انس با قرآن، تقوا و نظم؛ لازمه رسیدن به احسن‌الحال

مهدی علم‌خواه، قاری بین‌المللی و استاد قرآن در گفت‌وگو با ایکنا از قم، با تبریک سال نو و ماه مبارک رمضان بیان کرد: افراد اهل مطالعه می‌دانند این دنیا از تمام ابعاد نشانه‌ای از آخرت را به همراه دارد، یکی از فلسفه‌های آن هم که در قرآن و روایات معصومین(ع) آمده است، زنده شدن‌های بعد از مرگ و بحث معاد است؛ این موضوع، یک مسئله واضح است و چندان نیاز به اثبات ندارد، زیرا با مطالعه تفسیر قرآن و روایات معصومین(ع)، انسان متوجه معاد شده، آن را می‌پذیرد و خود را برای آن آماده می‌کند.

وی در خصوص عبارت احسن‌‌الحال دعای تحویل سال اظهار کرد: منظور از این احسن‌‌الحال تنها مسائل معنوی خاص نیست، زیرا انسان یک موجود دو بعدی مادی معنوی و روحی دنیوی است و احسن‌الحال هم چون دعای معصوم(ع) است، طبیعتاً تنها به این دنیای محدود برنمی‌گردد و قطعاً اشاره بیشتری به حال خوش معنوی انسان دارد، اینکه ما به حض و بهره معنوی که پیشوایان الهی داشتند، برسیم.

علم‌خواه در رابطه با راه‌های رسیدن به احسن‌الحال تصریح کرد: رسیدن به این احسن‌الحال مربوط به هر دو بعد انسان می‌شود، اگر انسان برنامه‌ریزی و نظم داشته باشد و از لحاظ روحی و معنوی نیز ارتباط خود را با خدا برقرار کند می‌تواند به این احسن‌الحال برسد؛ مهم‌ترین و اصلی‌ترین راه این است که انسان نماز خود را به صورت مرتب در پنج وعده به جای آورد، در این صورت راحت‌تر می‌تواند به این احسن‌الحال برسد.

این استاد قرآن با اشاره به روایتی از امیرالمؤمنین علی(ع) بیان کرد: حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ»، یعنی در همه حال هم به خدا توجه داشته باشیم و هم نظم را در زندگی رعایت کنیم، بنابراین برای رسیدن به احسن‌الحال توجه به مسائل معنوی و مادی زندگی باید به‌صورت توأمان مدنظر قرار بگیرد.

وی تأکید کرد: هر فردی اگر طبق این روایت به تقوی و نظم در زندگی توجه کند و مقید به این کار باشد، به این نتیجه می‌رسد که یکی از راه‌های رسیدن به احسن‌الحال، انس با قرآن است، افراد اگر مطالعات و معرفت خود را بالا ببرند و به این مباحث معرفتی توجه و عمل کند، قطعاً یکی از راه‌های رسیدن به احسن‌الحال را انس با قرآن می‌یابند، البته انس با قرآن تنها تلاوت نیست، بلکه انسان باید همراه قرآن بوده و رفتار، فکر و عمل او منوط به آیات قرآن باشد.

علم‌خواه در رابطه با خاطرات قرآنی خود از ماه مبارک رمضان اظهار کرد: خاطرات قرآنی ویژه‌ای در طول سال‌ها از ماه مبارک رمضان برای ما برجای مانده است که بخشی از آن مربوط به سفرهای خارجی برای تبلیغ و ترویج و تلاوت قرآن و بخشی نیز مربوط به سفرهای داخلی و برنامه‌های ترتیل‌خوانی ماه مبارک است.

وی افزود: یکی از این خاطرات به یاد ماندنی مربوط به سال 1398 و اعزام به به کشور تانزانیا در شرق قاره آفریقا می‌شود، روزی در این سفر اعلام کردند برنامه ما مراجعه به یک مرکز تربیتی شیعی است، این موضوع برای ما جالب بود زیرا این کشور اصلاً کشور شیعی نیست، ما به این مرکز رفتیم، در آنجا کودکان یتیم که تحت تکلف انجمن شیعیان بودند با مسائل تربیتی آشنا می‌شدند و این موضوعات با آنها کار می‌شد.

این قاری قرآن با بیان اینکه ما تاکنون این چنین مرکزی را در ایران مشاهده نکرده بودیم، گفت: آن مرکز بسیار بزرگ و شبیه مراکز علمی بود، برای اجرای برنامه کودکان از سنین مختلف در یک‌جا جمع شدند و قرآن قرائت کردند، در ادامه به ما اعلام کردند که شما نیز یک برنامه اجرا کنید، بنده قصد داشتم اسماالحسنی را قرائت کنم اما پشیمان شدم گفتم شاید این کودکان متوجه نشوند و در نهایت قرائت نکردم.

گفت‌وگو از مهنوش بهروز