قضاوت آثار پیشکسوتان و نسل جوان «تئاتر فجر» در کنار هم، ایده‌آل‌تر بود
گروه هنر: گروه‌های جوان تئاتر با حضور در جشنواره «تئاتر فجر» نیاز به آن دارند که آثارشان محک جدی‌تری خورده و بیشتر مورد سبک و سنگین شدن از جانب مخاطبان و منتقدان در مقایسه با آثار پیشکسوتان قرار گیرند و لذا بهتر بود قضاوت این دو نسل تئاتری یکجا، اتفاق می‌افتاد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)«سرآشپز پیشنهاد می‌کند» عنوان نمایشی به کارگردانی شهاب حسین‌پور بود که شب گذشته شنبه 7 بهمن و در فاصله دو روز مانده به پایان کار سی و ششمین جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» در تالار سنگلج به روی صحنه رفت.
شهاب حسین‌پور از جمله کارگردان جوان و خوش‌قریحه تئاتر است که توانسته تاکنون در عرصه حرفه‌ای تئاتر آثار درخور توجهی را کارگردانی نماید که از جمله آنها می‌توان به «بیوه‌های غمگین سالار جنگ» و «طپانچه خانم» می‌توان اشاره کرد که همین نمایش اخیر از این کارگردان جوان توانست به عنوان نمونه از سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» 5 جایزه را از آن خود کند.
حسین‌پور در گفت‌و‌گو با خبرگزاری ایکنا و در پاسخ به این پرسش که آیا موافق تفکیک مسابقه تئاتر ایران به دو گروه الف و ب است گفت: نمی‌دانم این کار بر چه مبنایی صورت گرفت و به احتمال زیاد مسئولان برگزاری از انجام این کار اهدافی را دنبال می کنند که باید از خود آنها پرسید اما تفکیک این‌چنینی که در آن مبنا سابق کارگردان و گروه اجرایی است به ویژه در مورد گروه‌ها و کارگردانان جوان‌تر کمی موجب می‌شود که آنها انگیزه‌های خود را از دست بدهند و بهتر این است که آثار در یک بخش واحد رقابتی کنار هم مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند.
وی ادامه داد: خود من زمانی که موفق به دریافت جایزه فجر شدم جوانترین کارگردان آن دوره بودم و تصور می‌کنم در نگاه نخست سابقه دار بودم و کم‌سابقه بودن کارگردان دلیل بر کیفیت و یا بی کیفیتی اثر نمایشی نیست و چه بسا آثاری که به گونه‌ای بتوان آنها را نیمه‌حرفه‌ای و یا حتی غیرحرفه‌ای تلقی کرد اما از نظر کیفیت قابل تأمل باشند.
حسین‌پور در پاسخ به پرسش دیگری که آیا ممکن است حجم کارهای متقاضی دلیل بر این طبقه‌بندی و تفکیک کارها شده باشد گفت: این امکان وجود دارد، کمااینکه چند سال قبل ورود آثار به بخش میهمان آنچنان بی‌رویه صورت گرفت که دبیر وقت مجبور شد تا بخشی از این آثار را وارد بخش مسابقه کند که معادلات تا حدود زیادی به هم ریخت و البته این امر اجحاف در حق باقی گروه‌های شرکت‌کننده در بخش مسابقه است چرا که با ازدیاد آثار بخش مسابقه هم مبالغ کمک‌هزینه سرشکن می‌شود و هم در رقم جوایز نقدی اختصاص یافته به نفرات و گروه‌های برتر تجدید نظر صورت می‌گیرد.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: اساساً چرا باید در جشنواره ای به اعتبار جشنواره «تئاتر فجر» این میزان پذیرش آثار داشته باشیم که نیاز به برنامه‌ریزی مقطعی و اعمال برخی سلایق باشد، این جشنواره باید محل جولان و حضور گروه‌های مطرح و درجه یک تئاتری باشد براین اساس ما نیاز به اصلاح برخی ساختارهای اجرایی در جریان جشنواره «تئاتر فجر» داریم؛ اصلاحاتی که باید ابتدا از رهگذر تقویت زیرساخت‌ها و نگریستن به بضاعت‌ها و داشته‌های تئاتری داخل کشور منشأ گیرد و اینکه در آن چندان به فکر مقایسه جشنواره با نمونه‌های مطرح جهانی نباشیم. علاوه بر تأمین این زیرساخت‌ها باید به فکر فرهنگسازی، آموزش و تجهیز امکانات به منظور ارائه اثری درخور نیز بود.
حسین‌پور در پایان گفت: تصور می کنم که جشنواره «تئاتر فجر» از فقدان یک قانون متقن و منسجم که در همه دوره‌ها مسئولان خود را مقید به تبعیت از آن کنند رنج می‌برد تا جایی که موجب شده «تئاتر فجر» تا به این لحظه براساس عرفیات و تعاملات حرفه‌ای میان اهالی تئاتر اداره شود و نه با مراجعه به بند و مفاد قانونی؛ تدوین چنین اساسانامه و قانون مکتوبی اقدامی بنیادین است که تصور می‌شود با توجه به عمر نسبتاً طولانی جشنواره، مسئولان باید در زمینه تنظیم آن باید به فکر باشند.
