نمایش تابلوی نقاشی از حضرت خدیجه(س) در موزه فاطمی

به گزارش ایکنا از قم، به نقل از پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه(س)، یک زائر هندی تابلو نقاشی با موضوع حضرت خدیجه کبری(س) را در سفر زیارتی به شهر مقدس قم به موزه فاطمی اهدا کرد.

فاطمه انیس، کارشناسی ارشد هنر از دانشگاه اسلامی علی گرده هندوستان است و این نقاشی نمادین را به سبک اکرولیک و در ابعاد ۴۵ در ۶۰ سانتی متر ترسیم کرده است.

 در این اثر ارزشمند، حضرت خدیجه کبری(س) در قامت بانوی باحجاب و مصمم رو به سوی کعبه معظمه دارد، در حالی که آیه فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره به پاس تجلیل از بخشش ثروت آن بانوی اول اسلام، بر پرده آن نقش بسته است. نقاش، آموزه‌ها و پیام‌های حاکی از فضایل و ابعاد شخصیت والای همسر گرامی پیامبر اسلام را به شکل هنرمندانه‌ای در جای جای اثر تعبیه کرده است.

این اثر نقاشی همزمان با سالروز رحلت حضرت خدیجه(س)، در تالار عترت موزه فاطمی به نمایش عموم گذاشته می‌شود.

یاداور می‌شود، حضرت خدیجه کبری (س) همسر پیامبر گرامی اسلام و مادر حضرت زهرا (س) هستند و اولین بانویی هستند که بعد از پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) به دین اسلام روی آوردند و مسلمان شدند.

حضرت خدیجه(س) از تاجران به نام شهر حجاز و مکه بودند و ثروت خود را در راه اسلام صرف کردند. حضرت خدیجه(س) با پیامبر اسلام رابطه خویشاوندی هم داشتند، و از طرف پدر عموزاده رسول خدا بودند. حضرت خدیجه کبری از قبیله قریش بودند، پدر ایشان خُوَیلد بن اسد و مادر ایشان فاطمه بنت زائده نام دارند و از خانواده‌های سرشناس و اصیل در مکه محسوب می‌شدند.

حضرت خدیجه(س) علاوه بر اینکه در کار تجارت، داد و ستد بودند و ثروت زیادی داشتند، در میان مردم هم از احترامی زیاد بهره‌مند بودند، زیرا بانویی بسیار محترم، باوقار، پرهیزگار، سخاوتمند، زیرک و درستکار بودند و همیشه به فقرا یاری می‌رساندند.

وی یکی از زنان برجسته قریش بود که از دوران جوانی به تجارت پرداخت و به دلیل دور اندیشی و زکاوتی که داشت به او لقب بانوی عاقل یا بانوی بانوان قریش داده شده بود. ایشان یکی از ثروتمندترین افراد زمان خود بود که همواره به نیازمندان کمک می‌کرد. برخلاف مردم قبیله خود، او هرگز به بت‌ها اعتقاد نداشت و بت‌ها را نمی‌پرستید.

حضرت خدیجه (س) در سن ۶۵ سالگی و در روز دهم ماه رمضان سال دهم بعثت (سه سال قبل از هجرت) و کمی بعدتر از وفات ابوطالب چشم از جان فرو بست، به همین علت این سال را سال عامُ الحُزْن به معنای سال غم و اندوه نامیدند چرا که پیامبر در این سال بزرگترین حامیان خود را از دست داد. پیکر مطهر حضرت خدیجه کبری (س) در قبرستان مَعلاة (ابوطالب یا حَجون) که در شهر مکه قرار دارد، به خاک سپرده شد.