ بارزترین مصداق تاریخی مقام رضا عقیله العرب زینب کبری(س) است که نقش امام را در اوج مصیبت به خاندان اهل بیت(ع) ایفا کردند و فرمودند «ما رأیت الا جمیلاً.»

مؤمنی با تأکید بر اینکه هر نوع رضایت‌مندی در این عالم به برکت وجود علی بن موسی‌الرضا(ع) است، تصریح کرد: اگر کسی می‌خواهد خدا از او راضی شود باید رضایت امام رضا(ع) را داشته باشد؛ لذا هرکسی می‌خواهد به رتبه و درجه‌ای از رضا برسد به لطف علی بن موسی‌الرضا(ع) بوده، ایشان خود عطاکننده رضاست.