ما فرزند تاریخیم

به گزارش ایکنا از قم، به نقل از روابط عمومی پژوهشکده زن و خانواده، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا زیبایی‌نژاد، رئیس پژوهشکده زن و خانواده طی یادداشتی نوشت: ما تاریخ خوانده‌ایم؛ فرزندان تاریخیم؛ میدان حادثه دیده‌ایم؛ فرزندان می‌دانیم اما می‌ترسیم؛ می‌ترسیم از آنکه غفلتمان سیدالاوصیا، علی(ع) را از دستمان بگیرد و مروان حمار و حجاج بی‌رحم روی دستمان گذارد.

می‌ترسیم از آنکه در یاری حسین(ع) پا به پا کنیم و پایمان چنان در باتلاق تاریخ گیر افتد که ده‌ها هزار کشته خونخواه حسین(ع) هم نتوانند ما را از این منجلاب خارج کنند.

می‌ترسیم از آنکه تعلل کنیم و چنگیزی خونخوار، عزت و جان و ناموسمان به تاراج برد؛ می‌ترسیم از آنکه به رهبران بی‌کفایت و سبک‌مغز قجری مبتلا شویم که آسیای میانه و هرات و نیمی از بلوچستان، یعنی بیش از نیمی از ایران را به دست خود به بیگانه بدهند و دریای خزر را سه من آب شور بدانند که باید از خیر آن گذشت.

می‌ترسیم از ظهور دوباره رضاخان‌هایی که چکمه‌هایشان بر گلوی مردم و نگاه‌شان به سفارتخانه‌ها باشد و آرارات را سخاوتمندانه به دیگران ببخشند.

می‌ترسیم از تکرار محمدرضاهایی که بحرین را به دست خود تقدیم کنند و نخست وزیرشان برای مجلس شورای کذایی چنین عذر آورد که بحرین دختری بالغ بود وقت ازدواجش فرارسیده بود و شوهرش دادیم.

و می‌ترسیم از آنکه به بنی‌صدرهای بی‌کفایت و بی‌وجودی مبتلا شویم که خرمشهرها را بدهند تا زمان بخرند.

ما فرزند تاریخیم و به پیروی از مولای مؤمنان، چنان تاریخ را کاویده‌ایم که گویا با مردمان آن عصر زیسته‌ایم و کوله‌باری از تجربه‌های عبرت‌آموز با خود داریم. می‌ترسیم که تاریخ تکرار شود و گریبانمان را بگیرد.

لطف خداوند است که در زمانه‌ای زیست می‌کنیم که رهبرمان تاریخ می‌داند و از تاریخ درس گرفته است؛ فرماندهانمان، دفاع ‌مقدس را زیسته و از تلخی‌ها و شیرینی‌های آن تجربه اندوخته‌اند و پدران و مادرانمان، تاریخ شنیده و زیسته را برای فرزندان قصه می‌کنند تا تکرار نشود.

مفتخریم که بر‌اساس فهم تاریخ، در میدان کنونی چنان به هم فشرده، منسجم و همیار و هم‌افزا ایستاده‌ایم که از تهدید کنونی فرصتی برای پرکردن شکاف‌های اجتماعی و سیاسی ساخته و دست اتحاد بر پرچم ۳ رنگی گذاشته‌ایم که به الله‌اکبر مزین شده است.

ما به چنین مردمی، به چنین ارتش و سپاه و بسیجی، به چنین حوزه و دانشگاهی، به چنین رسانه‌ای، به چنین مدیرانی و به چنین رهبری که همه یک تن، یک قلب و یک اندیشه شده‌اند و برای آنکه تاریخ تکرار نشود، دستان خود را به هم فشرده‌اند، افتخار می‌کنیم.