حیای مرحوم مصطفی نصیری ستودنی بود

به گزارش ایکنا از قم، محمدعلی مجاهدی، پدر شعر آیینی ایران در مراسم بزرگداشت مرحوم حجت‌الاسلام مصطفی نصیری که هنگام سفر تبلیغی در سیل جنوب جان خود را از دست داد، گفت: مرحوم مصطفی نصیری در جلسات شعر هفتگی حضور پیدا می‌کرد و نجابت، کم حرفی، سر به زیر بودن و حیای او بسیار ستودنی بود و زمانی که خبر درگذشت او را شنیدم، به این فکر می‌کردم مصطفی به دنبال دنیایی بود که در این جهان دست یافتنی نبود پس به عوالمی که از پایان این دنیا آغاز می‌شود، سفر کرد.

وی ادامه داد: دنیای ما یک دنیای تک بعدی نیست و رازآلود و دارای ابعاد بسیار زیادی است؛ سلمان فارسی به امیرالمومنین(ع) عرض می‌کند که من شما را خیلی دوست دارم و می‌خواهم بدانم که در این جهان کسی هست که شما را بیش از من دوست داشته باشد؟ حضرت سؤال سلمان را با سوال پاسخ داد که ای سلمان! اگر چند روز مرا نبینی بی‌طاقت می‌شوی؟ سلمان عرض می‌کند که یک هفته؛ حضرت می‌فرماید که به خداوند سوگند که ما دوستانی در آسمان‌ها داریم که اگر هر روز ما را نبینند قالب تهی می‌کنند.

پدر شعر آیینی ایران تصریح کرد: اینجاست که مشت مدعیان خلافت دروغین باز می‌شود. امام شئونی دارد و یکی از شئون وجودی امام ید تصرفی در عوالم امکان است؛ به تناسب عوالمی که وجود دارد، وجود مقدس معصومین(ع) جلوه دارند که برای ساکنان آن عوالم محسوس است.

مجاهدی با اشاره به جاری بودن عنایات قدسی به شعرای آیینی، بیان کرد: وقتی قرار است عنایتی به شاعر شود، به گونه‌ای روح القدس به او کمک می‌کند که خود شاعر از سروده‌اش متعجب می‌شود؛ برخی شعرهایی می‌سرایند که من می‌گویم ای کاش این شعر برای من بود.

وی اضافه کرد: ماه مبارک رمضان بود که ما خدمت یکی از علما رسیدیم و قرار بود ایشان روایاتی که درباره امیرالمومنین(ع) است را برای ما تبیین کند، یک مرتبه دیدیم که او متحول شد و مدام عبارت مولا که «سلونی قبل ان تفقدونی» را به زبان می‌آورد؛ یک مرتبه یکی از حاضران سوالی پرسید و این عالم از پاسخ گفتن درمانده شد و دست و پا زد، فرد سوال کننده به آن عالم رو کرد و گفت عبارت «سلونی قبل ان تفقدونی» را باید تنها علی(ع) بگوید.

پدر شعر آیینی ایران با بیان اینکه شاعر آیینی سرا در کشور زیاد است، اما شاعری که اهل‌بیت(ع) او را تایید کند کم است، بیان کرد: دعبل خدمت امام رضا(ع) عرض کرد که من چکامه‌ای برای شما ساخته‌ام، آیا اجازه می‌دهید بخوانم؛ حضرت فرمود بخوان، دعبل چند بیت خواند و حضرت فرمودند ادامه نده. دنباله قصیده را خود حضرت شروع به خواندن کردند، حاضرین تصور می‌کردند که این شعر برای فرد دیگری است که دعبل خوانده و حضرت آن شعر را می‌دانستند که در همین لحظه که شک حاضرین را فرا گرفته بود، حضرت فرمود: ای دعبل شب گذشته که این عنایت به تو شد و این ابیات که در صحیفه نور ثبت شده بود، از خاطر من گذشت و من این ابیات را از صحیفه نور می‌خوانم و پایگاه شاعر آیینی این است، چه کسی می‌تواند به این مرتبه دست پیدا کند؟

مجاهدی ادامه داد: شما یک مصطفی نصیری می‌شنوید و رد می‌شوید، خدا می‌داند که به این عزیز خداوند چه عنایاتی کرد و او این حرف‌ها را در سینه خود حفظ کرده بود.

وی یادآور شد: چه کسی می‌گوید که مصطفی نصیری شهید نیست؟ مگر غیر از این است که مبلغ فرهنگ حسینی بود؟ شهادت مراتبی دارد که بالاترین آن لقاءالله است.