منت نهادن بر خدا عمل حسنه انسان را باطل می‌کند

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین رفیعی، استاد حوزه علمیه در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت که شامگاه سوم خردادماه در شبستان امام خمینی(ره) حرم حضرت معصومه(س) برگزار شد، با بیان اینکه آیه ۲۶۲ سوره بقره درباره به انفاق نازل‌شده است، اظهار کرد: در اسلام تجمع و انباشت مال مذمت شده است نه صرفاً جمع مال و در همین راستا، امام صادق(ع) می‌فرمایند:« لا خَيرَ فيمَن لا يُحِبُّ جَمعَ المالِ مِن الحَلالِ؛ فيَكُفَّ بهِ وَجهَهُ و يَقضيَ بهِ دَينَهُ؛ اگر جمع مال موجب طغیان شود بد و اگر موجب خدمت به مردم، توسعه به خانواده و حفظ آبرو گردد، خیر در آن است».

وی افزود: کسی که برای رفاه خانواده، حفظ آبرو در جامعه و کمک به مردم  درآمدزایی کند، برای آخرت قدم برداشته است همچنین در قنوت نماز می‌گوییم، «رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً»؛ رزق حلال یکی از بارزترین مصادیق حسنه در دنیاست.

رفیعی با اشاره به فقر عقل انسان را کاهش می‌دهد و او را از اخذ تصمیمات درست بازمی‌دارد همچنین فقر دین را ناقص می‌سازد و حیرت و سرگردانی برای انسان به ارمغان می‌آورد، اظهار کرد: برخی از امور آثار کار خیر را باطل می‌سازد، به‌وطرمثال، منت نهادن از بدترین آسیب‌های خدمت به دیگران است زیرا منت نهادن بر دیگری انسان را ملعون می‌سازد.

وی با بیان اینکه برخی از صفات مانند تکبر و منان در مورد ذات اقدس الهی مثبت و در مورد مخلوقات بار معنایی منفی دارد، تصریح کرد: امام علی(ع) می‌فرمایند:«الْمَنَّانُ عَلَى الْفُقَرَاءِ مَلْعُونٌ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْمَنَّانُ عَلَى أَبَوَیْهِ وَ إِخْوَتِهِ وَ أَخَوَاتِهِ بَعِیدٌ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ بَعِیدٌ مِنَ الْمَلَائِكَةِ قَرِیبٌ مِنَ النَّارِ لَا یُسْتَجَابُ لَهُ دَعْوَةٌ وَ لَا یُقْضَى لَهُ حَاجَةٌ وَ لَا یَنْظُرُ اللَّهُ إِلَیْهِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة؛ كسى كه بسیار منت بر فقیران بگذارد در دنیا و آخرت ملعون و كسى كه در خدمت به پدر و مادر و برادر و خواهرش منت بگذارد، از رحمت خدا و فرشتگان دور و نزدیك به آتش جهنم می‌شود، دعایی براى او مستجاب نمی‌شود، حاجتى برایش برآورده نخواهد شد و خداوند متعال نیز در دنیا و آخرت به او توجه نمی‌كند».

رفیعی با تأکید بر این‌که خداوند متعال شدیداً از منت نهادن، مخصوصاً منت بر پدر و مادر متنفر است، یادآور شد: منت نهادن در خدمت به فقیر حتی با ذکر و مرور آن نزد دیگران شکل می‌گیرد؛ انسان باید کار خیر را در خفا و صرفاً برای رضایت الهی انجام دهد.

وی منت بر خدا را بدترین منت‌ها توصیف کرد و افزود: اگر تمام جهان کافر شوند ذره‌ای از خدایی ذات اقدس الهی کم نمی‌شود و منت بر پیامبر اعظم(ص) و ائمه اطهار(ع)، منت بر خمس دادن و منت در ساخت مسجد تمام عمل حسنه انسان را باطل می‌سازد.

استاد حوه علمیه بیان کرد: خداوند در قرآن کریم فرمود:«الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ؛ کسانی که مال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، تنها در دو شرط کارشان ارزش دارد؛ نخست به انفاقی که کردند منت نگذارند و دوم این‌که فقیر را تحقیر نسازند»(سوره بقره/ آیه 261).

وی بیان کرد: پیامبر گرامی اسلام در راستای حفظ حرمت مؤمن فقر می‌فرماید:«حرمة المؤمن الفقیر اعظم عندالله من سبع سموات و سبع ارضین و الملائکة و الجبال و ما فیها؛ حرمت مؤمن فقیر نزد خدا بزرگ تر از آسمان‌ها و زمین‌های هفت‌گانه و همه ملائکه و کوه‌ها و تمام موجودات درون آنهاست».

رفیعی ادامه داد: خداوند در سوره کهف،آیه ۲۸ می‌فرماید:«همیشه خویش را باکمال شکیبایی به محبت آنانی که صبح و شام خدای خود را می‌خوانند و رضای او را می‌طلبند وادار ساز؛ مبادا دیدگانت را ازآن‌رو که به زینت‌های دنیا مایل باشی برگردانی».

وی با تأکید بر اینکه در فرهنگ دینی صرفاً ثروت‌داری بد نیست و زهد به معنای امیری بر دنیاست، اظهار کرد: ثروتی که بر انسان امیری کند و باعث غرور و منت بر فقرا شود، مورد مذمت دین مبین اسلام قرارگرفته است.