زهرا رضائی صرمی در یادداشتی که در اختیار ایکنا قم قرار داده است نوشت: پیش از انقلاب ۵۷، درست قبل از آنکه پیرجماران، زنان را در قلب حوادث مهم تاریخ بداند؛ زیرساخت‌ها و امکانات برای ورود دختران ایران به ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وجود نداشت.
حکومت وقت، توجهی به زنان نداشت و آنان را برای ویترین مهمانی‌ها می‌خواست. در خانواده و جامعه سنتی ایران همیشه یک مانع عرفی برای ورود دختران به ورزش حرفه‌ای وجود داشت. پس از انقلاب اما، پرده‌های تحجر کنار رفت و تشت رسوایی غربگرایان پهلوی پرست به زمین افتاد. حالا زن مسلمان ایرانی، در دل مهم‌ترین اتفاق‌های کشور نقش آفرینی می‌کرد.
از آغاز دهه هفتاد، دو اتفاق مهم رقم خورد. زیرساخت‌ها و امکانات برای حضور زنان در ورزش حرفه‌ای و قهرمانی در بسیاری از فدراسیون‌ها فراهم شد. اما همچنان عرف جامعه، اجازه ورود پررنگ بانوان به عرصه ورزش حرفه‌ای را نداده بود. عده‌ای تا تکفیر و رد حضور زنان در ورزش پیش رفته بودند. مشخص بود که باید فضای فرهنگی جامعه تغییر کند. زنان برای ورود حرفه‌ای به ورزش نیازمند حمایت جامعه بودند.
اما این وظیفه خطیر را زودتر از همه یک نفر بر دوش گرفت. درست زمانی که در بین مراجع و علما کمتر دیداری با بانوان برگزار می‌شد، همان وقت‌هایی که بانوان ورزشکار برای دیدار مسئولان پشت صف‌های طولانی انتظار به سر می‌بردند، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای این سد را شکست. رهبر انقلاب اسلامی هرسال با برگزاری دیدار ورزشکاران خانم، تمجید از زنان ورزشکار و مدال‌آوری آنان، ارسال پیام تبریک برای قهرمانی زنان، جامعه و حاکمیت را به سمت حمایت از زنان سوق داد.
قصه‌ای که شاید بسیاری از مدال‌آوران زن ایرانی از آن بی‌خبر باشند و حالا در المپیک ۲۰۲۴ و در قلب پاریس،
این دختران مسلمان ایرانی هستند که با حفظ حجاب مبارزه می‌کنند، برنده می‌شوند، مدال می‌گیرند و مدالشان را تقدیم امام زمان(عج) و مردم شریف سرزمین مادری می‌کنند.
ایران اسلامی به تربیت چنین قهرمانانی می‌بالد.
شکوهتان روز افزون، فرزندان ایران.